Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken. Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Koffie met taart is geluk Het is alweer even geleden dat ik een nachtje bij mijn dochter Amber in Arnhem ging logeren. Zij paste er op het huis van mijn schoonzus die met vakantie was. Amber kent Arnhem goed door haar studie die ze er deed en doordat ze er vier weken 'woonde'. Dus stelde ze voor om Bij Ann koffie te gaan drinken met iets lekkers erbij. Hier ben je welkom voor koffie, taart, ontbijt, lunch of Ann's theepotje. Op de muur staat deze lieve tekst: Een volle tafel met eten, vrienden en familie die aanschuiven. Koffie met taart. Dat is voor mij geluk. Vol liefde deel ik dit geluk met jou. Mooie en lekkere taartjes Amber vertelde mij over de 'Instagram-waardige' taartjes die ze regelmatig voorbij zag komen. Nou dat waren ze zeker en ook nog eens heel lekker! De koffie is ook een aanrader, met Brazil Santos bonen van Branderij Boot. Ik heb nog nooit zo'n lekker latte macchiato gedronken. Echt heerlijk om daar zo van te kunnen genieten samen met kleine hapjes taart :-) Genieten op een plek waar de tijd even stil lijkt te staan Kijk van te voren al even op de menukaart via de site, voordat je al het lekkers in de vitrine ziet liggen. Je kan ook het een en ander bestellen. By the way: op hun website staat: 'je bent welkom om de hele dag te ontbijten, brunchen en genieten op een plek waar de tijd even stil lijkt te staan. We kiezen ervoor geen laptop toe te laten bij Ann. Ontmoet de ander en geniet! Hoe leuk en fijn?! Shoppen in de 7 straatjes In de smalle, gezellige en kleurrijke 7 straatjes zitten de leukste winkels. Het gaat om de Wezenstraat, Zwanenstraat, Hertogstraat, Roggestraat, Walburgstraat, Bentinckstraat en Pastoorstraat. Er wordt zelfs gesproken over 'verborgen pareltjes, die zorgen voor een unieke shopervaring'. Het zijn ondernemers met gevoel voor smaak en op veel verschillende gebieden. Ga daar zeker ook even kijken nadat je hebt genoten van Ann's koffie en taart en blijf niet alleen in de grote winkelstraten rondhangen. Misschien kun je die zelfs wel skippen... Meer informatie over Bij Ann Bij Ann is open op woensdag van 11:00-16:00, op donderdag, vrijdag en zondag van 10:00-16:00 en op zaterdag van 10:00-17:00. Op maandag en dinsdag is Bij Ann gesloten. Adres : Hommelstraat 39, 6828 AJ Arnhem Klik hier voor de menukaart, webshop en alle alle actuele informatie van Bij Ann Op de foto hieronder zie je een van de leuke winkels in de 7 straatjes.

Soms voel je zoveel spanning of stress en weet je niet meer wat te doen om het op te lossen, waardoor je je hoofd laat hangen. En dat mag. Echt... want als het zo groot voor je voelt, dan is het moeilijk om je er niet door te laten beïnvloeden. Maar stel je nou voor dat het kleiner is, dat je er wel invloed op hebt. En dat je ook je schouders kunt ophalen. Dat zou toch een wezenlijk verschil maken? Hier heb ik het vaak over met de vrouwen die voor coaching bij mij komen. De gedachten, hersenspinsels, situaties en uitspraken die negatief zijn, je raken of waar je moedeloos van wordt. Dan onderzoeken we samen of het wel nodig is om je druk om te maken of er slecht van te slapen bijvoorbeeld. Je kan in situaties terechtkomen met collega's of je manager en dan echt voelen dat het je raakt. Iedere keer weer. Je hoofd draait overuren waarom die vriendin dat tegen je zei of je maakt je zorgen over hoe die presentatie gaat volgende week. Dat zijn vaak dingen waar je niks aan kunt veranderen. Althans, niet in het nu. En om dan je hoofd te laten hangen heeft enorm veel negatieve en zware impact op jou. Want je kan die collega of je manager niet veranderen. Wat zij zeggen, zegt meer over hen dan over jou. Datzelfde geldt voor die vriendin en die presentatie moet nog komen. Die kan je goed voorbereiden, hulp bij vragen zodat het goed zal gaan. Waardoor jij zelf tevreden bent. Het hoeft geen dikke tien te zijn, maar je hebt dan wel gezegd en laten zien wat belangrijk was tijdens de presentatie. Ik zeg altijd: 'pick your battles'. Wat is écht belangrijk voor jou? Daar mag je je druk over maken, boos over zijn of soms je hoofd even laten hangen. Maar andere dingen - die vaak groter lijken dan ze zijn - daar haal je je schouders over op. Zodra je merkt dat je er weinig invloed op hebt, laat je het gaan. En als je er toch op terug wilt komen bij die ander. Doe dat vooral. Laat weten wat jou raakte. Negen van de tien keer heeft die ander het helemaal niet zo bedoelt of heb je het in je hoofd groter gemaakt dan het was. Dat doet ons brein graag voor ons. Er hersenspinsels van maken, piekergedachten die leiden tot veel onrust. Waar kan jij je schouders over ophalen in plaats van je hoofd laten hangen?

Als je jouw laagjes gaat afpellen, voel je steeds meer wat jij belangrijk vindt. Diep van binnen zit dat interne weten. Het meisje van vroeger die nog blanco was zonder overtuigingen in haar hoofd en verwachtingen waar ze aan moest voldoen. Zonder allerlei ongeschreven regels over wie je moest zijn, want je was gewoon jezelf. Dat stukje is er nog steeds. Alleen zijn er allerlei gebeurtenissen geweest en heb je ervaringen opgedaan die jou gemaakt hebben tot wie je nu bent. Veel daarvan is goed, die hebben jou geholpen en veel opgeleverd. Maar niet allemaal. Nu zit je in een fase dat je eraan toe bent om de balans van je leven op te maken, zodat je minder bezig bent om steeds aardig te zijn voor iedereen of jezelf voorbij te lopen. Voel wat jij diep van binnen wilt Het is tijd om te voelen wat jij belangrijk vindt. Dat je zelf beslist hoe je omgaat met waar je op dit moment tegenaan loopt. Soms raak je dat even kwijt in de loop van je volle leven. Dat is helemaal niet gek, omdat je hier niet elke dag bewust mee bezig bent. Als je niet volgens jouw eigen waarden leeft, verloochen je jouw eigenwaarde. Wie je bent. Al ben je gevormd door alles wat je hebt meegekregen. Jij bepaalt of dat ook een plek krijgt in jouw leven. Of misschien heeft het wel een plek gekregen, maar dient het je nu niet meer. Zachter en bewuster naar jezelf kijken Zoals bijvoorbeeld de waarde verantwoordelijkheid. Is dat een van jouw waarden? En zo ja, kan je voelen of deze waarde zich voor jouw gevoel alleen naar buiten richt, naar je omgeving? Of ook naar jezelf en vind je het terug in het dagelijks leven? Als je diep van binnen voelt wat je wilt, wat je belangrijk vindt, dan is het ook makkelijker om je uit te spreken. Als je een belangrijke waarde niet alleen projecteert op je omgeving, maar ook integreert in je eigen leven dan geeft dat een positieve vibe. Ook aan de manier waarop je naar jezelf kijkt: zachter en bewuster. Met zelfcompassie. Ontmasker jezelf Hoe je bent geconditioneerd en gevormd kan op een gegeven moment gaan wringen. Je bent wie je bent door al die laagjes die zijn ontstaan: je gedachten, je emoties, je gedrag, je keuzes, de stappen die je wel of niet neemt. En dat kan prima zijn. Totdat je merkt dat het niet meer bij je past of dat het je uitput, je wordt er verdrietig of gestrest van. Dan is het tijd om je eigen richting te bepalen. Van buiten naar binnen wordt dat lastig. Van binnen naar buiten is dat eenvoudiger. "Je hoeft niet de beste versie van jezelf te worden. Dat ben je diep van binnen al. Pel het schilletje eraf en laat jezelf zien. Wie je bent in je zijn, niet wie je bent geworden." (uit InspiratieDoeBoek 1). Haal het muurtje weg Durf je te vertrouwen op wat in jou zit? Om de richting van je leven te bepalen van binnenuit? Het helpt om te begrijpen waarom je een masker hebt opgezet of waarom je dat muurtje hebt gebouwd. Dat doe je om pijn, afwijzing of lastige situaties te voorkomen. Je reageert vaak vanuit onzekerheid of omdat je je zorgen maakt. Uit de gedachte wat anderen van je vinden of omdat je stress ervaart. Het tegenovergestelde daarvan kan jou juist helpen om je richting te vinden, om meer positiviteit en geluk te voelen. TO DO: Schrijf eens op wat ervoor heeft gezorgd dat jij, misschien uit bescherming, een masker hebt opgezegd of een muurtje om je heen hebt gebouwd. Maak hier één woord of zin van en schrijf daar het tegenovergestelde bij op. Hoe duidelijker het verschil, hoe groter de positieve impact. Bijvoorbeeld: je zorgen maken - wensen en verlangen. Of: kritiek - waardering. Of: wat anderen van je vinden - je eigen pad vinden. Route naar binnen: geloof in jezelf Je mag de rust, ontspanning, het vertrouwen en geloof in jezelf (terug)vinden. Stap voor stap van binnenuit het goede blijven opzoeken en geloven dat het goed komt. Positieve gedachten, positieve gevoelens, positieve acties. Van moeten naar willen. Weten en voelen dat het klopt. Doen wat nodig en goed is voor jou. Juist als je te veel weggeeft, voor anderen zorgt of als er problemen en gedoe is, is het belangrijk om de route naar binnen te nemen. In jou zelf, want dat ben jij. Jouw eigen ik, jouw essentie en van daaruit ontstaan mooie dingen. Ga er zelf mee aan de slag In het InspiratieDoeBoek 2 lees je meer over het afpellen van je laagjes. Over ruimte maken voor jezelf, je lat lager leggen, je zorgen uitspreken of je grenzen aangeven. Klik op deze link en lees alles over het boek . Je bekijkt en bestelt het in de PosiYou webshop . Ik stuur het naar je toe in een brievenbus pakketje. Of kies voor deskundige begeleiding van coach Yura Als je het fijn vindt om hierbij persoonlijke hulp te krijgen, vraag dan een gratis verhelderend gesprek aan. We maken niet alleen kennis met elkaar, maar het wordt ook duidelijk waar je tegenaan loopt. Waarom dat zo is. Dat zetten we samen op een rijtje. Denk je meteen: ja dat wil ik? Meld je hier dan aan . Het gratis verhelderend gesprek is online, telefonisch of wandelend en duurt 45 minuten.

Soms loopt het leven lekker en dan opeens zit je in een moeilijke periode. Daar kan je enorm van balen. Gabriëlla kwam laatst bij mij voor een vervolggesprek en begon meteen te vertellen dat ze zo teleurgesteld was in zichzelf. De vorige keer dat we elkaar spraken ging het zo goed. Maar nu stapte ze iedere keer weer in haar valkuil om meteen klaar te staan voor haar collega's op het werk. "Weet je wat het is? Als ik iemand zie aanmodderen en ik weet hoe het moet omdat ik het al zo vaak heb gedaan, dan schiet ik meteen in de hulp stand. Neem ik het over en los ik het op. Hoe kan dat nou? Ik voelde mij juist zo sterk dat ik dat niet meer deed en dat gaf me veel energie." "Als ik nu thuis kom, dan ben ik chagrijnig en niet te genieten. Kan ik niet vrolijk zijn bij mijn gezin. Ik vind het ook erg dat ik zo'n terugslag heb, terwijl ik tijdens het vorige gesprek zo goed ging. Pfff... daar kan ik echt niet tegen." Ik zie het bij meer vrouwen gebeuren die ik coach. Ze leren zichzelf steeds beter kennen en weten waarom hun schuldgevoel wordt getriggerd. Of waarom ze altijd aan het zorgen zijn voor anderen en zichzelf vergeten. Ze gaan beter voor zichzelf zorgen, zonder anderen opzij te zetten en voelen meer ruimte om te doen wat bij hen past. En als ze dan even een terugslag hebben, zijn ze streng voor zichzelf. Dat mag dan niet, ze moeten het goed blijven doen. Maar echt, dat hoort erbij. Dat je eerder een kort lontje hebt of het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen. Dat mag, lieve vrouw. We zijn geen robot die je anders kan programmeren, waardoor je alles 100% doet zoals je zou willen. Zodat alles perfect gaat en jij alleen maar vrolijk en positief ben. Voel compassie voor jezelf en gun jezelf hierin tijd en ruimte.

Ik kan het gewoon niet. Opschrijven wat er als eerste in mij opkomt bij de drie mensen die voor mij zitten. Wat voor werk doen ze? Is die ene vrouw moeder? Wonen ze in een rijtjeshuis of in een luxe villa? Dat soort dingen. Ik kan de opdracht van de trainer gewoonweg niet doen, schrijf niks op en ze vraagt zich af waarom. Ik zie drie mensen, zonder er van alles bij te bedenken of in te vullen. Blanco, niets. Ik heb als coach een groot voordeel Opgeleid als cultureel antropoloog kijk ik onbevooroordeeld. Hoor ik van die ander wie zij is, wat ze doet en wat haar bezighoudt. Als coach is dat een groot voordeel, omdat ik zonder oordeel of zelfgevormd beeld de gesprekken inga. Pas als ik de persoon een of twee keer heb gesproken en gehoord, weet ik wie ze is en wat haar sterke en zwakke kanten zijn. Dat je de rest van je leven een weirdo bent Op het moment dat ik het boek Da’s gek. Een antropologische kijk op normaal van Danielle Braun lees, realiseer ik me dat ik als antropoloog toch wel een vreemde eend in de bijt ben. In het voorwoord schrijft Joris Luyendijk (journalist, auteur, antropoloog): “Wat ze je niet vertellen, wanneer je zoals ik antropologie gaat studeren, is dat je de rest van je leven een weirdo bent. Je leert jezelf deprogrammeren door je eigen vanzelfsprekendheden en aannames over wat normaal is fundamenteel tegen het licht te houden en ter discussie te stellen. Dit maakt je voor altijd een ander mens en isoleert je van de mensen voor wie deze vanzelfsprekendheden nog steeds precies dat zijn: dingen die vanzelf spreken. Dus wordt er gezegd: zo gaat dat hier gewoon. Of: waarom doe je zo moeilijk?” Dat gevoel kreeg ik ook toen de trainer naar mij keek en niet begreep dat ik de opdracht niet deed. Waarom doe ik zo moeilijk? Ik zie die drie mensen toch zitten? Dan komen er toch allerlei gedachten op? Haar normaal en mijn normaal waren heel verschillend. Een blik op de wereld die jou helpt te ordenen Maar ja, wat is gek en wat is normaal? Waar je opgroeit, leeft en werkt leer je afspraken, normen en waarden. Elke groep heeft eigen omgangsvormen en die bepalen wat je gek vindt en wat niet. Waar je een oordeel over hebt. Daar is niks mis mee, maar het kan heel verhelderend en bevrijdend zijn om hier eens anders naar te kijken. Op het moment dat je een oordeel hebt over iets of iemand gaat daar een gedachte aan vooraf die jouw oordeel bepaalt. Door de stad of het dorp waarin jij leeft. Jouw opvoeding of opleiding. Je relatie of vriendengroep. Het bedrijf waar je werkt of de sportclub waar je fan van bent. Door al die invloeden heb je een blik op de wereld gekregen, die jou helpt te ordenen. Zodat je weet hoe jij ergens tegenaan kijkt. Wat je ergens van vindt. Een beetje verder uitzoomen dan je gewend bent Als je durft te kijken met nieuwe ogen naar jezelf en je omgeving zie en ervaar je andere dingen. Je leert jezelf een oordeel uit te stellen, omdat je een beetje verder uitzoomt dan je gewend bent. Danielle Braun (organisatie antropoloog) noemt dat “uit je denkbubbel stappen, waardoor je minder oordeelt. En daardoor origineler en vrijer wordt, op je werk en thuis.” Zij schrijft in haar boek dat het gaat om het “trainen van je verwonderde blik en je compassiespier. Het vraagt om een beetje dissociëren. De blik van de buitenstaander, de reiziger, de antropoloog. Een onwaarschijnlijk belangrijke vaardigheid voor leiders en begeleiders van verandering in organisaties. Dat is precies wat ik je met dit boek wil laten ervaren. Dat vanzelfsprekendheden minder vanzelfsprekend zijn.” Lees het blog verder onder de foto van het boek verder en n eem dat wat gek is of normaal weer eens onder de loep.

Het is 1989 en ik ben in Praag samen met mijn klasgenoten. Een gezellige schoolreis met een educatief tintje, georganiseerd door mijn geschiedenis docent. Zij is echt een geweldig mens en kan elke leerling warm maken voor haar vak door de manier waarop ze vertelt. Of het nou in de klas is of onderweg in Praag. De twee jaren dat ik les van haar heb, houd ik van geschiedenis en dat was de voorgaande jaren zeker niet zo. Saaie stof met allerlei ouderwetse theorieën en namen interesseren mij niet als puber. Een mannennaam? Wat mij op dat moment wel interesseert, is dat ik een mannennaam blijk te hebben. Als we Praagse mensen ontmoeten, volgt er zo’n afgezaagd kennismakingsrondje. Meteen de eerste keer is het raak: “Waarom heet jij Yura? Dat is hier een naam voor mannen, niet voor vrouwen!” Ik ben perplex, hoe kan dat nou? Doctor Zhivago De inspiratiebron voor mijn naam was de romantische film Doctor Zhivago. Tijdens de zwangerschap zaten mijn ouders in de bioscoop en ze vonden zijn voornaam Yuri meteen een mooie naam. Ik schopte veel in de buik van mijn moeder, dus ze dachten een jongetje te krijgen als tweede kind. Groot was de verrassing toen ze een meisje bleek te zijn! Maar ach, daar deden ze niet moeilijk over. Ze veranderden alleen de laatste letter. Yura klonk heel passend voor een meisje. Niet wetende dat het een jongensnaam is… Ze voelden zich vrij In die tijd werd een naam als Yura gezien als anders dan anders. Het was vooral heel liefdevol gekozen door mijn ouders. Je hoorde toen nog veel vernoemingen naar opa’s en oma’s. Maar daar deden zij niet aan. Ze voelden zich vrij om een aparte naam te kiezen. Dat kwam misschien ook wel doordat mijn broer de vierde Victor was in de rij. Mijn vader heet zo, mijn opa en overgrootvader. Dat is een traditie, waar de heren zich goed aan hebben gehouden. Ook mijn broer heeft zijn eerste zoon Victor genoemd. Des te leuker is het dat ik een ‘eigen’ naam heb gekregen! Mijn naam spellen Als kind en puber was ik er echter niet zo blij mee. Ik moest altijd twee of drie keer mijn naam zeggen en spellen. Wat een gedoe! In die tijd had ik liever Sandra of Debby geheten, zoals mijn klasgenoten en vriendinnen. Pas later toen ik ging werken, was mijn naam juist een goede ijsbreker tijdens sollicitatiegesprekken. Dan kon ik eerst vertellen waarom ik zo heette, voordat er allemaal moeilijke vragen aan mij werden gesteld. Heb jij ook een bijzondere naam? Een naam met een verwijzing naar een boek, artiest, auteur, kunstenaar of iets anders? Het kan natuurlijk juist ook heel leuk zijn om vernoemd te worden naar je lieve oma of gezellige tante. Dat geeft ook een soort verbinding. Voel jij dat ook zo?  Credits foto: pedrosala

“Waarom doe ik wat ik doe en waarom op deze manier? Ik moet veel van mezelf en daardoor heb ik het gevoel dat ik zoveel weggeef, maar niet terugkrijg. En daarvan raak ik uitgeput. Niet alleen op mijn werk, maar ook thuis. Wat kan ik doen om het weer op mijn eigen manier te gaan doen, die goed voelt voor mij en waar ik meer ontspannen en blij van word? Nu lijkt het wel alsof ik geleefd wordt door van alles en iedereen…” Klinkt jou dit bekend in de oren en voel je ook dat je regelmatig de leiding over je leven verliest? Dat je je out of control voelt? En dat aan het stuur van je leven staan en blijven staan hetgeen is wat je het liefst wilt? Lees dan verder voor de vragen en tips die ik aan Lucia meegaf tijdens de coaching. Vraag 1: Wat vind je écht belangrijk en waar krijg je energie van? Omdat Lucia niet lekker in haar vel zit, is het eerste waar we mee aan de slag gaan haar energiebalans en waarden - wat doet er echt toe? Voor Lucia was het een eyeopener dat er zoveel energievreters in haar week zitten. Lucia: “Wat confronterend zeg, maar ook super concreet om eens alle energiegevers en energievreters op te schrijven en die terug te zien in mijn weekplanning. Pfff… ik wist niet dat ik zoveel energie ‘weggeef’ aan bijvoorbeeld het zorgen voor mijn pubermeiden, tijdens overleggen op mijn werk en vooral de vele bila’s waar ik als teamleider mee te maken hebt. De tweegesprekken met mijn teamleden die elke keer uitmonden in geklaag en gedoe. Ik ben heel erg van de harmonie, rust en gelijkwaardigheid, dus ik doe er alles aan om de sfeer goed te houden of te maken.” Al doorpratend merkt ze op dat haar waarden ervoor zorgen dat ze haar eigen grenzen overschrijdt. Op het moment dat ze thuis is, wil ze dat het met haar pubers allemaal in goede harmonie gaat, dus doet ze er alles aan om het leuk te houden. Maar innerlijk voelt ze zich helemaal niet rustig. En datzelfde geldt ook voor de bila’s met haar teamleden. Ze geeft zoveel van zichzelf weg, door maar mee te gaan in hun geklaag, dat ze niet laat zien wat zij écht belangrijk vindt, naast harmonie, rust en gelijkwaardigheid. Dus daar zijn we verder mee aan de slag gegaan. “Als je het gevoel hebt dat je geleefd wordt, is het hoog tijd dat je de regie over je eigen leven terugneemt” (Voor Positiviteit) Vraag 2: Welke gedachte maakt dat je zoveel weggeeft of weghoudt van jezelf? “Dat moeten, daar wil ik echt vanaf” vertelt Lucia tijdens een van de volgende coachsessies. “Waarom leg ik de lat zo hoog? Ik wil gewoon een lat die prima te bereiken is, waardoor ik mezelf kan zijn en me fijn voel. Niet alleen op mijn werk, maar ook als ik thuis ben.” Er zitten vaak gedachten in je hoofd die maken dat je bepaald gedrag laat zien. Gedachten die zijn gevormd door de overtuigingen die je onder andere hebt meegekregen in het gezin waar je bent opgegroeid, waar bijvoorbeeld altijd de harmonie werd bewaard. Je denkt dan al gauw: laat ik er maar niks van zeggen, want anders komt er gedoe. Of vroeger werd jou misschien al snel de mond gesnoerd als je kritische vragen stelde of iets van iemand vond. Er werd continu alles aan gedaan om de lieve vrede te bewaren. Dat was ook het geval bij Lucia thuis. “Ik denk dan al snel bij zo’n gesprek met een van mijn teamleden: ik neem wel even de tijd, laat haar maar praten en stoom afblazen, dan is ze er vanaf. Maar ik voel ook wel dat ik het met sommige dingen niet eens ben die ze bijvoorbeeld over bepaalde collega’s zegt, maar toch doe ik er niks mee. Want stel je voor dat er gedoe komt op de afdeling of dat het gesprek een verkeerde kant opgaat, dan weet ik niet meer wat ik moet doen. Tja, en zo bepaalt die gedachte rondom harmonie dus die gesprekken en wat ik wel en niet mag, of zelfs moet, doen. Ik voel me er opgejaagd door en dat veroorzaakt stress.” De harmonielat van Lucia ligt zo hoog dat ze niks van zichzelf laat zien en dat gaat wringen, want ze wil juist heel graag in gesprek gaan op haar manier. En datzelfde geldt thuis in contact met haar kinderen. Het liefst zonder stress, gedoe en een tijdslimiet. Maar ook op een manier dat niet haar meiden bepalen hoe het gaat, maar zijzelf meer bepaalt wat er gaat gebeuren. En daarvoor wil ze de waarden openheid en groei meer inzetten. “Elke keer dat je tegen jezelf zegt ‘ik zou moeten’ of ‘ik kan niet’, vervang je door een positieve gedachte, zoals ‘ik zou kunnen’ of ‘ik kan’. Wanneer je jezelf bevrijdt van gedachten als ‘zou moeten’ en ‘kan niet’, begin je je te richten op de positieve aspecten van wat we in ons leven kunnen of zouden kunnen doen” (uit: Mindful leven. Een plan voor 8 weken van Jeanie Seward-Magee) Vraag 3: Waar ligt je invloed om dingen anders te doen? De derde vraag heeft Lucia bij het afgelopen coachgesprek meegekregen en daar is zij nu mee bezig voor de volgende keer. Het gaat om de cirkel van betrokkenheid en de cirkel van invloed, een tool van Stephen Covey. Alles wat in jouw cirkel van betrokkenheid zit door je loyaliteit, verantwoordelijkheidsgevoel en enthousiasme kan ook veel energie kosten. Je geeft dan veel van jezelf weg of je laat het gebeuren en daardoor kom je in reactief gedrag terecht. Het lijkt of alles jou overkomt en je kunt er niks aan doen. Je denkt dan ook niet meer aan wat je kan veranderen, maar gaat mee met die stroom, alhoewel je het er niet mee eens bent. Als je dan gaat bekijken hoe je je cirkel van invloed kan vergroten, dan laat je meer proactief gedrag zien: wat kun je anders doen, zodat je merkt dat het meer op jouw manier gaat of dat je meer het resultaat behaalt wat jij wilt? Hoe kun je anders tegen mensen of taken aankijken? Zo kun je je invloed op een positieve manier inzetten voor jezelf, maar ook voor je omgeving. Zoals Lucia dat wil doen met haar waarden openheid en groei: door meer van zichzelf te laten zien in bijvoorbeeld een gesprek met een teamlid, waardoor ze meer kan sturen vanuit zichzelf. Ze kan haar eigen bevindingen weergeven, maar ook kijken naar de groei van de ander, zodat diegene bijvoorbeeld inziet dat het klagen tot niks leidt. Of met haar pubermeiden, dat ze open en eerlijk zegt dat zij moe is van een dag werken en stress voelt als ze thuis komt. En dat het fijn is als ze haar helpen met koken of opruimen, zodat ze met elkaar kunnen gaan eten. Zo bevordert ze ook hun zelfstandigheid (groei) en ‘zit ze zelf meer achter het stuur van haar leven dan dat ze zich mee laat rijden’ met wat er op zo’n moment gebeurt. Wat heb jij nodig om aan het stuur van je leven te (blijven) staan? Uiteraard zijn er nog andere vragen om de regie weer terug te krijgen over je leven. Deze 3 vragen horen bij het verhaal van Lucia. Wil jij ook weten hoe je weer aan het stuur gaat zitten in ‘de bus van je leven’ in plaats van mee te rijden? Ik help je graag weer de regie terug te krijgen en houden, zodat je voelt dat je op een fijne manier in control bent. Wat er ook gebeurt. Tip: kies voor de strippenkaart van 3 uur coaching net zoals Lucia.

Ben je veel bezig met anderen? Voel je dat jij zelf niet aan het stuur van je leven staat? Dan komt deze quote wel even binnen … Maar het zet je ook in beweging, lieve vrouw. Door te weten waar jouw aandacht naartoe gaat, kan je dit ook anders doen. Want natuurlijk wil je anderen helpen, ondersteunen of naar hen luisteren. Maar niet als het ten koste gaat van jezelf. Van jouw rust of tijd voor jezelf. Ik noem dat aandachtvreters. Je geeft aandacht weg, of het wordt door iemand weggehaald of gekaapt van wat je wél graag wilt doen. Wat goed voelt voor jou. Waar je energie van krijgt of wat je nodig hebt om lekker in je vel te zitten. Dat zijn je aandachtgunners. Schrijf ze allebei eens op. Je aandachtvreters en -gunners EN ONTHOUDT: je kan niet iedereen in je leven tevreden stellen. Als je dat wel wilt doen, is het gevaar dat je niet tevreden bent over je eigen leven. Dat heeft een negatief effect op jou waardoor je de kans loopt om vaak te mopperen en te klagen. Dus: stop tijd in je aandachtgunners en investeer in zelfzorg. Doe wat voor jou belangrijk is De tekst komt uit mijn InspiratieDoeBoek 2. Lees hier alles over dit boek . Je bestelt het in mijn webshop, waarna je het boek in je brievenbus ontvangt. Klik hier om te bestellen

En opeens ontstaan er kriebels… Ik snap nog niet helemaal waarom, want ik ben halverwege de twintig en lekker een carrière aan het opbouwen. Van tikgeit naar de ledenadministratie bij een kappersorganisatie tot officemanager bij een pr & reclamebureau. Zonder enige beroepsopleiding ben ik op mijn 19 e gestart met werken en heb ik mij opgewerkt in het bedrijfsleven. En toch ervaar ik dat dit het niet is. ‘Gebakken lucht’ verkopen, zo voelt het voor mij. Ik voel me vaak moe en gespannen. En ben niet meer de blije werknemer die ik eerst was. De zoektocht begint Maar waar word ik dan wel blij van? Al pratende met familie en vrienden merk ik dat ik toch graag wil gaan studeren. Dat heb ik nooit gedaan na het vwo. Ik wil niet zomaar een studie, maar het liefst iets waarmee ik een bijdrage kan leveren aan de wereld. En ik wil heel graag Nederland uit. Ik ben helemaal klaar met ons kleine landje en wil meer, mijn vleugels uitslaan. Dus een zoektocht begint. Om een studie te vinden, waarna ik in het buitenland kan werken én waardevol en zinvol bezig kan zijn. Leren begrijpen wat de ander beweegt De keuze valt op culturele antropologie. Ik vind het interessant om meer te weten over wat mensen of groepen beweegt, wat hun drijfveren zijn. Antropologie gaat vooral over de sociale, culturele context van mensen waardoor ze beïnvloed worden in hun gedrag. Een gedragswetenschap, dat lijkt mij wel wat. Begrijpen waarom de ander doet wat hij doet, ook als die ander iets doet wat ik zelf nooit zou doen. De nadruk op de culturele diversiteit van de mens en de internationale oriëntatie sluiten goed aan bij mijn wens om naar het buitenland te gaan. Ik ben uit een impasse gestapt en zit weer vol energie Zo zat ik pas op mijn 26 e voor het eerst in de collegebanken van de Universiteit Utrecht. Twee keer per week ging ik in de avond naar college. Ik zat er tussen allerlei volwassenen die net als ik óók een andere richting op wilden met hun leven. Die ook aan het onderzoeken waren wat ze anders wilden gaan doen in hun carrière. Heerlijk om die gelijkgestemde mensen tegen te komen. Maar het allerfijnst was dat ik weer blij was en vol energie zat. Dat ik uit een impasse was gestapt van werk dat ik niet meer leuk vond en dat ik zelf een situatie aan het creëren was waarin ik naar een baan ging toewerken waar ik 100% achter zou staan. Als ik terugkijk op mijn leven, besef ik dat ik dit vaker heb gedaan; stappen zetten om niet meer vast te zitten in werk of een situatie waar ik me niet goed bij voelde als ik merkte dat ik vast zat. Maar daarover later meer… Mijn intrinsieke motivatie is groot, maar het is ook pittig En nee, deze keuze om te gaan studeren op latere leeftijd was niet makkelijk, want ik combineerde het met een part-time baan als receptioniste bij een platenmaatschappij in Hilversum. Dat was pittig. Ik had een duo-baan met een lieve collega, die mij altijd enorm steunde en waarmee ik het heel goed kon vinden. Tot op de dag van vandaag is zij een van mijn beste vriendinnen.  Het ging er vooral om dat dit was wat ik wilde. Dus mijn intrinsieke motivatie om de studie af te ronden was groot. Ik keek ernaar uit om buiten Nederland te gaan wonen en werken en wilde een bijdrage leveren aan een samenleving ergens op de wereld. Naar Ghana Ik koos voor de specialisaties gender en onderwijs in ontwikkelingslanden en vertrok in 1999 voor zes maanden naar Ghana voor mijn afstudeeronderzoek. Ik had contact gelegd met een kleine organisatie in het noorden van het land dat basisscholen opzette voor jongens en meisjes die overdag op het land moesten werken en water moesten halen. Ze konden dan aan het einde van de middag naar school om te leren lezen, schrijven en rekenen. Ik ging daar in twee dorpen onderzoeken hoe het zat met het aantal drop-outs, wat de oorzaak hiervan was en of hierin verschil was tussen jongens en meisjes. In een dorpje op een compound De begeleider van die organisatie verklaarde me voor gek dat ik dit helemaal in mijn eentje durfde te doen. In een dorpje wonen op een compound met de Ghanese bevolking en daar participerende observaties doen – hét werk van een antropoloog. Een van de hoogtepunten in mijn leven Ik heb daar zes geweldige maanden gehad, ook afgezien natuurlijk, maar het was een van de hoogtepunten in mijn leven. Een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een vraagstuk waar zij tegenaan liepen en hierin inzicht geven, gaf mij veel energie en voldoening. En dat is wat ik wilde, zocht en heb gevonden! Wil jij ook een bijdrage leveren aan de maatschappij/wereld en worstel je ermee hoe dan? Wat past bij jou? Ik ben graag jouw sparringpartner Vind je het moeilijk om in je eentje te bedenken hoe jouw bijdrage eruitziet of hoe jij dit kan aanpakken? Welke keuzes je dan gaat maken en wat jou misschien nog tegenhoudt om het écht te gaan doen? Mail dan een bericht naar i nfo@posiyou.nl of meld je hier aan voor een gratis verhelderend gesprek . Ik ben graag jouw sparringpartner tijdens een wandeling in het bos of een gesprek in mijn coachruimte. Online kan ook. Spreek ik jou binnenkort?

Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken . Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Nieuwe coach-wandel-locatie Collega Anneke liet mij drie maanden geleden kennis maken met landgoed de Paltz aan de rand van Soest. Het leek haar een fijne, nieuwe wandellocatie voor mijn coachgesprekken. Ze wilde mij rondleiden en laten zien hoe mooi en divers het is. Ik was onder de indruk van de plek en wilde er graag nog een keer terugkomen. Al pratend en koffie drinkend kwam het niet van foto’s maken, die ik ook graag met jou wil delen. Wandelroute door afwisselend landschap Vanaf de kleine parkeerplaats zie je een bord staan met de wandelroute van 3,5 kilometer. Hiervandaan wandel je al snel langs ‘de’ vallei. Ik denk dat dit een van de grootste aantrekkers is voor bezoekers. Een prachtige glooiend landschap waar het nu in het voorjaar knalgroen is. Het komt extra tot zijn recht met blauwe lucht en witte wolken! Verderop in de wandeling kom je op het landgoed terecht, waar de statige gebouwen en beukenlanen met koperen lantarenpalen de historie laten zien. De afwisseling van open landschap, bos, water, lanen en woningen maakt de wandeling heel divers. Cadeautje van de natuur Zittend op een bankje - genietend van de stilte en het uitzicht - zie ik een ree. Rennend van de ene naar de andere kant van de vallei. Als ik wegloop van het bankje zie ik reeën sporen op het wandelpad. Dat zijn de mooie momenten en de cadeautjes die je ervaart als je even een moment van rust neemt. Kunst in vele vormen Er zijn veel verschillende eigenaren geweest, die ieder hun stempel hebben gedrukt op het landgoed. Buiten kom je allerlei kunst tegen in de vorm van beelden. Je kunt hier een rondleiding voor boeken. Vlakbij het witte landhuis is er een kabouterdorp in de bomen met kleine ingerichte huisjes. Ontzettend leuk voor kleine kinderen. Ik genoot er zelf ook van. In de villa - het Herman van Veen Arts Center - zijn exposities van verschillende kunstenaars. In de winkel koop je boeken, kaarten, kunst, sieraden en nog veel meer. Neem tijd voor een koffie pauze Het is heerlijk pauzeren met een koffie of thee met iets lekkers in het Gallery Café. Ook hier zie je kunst, zoals schilderijen en beelden. Bij mooi weer zit je fijn op de veranda of op het terras. Coachwandeling inplannen Woon jij in de buurt van dit mooie landgoed en wil je hier met mij een coachwandeling van 1 uur inplannen? Stuur me dan een bericht op info@posiyou.nl dan prikken we samen een datum en tijd! Onder de foto vind je meer informatie over het landgoed.

Twee vrouwen van 27 en 72 ontmoeten elkaar op een bankje in het park, allebei op een moeilijk punt in hun leven. In het boek ‘Wie ik ben zonder jou’ van Susan Muskee ontstaat er een onwaarschijnlijke vriendschap die heerlijk is om te volgen. Met een stapel zelfhulpboeken maken ze ieder een eigen plan om het leven weer te omarmen. Haar leven in duigen Joy’s vriend – waar ze ook mee samenwerkt – is verliefd geworden op een ander. Notabene een van de medewerkers van het bedrijf. Ze had al een prachtig Pinterest bord met hoe haar droombruiloft eruit moest gaan zien, dus voor haar gevoel valt haar leven in duigen. Ze moet het huis uit, want dat staat op zijn naam en ze staat dus letterlijk op straat. Op een dag zit Frida in een park naast haar als ze enorm begint te huilen. Frida biedt Joy een zakdoekje aan (mijn moeder zei altijd: ‘Je weet maar nooit wanneer je ze nodig hebt’, dus die heeft ze altijd bij zich). Drie jaar op de pauzestand Van het een komt het ander en binnen no time logeert Joy bij Frida. Zij staat al drie jaar op de pauzestand, sinds haar man is overleden. Met hem heeft ze een mooi leven gehad, met reizen en wonen in het buitenland. Ze volgde hem altijd en overal. De titel van het boek ‘Wie ik ben zonder jou’ slaat ook vooral op haar. Na zijn dood heeft ze alles opgeschreven waar ze spijt van had, moeite mee had of die ze simpelweg ronduit stom vond. Een voor een, allemaal op een apart papiertje. Die verbrandde ze als ze er klaar voor was om het los te laten. Zoals bijvoorbeeld: ‘dat ik mijn dromen niet heb gevolgd’, ‘dat ik mijn eigen muzieksmaak niet ken’, ‘dat ik heel veel dingen niet alleen heb gedaan.’ En de belangrijkste voor haar was: ‘dat ik niet weet wie ik ben zonder jou.’ Op het moment dat ze die allerlaatste papiertje verbrandt en los kan laten, voelt het alsof er een slot om haar hart geruisloos open klikt. En waarom dat is, mag je zelf gaan lezen in dit ontroerende én grappige verhaal. Zelfhulpboeken als leidraad Als coach intrigeert het mij dat door de hoofdpersonen zelfhulpboeken worden gelezen, die van toepassing zijn op hun situatie. De inhoud wordt niet van A tot Z weergegeven, maar de twee hoofdpersonen – Joy en Frida – gaan er wel naar leven. Ze schrijven hun doelen per week op een post-it die op de koelkast hangt. Deze post-its volg je als lezer zeven weken lang. Ze leren er belangrijke lessen uit en passen ze toe. Ieder op hun eigen manier door hun verleden, levenservaringen en leeftijd. Post-it van week 1 Zelfhulpboek van deze week: Een schone lei. Laat je onvoltooide toekomstbeeld los. Doel(en) van deze week: Laatste spullen ophalen. Digitale detox! Motto van deze week: Als iets in het leven niet loopt, moet je het soms laten varen! Lees verder onder de foto hoe Joy en Frida met deze 3 punten aan de slag gaan.

Elk jaar vier weken met vakantie naar Frankrijk. Echt waar, ieder jaar. Met de auto, met z’n vieren. In onze ‘bruine reep’, zoals mijn vader de Citroen noemt. Helemaal vol gestouwd met koffers vol kleren en boeken, een grote tent, slaapzakken en een koelbox tussen mijn broer en mij in. Rijden maar, urenlang. Omdat mijn ouders het willen Ik wil helemaal niet zo lang weg. Weg van huis, mijn vriendinnen en al mijn leuke spulletjes. Maar we gaan toch, want mijn ouders vinden het heerlijk om zo lang onderweg te zijn. Lekker even helemaal los van het werk en thuis. Complet Eenmaal in Frankrijk is het een sport om een camping te vinden. Nee hoor, geen boeking van tevoren maar gewoon kijken waar er plek is. Dus als er weer een bordje ‘complet’ bij de weg staat, gewoon doorrijden naar de volgende. De papieren campinggids Bij mijn moeder op schoot ligt een enorm dik boekwerk, waar alle campings in staan. Alles staat op papier, ook de route op die enorme gele kaarten van Michelin. De weg vinden is niet altijd even makkelijk en dan met twee kinderen achterin die het helemaal zat zijn. Zie je het al voor je? Iedere dag eropuit Op de plek van bestemming zijn we meesters in het opzetten van de tent. Helemaal op elkaar ingespeeld is alles in een mum van tijd uit de auto en kunnen we lekker genieten van onze mooie plek. Maar niet voor lang, want bijna iedere dag gaan we op pad. Mooie plekken ontdekken, colletjes rijden in de bergen, zwemmen in een meer 50 kilometer verderop of een stad of markt bezoeken. Hartstikke leuk, maar tijd voor vriendjes maken op de camping hebben mijn broer en ik niet. We horen dit vaak op school, dat onze vrienden en vriendinnen wel allemaal leuke nieuwe mensen ontmoeten op vakantie. Maar daar is bij ons geen tijd voor… Een besmettelijk reisvirus Deze manier van vakantie vieren en reizen heeft mij enorm gevormd. Het reisvirus is besmettelijk en is overgedragen van de ene op de andere generatie. Ik ben zelf ook altijd met vakantie gegaan met vriendinnen en later met mijn partners en gezin. En ik vind het ook leuk en interessant om steeds nieuwe plekken te ontdekken en niet maar op één plek te blijven. De voorpret begint al thuis. Waar wil ik naartoe? Wat is er te doen? Wat ligt dicht bij elkaar en kan gecombineerd worden? Heerlijk om te reizen en andere landen te bezoeken, ander eten te leren kennen en de manier van leven te bekijken. Nieuwe plekken ontdekken kan overal En dat beperkt zich bij mij niet alleen tot de twee of drie vakanties per jaar met het gezin. Dat zou zonde zijn. Nieuwe plekken ontdekken kan overal. Ook dat hoort bij mijn reisvirus! Een dagje weg of een weekendje. In eigen land of ergens in Europa. En echt, het hoeft niet ver weg te zijn. Het gaat om het idee en de intentie dat je zin hebt om een andere plaats te bekijken. Een mooi natuurgebied, een dorpje of stad, een museum. Wandelend of fietsend. Met de auto of trein. Waar jij blij van wordt en plezier van krijgt. Dat begint al bij het feit dat je de boel de boel laat thuis en op het werk. Met andere ogen Het helpt mij om met een bepaalde verwondering te kijken naar die plek. Met nieuwsgierigheid. Dan kijk je met andere ogen. Ook als je ergens al eerder bent geweest. Je ziet nieuwe dingen, hoort andere geluiden, ruikt geuren die je nog nooit hebt geroken of proeft eten voor het eerst. Dat geeft al zo’n fijne ervaring, dat kan jou vervullen met vreugde en energie. En dat is zó fijn. Heerlijk zo’n positieve vibe! Wat draagt bij aan jouw plezier en blijheid? Wanneer voel jij een positieve vibe? Volg mij op Instagram of Facebook voor inspiratie Vind je het leuk om te zien hoe ik zelf invulling geef aan mijn reisvirus, zonder meteen naar het andere eind van de wereld te vliegen? Volg me dan op mijn persoonlijke accounts van Instagram of Facebook Hier staan veel voorbeelden van plekken die ik bezoek, inclusief foto’s, kleine verhaaltjes wat ik heb gedaan, handige tips, waar het was en hoe ik het heb ervaren.

Deze quote maakte mij eerst aan het lachen, maar ik zag ook meteen een kern van waarheid erin. Jij ook? Door teveel in het verleden te leven of te herbeleven, blijf je achterom kijken. Dat bepaalt dan hoe je op dit moment je leven leeft… We weten allemaal dat het verleden is geweest en toch zijn we er vaak meesters in om te herkauwen. Allerlei scenario’s en gedachten die opkomen over wat er is gebeurd of wat iemand heeft gezegd. Lang geleden of een paar weken of dagen geleden. Als je daar steeds mee bezig blijft, sta je stil. Krijg je die stijve nek. Heb je vaak negatieve gedachten die inmiddels vaststaande overtuigingen zijn geworden en lijkt het niet anders te zijn of kunnen. Waardoor je niet in beweging komt en er niets verandert. Wat zou jij willen loslaten om vooruit te kijken of in het nu te leven? Welke waarden vind jij écht belangrijk waarnaar je wilt leven, zodat je je soepeler beweegt? Ook dat is zelfzorg lieve vrouw!

Eerst klim ik met veel moeite de steile en krakende trap op. Daar is zijn domein. Een zolder vol met boeken, dozen met dia’s van alle reizen, een filmscherm, de mooie stenen die hij verzamelt en nog veel meer. Het staat mutje vol met allerlei spullen voor en van zijn hobby’s. Ik vind het allemaal maar oude zooi en heb er niet zoveel aandacht voor. Ik kom voor iets heel anders op die zolder: de donkere kamer. Spannend en ontspannend tegelijk Het meest magische moment bij mijn opa is als we de foto’s die we hebben gemaakt, hier worden ontwikkeld en afgedrukt. Samen over die bakken met ontwikkelaar en fixeer heen hangen om te kijken wat er gebeurt en hoe de foto’s zijn geworden. Het is spannend en ontspannend tegelijk. Mijn opa weet precies wat er in welke bak moet en hoelang. Ik snap er niks van en vind het maken van de foto’s veel leuker, dus ik laat hem als professional lekker zijn gang gaan. Als het resultaat uiteindelijk aan de waslijn hangt te drogen in de doka, dan lopen we samen naar beneden. Mijn oma is altijd in haar leunstoel bij het raam te vinden, of in de keuken. Dan is het tijd voor de lunch aan de eettafel of voor een kop zwarte thee met een koekje van de echte bakker. Mijn eerste eigen klikklak camera Mijn opa en oma woonden in Hilversum, net zoals wij. Ik kon gemakkelijk met mijn fiets naar hen toe. Die zolder, zoals ik hierboven beschrijf… die was spannend, ik ruik ook nog steeds de speciale geur als ik eraan terugdenk. Ik weet nog goed dat opa aan mij – en ook aan mijn broer – een eigen klikklak fotocamera cadeau gaf. Ik was denk een jaar of tien. Dat was voor mij een goede reden om vaker naar hen toe te gaan. Hij leerde mij alle kneepjes van het fotograferen. Geduldig legde hij uit hoe ik een onderwerp perfect in beeld kon brengen, hoe ik mensen dichtbij kon fotograferen en waar ik op moest letten als ik de natuur vastlegde. Hij was trots Op een dag mocht ik opa zelf op de gevoelige plaat zetten, terwijl we onderweg waren. Heel dichtbij. Ik werd er een beetje zenuwachtig van, want ja ik had al heel wat ‘lessen’ gehad dus nu moest ik laten zien dat ik het kon. Ik kom die foto nog wel eens tegen en het is echt mijn opa, zoals hij kijkt. Hij was trots dat ik hem zo goed had vastgelegd. En eenmaal bij hen thuis mocht ik ook oma fotograferen. In de achtertuin. Zij wilde nooit op de foto, maar liet het toe dat haar kleindochter dit deed. Dat was een speciaal moment!  Mijn opa deelde ook zijn foto’s en dia’s Tot op de dag van vandaag is fotograferen een grote blijmaker voor mij. Mooie plaatjes schieten in een stad, mooi dorpje of natuur. Net dat ene moment vastleggen of iets dat mijn aandacht trekt. En dat delen met anderen. Met mijn gezin, vriendinnen en op Instagram en Facebook. Mijn opa deelde zijn foto’s en dia’s ook graag met ons. Na een vakantiereis werden we bij hen thuis uitgenodigd en zaten we met z’n allen in de eetkamer alles te bekijken. Eerst in fotoboeken en later de dia’s op een groot uitgerold scherm. Mijn opa hield dan zo’n aanwijsstokje vast om zijn verhaal te verduidelijken. Hij was helemaal in zijn element! In mijn element En dat in je element zijn ervaar ik ook bij het maken van foto’s. Maar ook als ik wandel of nieuwe plekken ontdek. Een nieuw koffietentje bijvoorbeeld met heerlijke cappuccino en wat lekkers of een restaurant waar je lekkere kleine hapjes kunt delen. Of als ik lees, schrijf, knip en plak, mooie plaatjes en quotes verzamel of leuke washi tape en mooie kaarten bij mijn notities plak. Dit deed ik al als kind. Lekker knutselen, tekenen, zelf verhaaltjes schrijven en er boekjes van maken. Fröbelen was echt mijn ding en doe ik nu nog steeds. Haal jouw eigen blijmakers uit de vriezer Het maakt niet uit hoe oud je bent en wat je doet als hobby. Kijk maar naar mijn opa, die was op zijn 70 e nog lekker bezig in de doka. Vergeet niet dat de hobby’s uit de tijd van je jeugd juist de dingen zijn waar je blij van werd en wordt. Jouw eigen blijmakers! Door allerlei redenen zet je ze op een bepaald moment in de koelkast en denk je: dat komt wel weer een keer. Maar voordat je het weet staan ze in de vriezer en komen ze er nooit meer uit. Een positieve boost Nu is het tijd om ze er weer uit te halen, want weet je, toen ik de hobby’s uit mijn jeugd weer oppakte op mijn 45 e heeft het mij geholpen om te zien wat mij energie gaf, een positieve boost. Gewoon even tijd voor mezelf met een mooi notitieboekje, gekleurde pennen, washi tape, stickers en potloden. Of met mijn telefoon een rondje lopen of fietsen in de natuur en foto’s maken van mooie plekken. Wat deed jij graag als kind en zou je weer willen oppakken? Uitnodiging om iets moois voor jezelf te maken Als je ook van mooie dingen maken houdt met plaatjes, quotes, washi tape, stickers enzo dan nodig ik je graag uit voor de moodboard workshop die ik op zaterdag 25 mei organiseer. Je maakt een inspirerend moodboard voor jezelf waar op staat wat goed is voor jou, waar je energie van krijgt en blij van wordt. Waardoor je je in balans voelt en rust in je hoofd krijgt. Dat wat écht belangrijk is voor jou. De workshop is een fijn moment voor jezelf Lees hier alle informatie over de workshop en meld je aan

Ergens energie van krijgen, is altijd zo'n heerlijk gevoel. Je staat aan op een positieve manier, je bent in je element. Je bent blij en floreert. Voel je wat ik bedoel? Het fijne is, dat als je weet wat je energiegevers zijn, je die vaker kunt doen of inzetten. Want op het moment dat jij jouw energie voelt stromen, gaat het goed met jou. Zit je lekker in je vel. Daar wil je meer van! Het goede nieuws is dat energiegevers heel divers zijn. Je vindt ze op je werk én in je privéleven. Denk aan taken, aspecten van taken, mensen, gebeurtenissen. Maar ook aan gedachten, gevoelens en gedrag. Wat geeft jou energie? Als je het lastig vindt om dat te benoemen, dan helpen deze vragen je op weg: Met welke taak begin je de dag het liefst? Met wie kan je goed praten, sparren of samenwerken? Van wie of wat krijg je een warm hart? Wat is goed voor jou? Waar laad jij jezelf mee op? Wie of wat helpt jou te ontspannen? Welke gedachte geeft jou energie en positiviteit? Wat heb jij nodig om goed voor jezelf te zorgen? Als je weet waar jouw vuurtje van gaat branden, kan je daar op een fijne manier 'gebruik' van maken en er meer van doen. Ik krijg zelf energie van buiten wandelen, een cappuccino of thee drinken bij een leuk koffietentje of van muziek luisteren. Bij het laatste denk ik meteen aan 'A Sky Full of Stars' van Coldplay en zie ik mezelf weer samen met mijn dochter dansen tijdens hun concert in Brussel bijna 2 jaar geleden. En: op het moment dat je leeft naar aanleiding van je waarden voel je je ook energiek. Want dat ben jij. Denk bijvoorbeeld aan waarden als plezier, verbinding, afwisseling, ontwikkeling, lichtheid, authenticiteit, openheid en vrijheid. Welke energiegever komt bij jou in je op? Gebruik jij die ook al vaker als goede raadgever voor jezelf? Zie het als een waardevol stukje zelfzorg. Het vergroot je draagkracht en eigenwaarde!

Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken . Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Meeting point voor wandelcoaching Theehuis Rhijnauwen is een populair meeting point voor de coachwandelingen die ik aanbied. Het ligt in het bos op landgoed Rhijnauwen aan de rand van Utrecht. Vanaf de parkeerplaats vóór het theehuis loop je zo de natuur in. Je kunt kiezen voor verschillende routes. Ik loop graag het jaagpad langs de Kromme Rijn of kies voor de bospaden als het wat slechter weer is. Er zijn kleine slingerpaadjes en wat bredere paden, die ook uitzicht bieden op de skyline van het Science Park met de universiteit en hogeschool van Utrecht. Het is heerlijk ronddwalen op het landgoed! Grote keuze aan lekkers binnen of buiten Het theehuis staat bekend om hun pannenkoeken. Ze noemen ze zelf de allerlekkerste pannenkoeken van het heelal! Maar je kunt er ook terecht voor een lekkere bak koffie of thee met lekkers. Daarnaast zijn er ook diverse broodjes en salades. Alles zoveel mogelijk biologisch, eerlijk en duurzaam. Binnen hangt een gezellige sfeer en je ziet de pannenkoeken live gebakken worden. Bij zonnig weer kan je op het terras aan de Kromme Rijn zitten. Mijn favoriete plek is een van de grote houten stoelen aan het water! Maar het is ook heerlijk om buiten op de veranda te zitten bij wat slechter weer. Voor de kinderen is er een speeltuin, een kinderhoek en vlakbij het theehuis staan twee lieve ezels en een paar geitjes in de wei. Wat kun je er nog meer doen? Naast wandelroutes zijn er ook veel fietsroutes (knooppunten) rondom het Theehuis Rhijnauwen. Je kunt er ook aanleggen met een kano of bootje dat je zelf gehuurd hebt. Of je gaat mee met een boottocht van Rederij Schuttevaer. Er zijn ook forten die je kan bezoeken: Fort bij Vechten en Fort Rhijnauwen. En iets verderop ligt museum Landhuis Oud Amelisweerd. Je zult je in deze omgeving niet snel vervelen! Onder de foto vind je meer informatie over Theehuis Rhijnauwen.

In de zomer is een nieuw gezin bij ons in de straat komen wonen en een paar weken geleden sprak Anneloes, de moeder, mij aan. Ze had gehoord dat ik vrouwen coach die zich gespannen en uit balans voelen door hun overvolle hoofd. Lachend zei ze tegen mij dat zij dat ook wel kon gebruiken: “Ik weet best wel dat niet ik de enige vrouw ben met stress, ik hoor het zoveel om me heen. Ik heb ook heel lang gedacht dat ik er zelf wel uit zou komen, maar het lukt me gewoon niet.” Ik twijfel. Heb ik er wel goed aan gedaan? “Ik ben zo slecht in het maken van keuzes! Of het nou gaat om iets groots of iets kleins, ik ben er gewoon niet goed in. Ik heb van alles geprobeerd. Gewikt en gewogen. Een lijstje maken met plussen en minnen. Of advies vragen aan mijn man, een vriendin of mijn moeder. Een van mijn vriendinnen zegt dat ik mijn hart moet volgen… maar ja dan staat mijn verstand weer bij me aan de deur te kloppen. Ik vind het echt heel moeilijk! Ik heb het gevoel dat ik nergens volledig achter sta, wat ik ook besluit te doen. Nu twijfel ik dus bijvoorbeeld weer over onze verhuizing naar Driebergen. Heb ik daar wel goed aan gedaan?” In een soort ‘doe-stand’ staan En jij? Durf jij te kiezen voor wat je belangrijk vindt? Als het gaat om de balans tussen je werk en privé, een andere baan of wel of niet meegaan naar het feest van de vrienden van je partner… Welke afweging maak je? Wat voelt goed voor jou? Wat geeft de doorslag? Vaak zijn je waarden door alle hectiek in jouw leven op een laag pitje komen te staan. En dat is heel logisch: je staat in een soort ‘doe-stand’ omdat je continu druk bent met je werk en thuis. En die zorgt er voor dat je niet meer zo goed bij je gevoel kunt komen. Door alle zorgtaken en verantwoordelijkheden ruim je te weinig tijd in om stil te staan bij wat er echt toe doet in je leven. Zoals bijvoorbeeld je kinderen, je partner, je ouders. Maar hoe zit het met jezelf? Waarom je iets doet of juist niet doet Tijdens het eerste coachgesprek praat ik met Anneloes over de waarden in haar leven. Waarden zijn de drijvende kracht achter gedrag. Ze beïnvloeden je leven en bepalen wat je belangrijk vindt. En ook ‘waarom’ je iets doet of juist niet doet. Waarden kunnen richting geven aan je dagelijkse focus. Door je drukke leven ben je veelal niet bewust bezig met jouw waarden, maar toch kan het je helpen jouw eigen richting te bepalen: om inzicht te krijgen in waarom je dingen voelt of doet zoals je ze voelt of doet. Hierdoor kun je makkelijker grenzen stellen en keuzes maken in het leven. En kun je ook makkelijker helemaal ergens voor gaan, zonder daarna te twijfelen. Ze voelt dat het goed is, dat ze de juiste keuze heeft gemaakt Anneloes heeft voor het vervolggesprek haar waarden onderzocht met een lijst die ik haar heb meegegeven. Ik vraag haar welke waarden het belangrijkst zijn voor haar: “Liefde, harmonie, vertrouwen en rust zijn voor mij vier hele grote waarden” zegt ze. “Een soort van kernwaarden, zo voelen ze voor mij. Nu ik het vertel aan jou, nadat ik het zo concreet op papier zag staan, zie ik opeens hoeveel harmonie en rust we als gezin hier in het dorp hebben. Veel meer dan in de stad waar we eerst woonden. Met z’n vijven maken we het gezellig, omdat we veel meer op elkaar zijn aangewezen. En op de een of andere manier zorgt dat voor rust, voor minder ruzie. We accepteren elkaar veel meer zoals we zijn. Ik zie en voel nu ook pas hoe groot de liefde is binnen ons gezin…” Ze is even stil en vertelt dan dat ze de juiste keuze heeft gemaakt, voor haar gezin en voor zichzelf. Wil jij ook meer inzicht krijgen in hoe je durft te kiezen voor wat je belangrijk vindt? Twijfel je vaak? Of ben je aan het wikken en wegen? Weet je niet of je naar je gevoel of naar je verstand moet luisteren? Vraag dan een gratis verhelderend gesprek aan en maak kennis met coach Yura, dan kunnen we samen bekijken wat jij nodig hebt om keuzes te maken die bij jou passen.

Heb je veel last van stress, gepieker of hoofdpijn? Dan is bewegen in de natuur een goede manier om er van af te komen. Het helpt om mentale en fysieke klachten te verminderen. Ik ervaar als buitencoach dagelijks de positieve effecten van het buiten zijn, het bewegen in de natuur, de frisse lucht en de stilte. Het kan helend werken, als een soort ‘medicijn’ en daarnaast ook als richtingaanwijzer in je leven. Ik ben de weg kwijt Anke was helemaal vastgelopen in haar werk en daardoor voelde ze zich uit balans. Ze wist eigenlijk niet meer wat ze moest doen om de balans tussen werk en gezin te herstellen. “Ik ben een echte piekeraar. En doordat ik ben vastgelopen, voel ik zoveel stress dat ik voor mijn gevoel helemaal de weg kwijt ben.” Ik neem Anke mee het bos in en zie haar gezicht zachter worden: “Ik weet niet wat er met me gebeurt, maar het wordt rustiger in mijn hoofd. Het is net alsof de rust van de natuur in mijn hoofd kruipt. De problemen die eerst als spinsels ronddoolden, maken ruimte voor rust.” Ik laat haar alle zintuigen gebruiken: ze kijkt, luistert, voelt en ruikt. Zo simpel, maar ook doeltreffend want ze zegt: “Opeens zie ik de mooie, gekleurde bladeren aan de bomen, voel ik de wind op mijn gezicht, hoor ik de specht roffelen en ruik ik de paddenstoelen. Toen ik net uit mijn auto stapte, was ik daar echt niet mee bezig.” Stop de stress Uit onderzoek blijkt dat lichaamsbeweging één van de beste manieren is om stress, ontevredenheid, onrust en onzekerheid te bestrijden. Door bewegen neemt de productie van stresshormonen af en neemt het geluksgevoel toe omdat de afgifte van endorfine en andere positieve neurotransmitters juist toenemen. En dit zorgt ervoor dat je in een andere ‘mindset’ komt, zodat je anders tegen je problemen, je vastgeroeste patronen en overtuigingen aan kijkt. Ze lijken plotseling lichter en daardoor krijg je nieuwe inzichten die zorgen voor een positieve verandering in je leven! Ik zie dat daar mijn pad ligt Gaandeweg de wandeling komt Anke steeds meer in beweging. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Als ik haar de keuze geef voor een wandelpad, dan kiest ze niet voor een rommelig, smal paadje langs een weiland, maar voor een wandelpad met daarlangs een statige bomenrij. “Het is net alsof de bomen mij de weg wijzen. Wat is mijn pad, waar wil ik naar toe? Kijk die bomenrij, volgens mij zijn het beuken. Groot, stoer en sterk. Niet dat ik dat ben hoor, maar ik zie wel dat daar mijn pad ligt. De beuken staan voor mijn lieve partner, mijn familie en vrienden. Ze zijn er voor mij en willen mij helpen. Ik ben het zo gewend om altijd alles zelf te doen en nu wordt het tijd om hulp te leren vragen. Tja, dat is wel lastig voor mij.” Maak makkelijker keuzes Anke is een goed voorbeeld hoe de natuur je kan helpen om met symbolen en metaforen tastbaar en helder te maken hoe jij er nu voor staat (in dit geval: vastgelopen) en wat je anders kunt doen (hier: hulp vragen). Soms mag je iets loslaten of accepteren, maar het kan ook zijn dat je iets (anders) nodig hebt en dat je in de natuur een symbool ziet die staat voor jouw keuze. Door het tastbaar te maken en de beelden van jouw symbool of metafoor te gebruiken, sta je sterker in je schoenen om daadwerkelijk die keuze te maken. Voor Anke is dat de bomenrij met grote beuken die klaar staan om haar te helpen en is hulp vragen voor haar wat ze anders wil gaan doen in haar leven, zodat ze niet meer zo vastloopt! Zo krijgt piekeren veel minder kans Een paar weken later lopen we weer op ‘haar pad’: “Wat ben ik blij dat ik nu hulp durf te vragen. Ik snap soms niet waarom ik dat niet eerder heb gedaan. Ik denk dat het de angst was voor wat anderen dan wel niet van me zouden denken. Een soort faalangst dat ik het niet goed deed en niet voldeed aan de verwachtingen van anderen. Nu ik het niet meer alleen hoef te doen, zorg ik veel beter voor mezelf. En zodra ik weer een vastloper heb, dan weet ik dat het tijd is om aan een collega te vragen hoe zij een probleem zou oplossen. Of ik vraag ’s avonds aan mijn partner of hij de keuken wil opruimen. Dat geeft me zoveel ruimte, dat voel ik meteen in mijn hoofd. En zo krijgt piekeren veel minder de kans bij mij.”

Dromen … wie heeft ze niet? En dan bedoel ik niet je dromen in de nacht, maar de dromen die je hebt over het leven, over wat je graag nog zou willen doen of zou willen bereiken. Eens waren ze heel duidelijk, mooi of groots. En nu? Zijn ze vervaagd of heb je geen tijd om te dromen? Over wie of wat droom jij? Iedereen heeft zo zijn of haar dromen. Over de toekomst later samen met je partner, over hoe de kinderen later terecht komen, over het schrijven van een boek, over het hebben van jouw eigen bedrijf of het vinden van een droombaan, over die mooie reis die je nog wilt maken … Het kunnen hele kleine dromen zijn of grote. Dromen zijn heel waardevol, ze geven zin en richting aan je leven. En wellicht geven jouw dromen je de kracht om datgene te bereiken dat je voor ogen hebt. Er is geen tijd meer voor je dromen Toch lijkt het soms ook alsof je dromen een beetje naar de achtergrond verdwijnen. Herken je dat? Ze vervagen of zijn bijna niet meer zichtbaar. Dit heeft vooral te maken met het feit dat je steeds meer verantwoordelijkheden hebt gekregen in het leven, dat je werk combineert met de zorg voor je gezin of voor je ouders of dat je te vaak in de doe modus staat waardoor je het gevoel hebt van alles te moeten. Er is gewoonweg geen tijd meer voor je dromen… Ga op ontdekkingsreis naar de dromen van nu Weet je, als je veel moet van jezelf ben je aan het einde van de dag vaak te moe om nog iets leuks te doen en zit je vaak zappend of surfend op de bank. Logisch dat je dan niet meer weet wat je dromen zijn. Wat jouw behoeften, verlangens en wensen zijn. Ga daarom op ontdekkingsreis naar de dromen van nu door de tijd te nemen om stil te staan bij jezelf. Hoe doe je dat? Geef antwoord op de vraag wat je vroeger als kind heel graag deed. Of denk na over wat je al heel lange tijd niet hebt gedaan om wat voor legitieme reden dan ook, maar wat je wel altijd heel fijn vond om te doen. Of misschien kun je een lijstje maken van je passies, van dingen die zó dicht bij je hart liggen dat je ze in feite heel makkelijk kunt verwezenlijken. Ja, maar… Het kan zijn dat je mindset jou tegenhoudt. Jouw overtuigingen die zich uiten via het kritische stemmetje die zegt dat het toch allemaal niet kan. Of waaruit blijkt dat je bang bent voor de veranderingen in je leven die erbij horen. En, wat zal je omgeving er van vinden? Laat je hierdoor niet afremmen, want zolang jij geen stappen maakt neem je jouw droom niet serieus. Dan wordt het nooit wat, dus kom in actie. Tip om je dromen waar te maken Maak een moodboard met afbeeldingen, foto’s, teksten e.d. die de sfeer uitbeelden van jouw droom. Maak het concreet, zodat het duidelijk is wat je nodig hebt om ook echt die droom uit te gaan voeren. Elk stapje in de richting van je droom zorgt ervoor dat je er in gaat geloven: het komt steeds dichterbij, je ziet het voor je en het wordt tastbaar. Vind je het fijn om dit in een groepje te doen, samen met andere vrouwen en onder mijn begeleiding? Op zaterdag 11 november organiseer ik een moodboard workshop. Van 10:00-13:00 in Driebergen, vlakbij Utrecht. Je bent van harte welkom! Klik hier voor alle informatie en meld je aan