Inspiratieblog: artikelen, interviews, quotes, boekentips, leuke nieuwe plekken en nog veel meer.

Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken. Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Koffie met taart is geluk Het is alweer even geleden dat ik een nachtje bij mijn dochter Amber in Arnhem ging logeren. Zij paste er op het huis van mijn schoonzus die met vakantie was. Amber kent Arnhem goed door haar studie die ze er deed en doordat ze er vier weken 'woonde'. Dus stelde ze voor om Bij Ann koffie te gaan drinken met iets lekkers erbij. Hier ben je welkom voor koffie, taart, ontbijt, lunch of Ann's theepotje. Op de muur staat deze lieve tekst: Een volle tafel met eten, vrienden en familie die aanschuiven. Koffie met taart. Dat is voor mij geluk. Vol liefde deel ik dit geluk met jou. Mooie en lekkere taartjes Amber vertelde mij over de 'Instagram-waardige' taartjes die ze regelmatig voorbij zag komen. Nou dat waren ze zeker en ook nog eens heel lekker! De koffie is ook een aanrader, met Brazil Santos bonen van Branderij Boot. Ik heb nog nooit zo'n lekker latte macchiato gedronken. Echt heerlijk om daar zo van te kunnen genieten samen met kleine hapjes taart :-) Genieten op een plek waar de tijd even stil lijkt te staan Kijk van te voren al even op de menukaart via de site, voordat je al het lekkers in de vitrine ziet liggen. Je kan ook het een en ander bestellen. By the way: op hun website staat: 'je bent welkom om de hele dag te ontbijten, brunchen en genieten op een plek waar de tijd even stil lijkt te staan. We kiezen ervoor geen laptop toe te laten bij Ann. Ontmoet de ander en geniet! Hoe leuk en fijn?! Shoppen in de 7 straatjes In de smalle, gezellige en kleurrijke 7 straatjes zitten de leukste winkels. Het gaat om de Wezenstraat, Zwanenstraat, Hertogstraat, Roggestraat, Walburgstraat, Bentinckstraat en Pastoorstraat. Er wordt zelfs gesproken over 'verborgen pareltjes, die zorgen voor een unieke shopervaring'. Het zijn ondernemers met gevoel voor smaak en op veel verschillende gebieden. Ga daar zeker ook even kijken nadat je hebt genoten van Ann's koffie en taart en blijf niet alleen in de grote winkelstraten rondhangen. Misschien kun je die zelfs wel skippen... Meer informatie over Bij Ann Bij Ann is open op woensdag van 11:00-16:00, op donderdag, vrijdag en zondag van 10:00-16:00 en op zaterdag van 10:00-17:00. Op maandag en dinsdag is Bij Ann gesloten. Adres : Hommelstraat 39, 6828 AJ Arnhem Klik hier voor de menukaart, webshop en alle alle actuele informatie van Bij Ann Op de foto hieronder zie je een van de leuke winkels in de 7 straatjes.

Soms voel je zoveel spanning of stress en weet je niet meer wat te doen om het op te lossen, waardoor je je hoofd laat hangen. En dat mag. Echt... want als het zo groot voor je voelt, dan is het moeilijk om je er niet door te laten beïnvloeden. Maar stel je nou voor dat het kleiner is, dat je er wel invloed op hebt. En dat je ook je schouders kunt ophalen. Dat zou toch een wezenlijk verschil maken? Hier heb ik het vaak over met de vrouwen die voor coaching bij mij komen. De gedachten, hersenspinsels, situaties en uitspraken die negatief zijn, je raken of waar je moedeloos van wordt. Dan onderzoeken we samen of het wel nodig is om je druk om te maken of er slecht van te slapen bijvoorbeeld. Je kan in situaties terechtkomen met collega's of je manager en dan echt voelen dat het je raakt. Iedere keer weer. Je hoofd draait overuren waarom die vriendin dat tegen je zei of je maakt je zorgen over hoe die presentatie gaat volgende week. Dat zijn vaak dingen waar je niks aan kunt veranderen. Althans, niet in het nu. En om dan je hoofd te laten hangen heeft enorm veel negatieve en zware impact op jou. Want je kan die collega of je manager niet veranderen. Wat zij zeggen, zegt meer over hen dan over jou. Datzelfde geldt voor die vriendin en die presentatie moet nog komen. Die kan je goed voorbereiden, hulp bij vragen zodat het goed zal gaan. Waardoor jij zelf tevreden bent. Het hoeft geen dikke tien te zijn, maar je hebt dan wel gezegd en laten zien wat belangrijk was tijdens de presentatie. Ik zeg altijd: 'pick your battles'. Wat is écht belangrijk voor jou? Daar mag je je druk over maken, boos over zijn of soms je hoofd even laten hangen. Maar andere dingen - die vaak groter lijken dan ze zijn - daar haal je je schouders over op. Zodra je merkt dat je er weinig invloed op hebt, laat je het gaan. En als je er toch op terug wilt komen bij die ander. Doe dat vooral. Laat weten wat jou raakte. Negen van de tien keer heeft die ander het helemaal niet zo bedoelt of heb je het in je hoofd groter gemaakt dan het was. Dat doet ons brein graag voor ons. Er hersenspinsels van maken, piekergedachten die leiden tot veel onrust. Waar kan jij je schouders over ophalen in plaats van je hoofd laten hangen?

Als je jouw laagjes gaat afpellen, voel je steeds meer wat jij belangrijk vindt. Diep van binnen zit dat interne weten. Het meisje van vroeger die nog blanco was zonder overtuigingen in haar hoofd en verwachtingen waar ze aan moest voldoen. Zonder allerlei ongeschreven regels over wie je moest zijn, want je was gewoon jezelf. Dat stukje is er nog steeds. Alleen zijn er allerlei gebeurtenissen geweest en heb je ervaringen opgedaan die jou gemaakt hebben tot wie je nu bent. Veel daarvan is goed, die hebben jou geholpen en veel opgeleverd. Maar niet allemaal. Nu zit je in een fase dat je eraan toe bent om de balans van je leven op te maken, zodat je minder bezig bent om steeds aardig te zijn voor iedereen of jezelf voorbij te lopen. Voel wat jij diep van binnen wilt Het is tijd om te voelen wat jij belangrijk vindt. Dat je zelf beslist hoe je omgaat met waar je op dit moment tegenaan loopt. Soms raak je dat even kwijt in de loop van je volle leven. Dat is helemaal niet gek, omdat je hier niet elke dag bewust mee bezig bent. Als je niet volgens jouw eigen waarden leeft, verloochen je jouw eigenwaarde. Wie je bent. Al ben je gevormd door alles wat je hebt meegekregen. Jij bepaalt of dat ook een plek krijgt in jouw leven. Of misschien heeft het wel een plek gekregen, maar dient het je nu niet meer. Zachter en bewuster naar jezelf kijken Zoals bijvoorbeeld de waarde verantwoordelijkheid. Is dat een van jouw waarden? En zo ja, kan je voelen of deze waarde zich voor jouw gevoel alleen naar buiten richt, naar je omgeving? Of ook naar jezelf en vind je het terug in het dagelijks leven? Als je diep van binnen voelt wat je wilt, wat je belangrijk vindt, dan is het ook makkelijker om je uit te spreken. Als je een belangrijke waarde niet alleen projecteert op je omgeving, maar ook integreert in je eigen leven dan geeft dat een positieve vibe. Ook aan de manier waarop je naar jezelf kijkt: zachter en bewuster. Met zelfcompassie. Ontmasker jezelf Hoe je bent geconditioneerd en gevormd kan op een gegeven moment gaan wringen. Je bent wie je bent door al die laagjes die zijn ontstaan: je gedachten, je emoties, je gedrag, je keuzes, de stappen die je wel of niet neemt. En dat kan prima zijn. Totdat je merkt dat het niet meer bij je past of dat het je uitput, je wordt er verdrietig of gestrest van. Dan is het tijd om je eigen richting te bepalen. Van buiten naar binnen wordt dat lastig. Van binnen naar buiten is dat eenvoudiger. "Je hoeft niet de beste versie van jezelf te worden. Dat ben je diep van binnen al. Pel het schilletje eraf en laat jezelf zien. Wie je bent in je zijn, niet wie je bent geworden." (uit InspiratieDoeBoek 1). Haal het muurtje weg Durf je te vertrouwen op wat in jou zit? Om de richting van je leven te bepalen van binnenuit? Het helpt om te begrijpen waarom je een masker hebt opgezet of waarom je dat muurtje hebt gebouwd. Dat doe je om pijn, afwijzing of lastige situaties te voorkomen. Je reageert vaak vanuit onzekerheid of omdat je je zorgen maakt. Uit de gedachte wat anderen van je vinden of omdat je stress ervaart. Het tegenovergestelde daarvan kan jou juist helpen om je richting te vinden, om meer positiviteit en geluk te voelen. TO DO: Schrijf eens op wat ervoor heeft gezorgd dat jij, misschien uit bescherming, een masker hebt opgezegd of een muurtje om je heen hebt gebouwd. Maak hier één woord of zin van en schrijf daar het tegenovergestelde bij op. Hoe duidelijker het verschil, hoe groter de positieve impact. Bijvoorbeeld: je zorgen maken - wensen en verlangen. Of: kritiek - waardering. Of: wat anderen van je vinden - je eigen pad vinden. Route naar binnen: geloof in jezelf Je mag de rust, ontspanning, het vertrouwen en geloof in jezelf (terug)vinden. Stap voor stap van binnenuit het goede blijven opzoeken en geloven dat het goed komt. Positieve gedachten, positieve gevoelens, positieve acties. Van moeten naar willen. Weten en voelen dat het klopt. Doen wat nodig en goed is voor jou. Juist als je te veel weggeeft, voor anderen zorgt of als er problemen en gedoe is, is het belangrijk om de route naar binnen te nemen. In jou zelf, want dat ben jij. Jouw eigen ik, jouw essentie en van daaruit ontstaan mooie dingen. Ga er zelf mee aan de slag In het InspiratieDoeBoek 2 lees je meer over het afpellen van je laagjes. Over ruimte maken voor jezelf, je lat lager leggen, je zorgen uitspreken of je grenzen aangeven. Klik op deze link en lees alles over het boek . Je bekijkt en bestelt het in de PosiYou webshop . Ik stuur het naar je toe in een brievenbus pakketje. Of kies voor deskundige begeleiding van coach Yura Als je het fijn vindt om hierbij persoonlijke hulp te krijgen, vraag dan een gratis verhelderend gesprek aan. We maken niet alleen kennis met elkaar, maar het wordt ook duidelijk waar je tegenaan loopt. Waarom dat zo is. Dat zetten we samen op een rijtje. Denk je meteen: ja dat wil ik? Meld je hier dan aan . Het gratis verhelderend gesprek is online, telefonisch of wandelend en duurt 45 minuten.

Soms loopt het leven lekker en dan opeens zit je in een moeilijke periode. Daar kan je enorm van balen. Gabriëlla kwam laatst bij mij voor een vervolggesprek en begon meteen te vertellen dat ze zo teleurgesteld was in zichzelf. De vorige keer dat we elkaar spraken ging het zo goed. Maar nu stapte ze iedere keer weer in haar valkuil om meteen klaar te staan voor haar collega's op het werk. "Weet je wat het is? Als ik iemand zie aanmodderen en ik weet hoe het moet omdat ik het al zo vaak heb gedaan, dan schiet ik meteen in de hulp stand. Neem ik het over en los ik het op. Hoe kan dat nou? Ik voelde mij juist zo sterk dat ik dat niet meer deed en dat gaf me veel energie." "Als ik nu thuis kom, dan ben ik chagrijnig en niet te genieten. Kan ik niet vrolijk zijn bij mijn gezin. Ik vind het ook erg dat ik zo'n terugslag heb, terwijl ik tijdens het vorige gesprek zo goed ging. Pfff... daar kan ik echt niet tegen." Ik zie het bij meer vrouwen gebeuren die ik coach. Ze leren zichzelf steeds beter kennen en weten waarom hun schuldgevoel wordt getriggerd. Of waarom ze altijd aan het zorgen zijn voor anderen en zichzelf vergeten. Ze gaan beter voor zichzelf zorgen, zonder anderen opzij te zetten en voelen meer ruimte om te doen wat bij hen past. En als ze dan even een terugslag hebben, zijn ze streng voor zichzelf. Dat mag dan niet, ze moeten het goed blijven doen. Maar echt, dat hoort erbij. Dat je eerder een kort lontje hebt of het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen. Dat mag, lieve vrouw. We zijn geen robot die je anders kan programmeren, waardoor je alles 100% doet zoals je zou willen. Zodat alles perfect gaat en jij alleen maar vrolijk en positief ben. Voel compassie voor jezelf en gun jezelf hierin tijd en ruimte.

Ik kan het gewoon niet. Opschrijven wat er als eerste in mij opkomt bij de drie mensen die voor mij zitten. Wat voor werk doen ze? Is die ene vrouw moeder? Wonen ze in een rijtjeshuis of in een luxe villa? Dat soort dingen. Ik kan de opdracht van de trainer gewoonweg niet doen, schrijf niks op en ze vraagt zich af waarom. Ik zie drie mensen, zonder er van alles bij te bedenken of in te vullen. Blanco, niets. Ik heb als coach een groot voordeel Opgeleid als cultureel antropoloog kijk ik onbevooroordeeld. Hoor ik van die ander wie zij is, wat ze doet en wat haar bezighoudt. Als coach is dat een groot voordeel, omdat ik zonder oordeel of zelfgevormd beeld de gesprekken inga. Pas als ik de persoon een of twee keer heb gesproken en gehoord, weet ik wie ze is en wat haar sterke en zwakke kanten zijn. Dat je de rest van je leven een weirdo bent Op het moment dat ik het boek Da’s gek. Een antropologische kijk op normaal van Danielle Braun lees, realiseer ik me dat ik als antropoloog toch wel een vreemde eend in de bijt ben. In het voorwoord schrijft Joris Luyendijk (journalist, auteur, antropoloog): “Wat ze je niet vertellen, wanneer je zoals ik antropologie gaat studeren, is dat je de rest van je leven een weirdo bent. Je leert jezelf deprogrammeren door je eigen vanzelfsprekendheden en aannames over wat normaal is fundamenteel tegen het licht te houden en ter discussie te stellen. Dit maakt je voor altijd een ander mens en isoleert je van de mensen voor wie deze vanzelfsprekendheden nog steeds precies dat zijn: dingen die vanzelf spreken. Dus wordt er gezegd: zo gaat dat hier gewoon. Of: waarom doe je zo moeilijk?” Dat gevoel kreeg ik ook toen de trainer naar mij keek en niet begreep dat ik de opdracht niet deed. Waarom doe ik zo moeilijk? Ik zie die drie mensen toch zitten? Dan komen er toch allerlei gedachten op? Haar normaal en mijn normaal waren heel verschillend. Een blik op de wereld die jou helpt te ordenen Maar ja, wat is gek en wat is normaal? Waar je opgroeit, leeft en werkt leer je afspraken, normen en waarden. Elke groep heeft eigen omgangsvormen en die bepalen wat je gek vindt en wat niet. Waar je een oordeel over hebt. Daar is niks mis mee, maar het kan heel verhelderend en bevrijdend zijn om hier eens anders naar te kijken. Op het moment dat je een oordeel hebt over iets of iemand gaat daar een gedachte aan vooraf die jouw oordeel bepaalt. Door de stad of het dorp waarin jij leeft. Jouw opvoeding of opleiding. Je relatie of vriendengroep. Het bedrijf waar je werkt of de sportclub waar je fan van bent. Door al die invloeden heb je een blik op de wereld gekregen, die jou helpt te ordenen. Zodat je weet hoe jij ergens tegenaan kijkt. Wat je ergens van vindt. Een beetje verder uitzoomen dan je gewend bent Als je durft te kijken met nieuwe ogen naar jezelf en je omgeving zie en ervaar je andere dingen. Je leert jezelf een oordeel uit te stellen, omdat je een beetje verder uitzoomt dan je gewend bent. Danielle Braun (organisatie antropoloog) noemt dat “uit je denkbubbel stappen, waardoor je minder oordeelt. En daardoor origineler en vrijer wordt, op je werk en thuis.” Zij schrijft in haar boek dat het gaat om het “trainen van je verwonderde blik en je compassiespier. Het vraagt om een beetje dissociëren. De blik van de buitenstaander, de reiziger, de antropoloog. Een onwaarschijnlijk belangrijke vaardigheid voor leiders en begeleiders van verandering in organisaties. Dat is precies wat ik je met dit boek wil laten ervaren. Dat vanzelfsprekendheden minder vanzelfsprekend zijn.” Lees het blog verder onder de foto van het boek verder en n eem dat wat gek is of normaal weer eens onder de loep.

Het is 1989 en ik ben in Praag samen met mijn klasgenoten. Een gezellige schoolreis met een educatief tintje, georganiseerd door mijn geschiedenis docent. Zij is echt een geweldig mens en kan elke leerling warm maken voor haar vak door de manier waarop ze vertelt. Of het nou in de klas is of onderweg in Praag. De twee jaren dat ik les van haar heb, houd ik van geschiedenis en dat was de voorgaande jaren zeker niet zo. Saaie stof met allerlei ouderwetse theorieën en namen interesseren mij niet als puber. Een mannennaam? Wat mij op dat moment wel interesseert, is dat ik een mannennaam blijk te hebben. Als we Praagse mensen ontmoeten, volgt er zo’n afgezaagd kennismakingsrondje. Meteen de eerste keer is het raak: “Waarom heet jij Yura? Dat is hier een naam voor mannen, niet voor vrouwen!” Ik ben perplex, hoe kan dat nou? Doctor Zhivago De inspiratiebron voor mijn naam was de romantische film Doctor Zhivago. Tijdens de zwangerschap zaten mijn ouders in de bioscoop en ze vonden zijn voornaam Yuri meteen een mooie naam. Ik schopte veel in de buik van mijn moeder, dus ze dachten een jongetje te krijgen als tweede kind. Groot was de verrassing toen ze een meisje bleek te zijn! Maar ach, daar deden ze niet moeilijk over. Ze veranderden alleen de laatste letter. Yura klonk heel passend voor een meisje. Niet wetende dat het een jongensnaam is… Ze voelden zich vrij In die tijd werd een naam als Yura gezien als anders dan anders. Het was vooral heel liefdevol gekozen door mijn ouders. Je hoorde toen nog veel vernoemingen naar opa’s en oma’s. Maar daar deden zij niet aan. Ze voelden zich vrij om een aparte naam te kiezen. Dat kwam misschien ook wel doordat mijn broer de vierde Victor was in de rij. Mijn vader heet zo, mijn opa en overgrootvader. Dat is een traditie, waar de heren zich goed aan hebben gehouden. Ook mijn broer heeft zijn eerste zoon Victor genoemd. Des te leuker is het dat ik een ‘eigen’ naam heb gekregen! Mijn naam spellen Als kind en puber was ik er echter niet zo blij mee. Ik moest altijd twee of drie keer mijn naam zeggen en spellen. Wat een gedoe! In die tijd had ik liever Sandra of Debby geheten, zoals mijn klasgenoten en vriendinnen. Pas later toen ik ging werken, was mijn naam juist een goede ijsbreker tijdens sollicitatiegesprekken. Dan kon ik eerst vertellen waarom ik zo heette, voordat er allemaal moeilijke vragen aan mij werden gesteld. Heb jij ook een bijzondere naam? Een naam met een verwijzing naar een boek, artiest, auteur, kunstenaar of iets anders? Het kan natuurlijk juist ook heel leuk zijn om vernoemd te worden naar je lieve oma of gezellige tante. Dat geeft ook een soort verbinding. Voel jij dat ook zo?  Credits foto: pedrosala

“Waarom doe ik wat ik doe en waarom op deze manier? Ik moet veel van mezelf en daardoor heb ik het gevoel dat ik zoveel weggeef, maar niet terugkrijg. En daarvan raak ik uitgeput. Niet alleen op mijn werk, maar ook thuis. Wat kan ik doen om het weer op mijn eigen manier te gaan doen, die goed voelt voor mij en waar ik meer ontspannen en blij van word? Nu lijkt het wel alsof ik geleefd wordt door van alles en iedereen…” Klinkt jou dit bekend in de oren en voel je ook dat je regelmatig de leiding over je leven verliest? Dat je je out of control voelt? En dat aan het stuur van je leven staan en blijven staan hetgeen is wat je het liefst wilt? Lees dan verder voor de vragen en tips die ik aan Lucia meegaf tijdens de coaching. Vraag 1: Wat vind je écht belangrijk en waar krijg je energie van? Omdat Lucia niet lekker in haar vel zit, is het eerste waar we mee aan de slag gaan haar energiebalans en waarden - wat doet er echt toe? Voor Lucia was het een eyeopener dat er zoveel energievreters in haar week zitten. Lucia: “Wat confronterend zeg, maar ook super concreet om eens alle energiegevers en energievreters op te schrijven en die terug te zien in mijn weekplanning. Pfff… ik wist niet dat ik zoveel energie ‘weggeef’ aan bijvoorbeeld het zorgen voor mijn pubermeiden, tijdens overleggen op mijn werk en vooral de vele bila’s waar ik als teamleider mee te maken hebt. De tweegesprekken met mijn teamleden die elke keer uitmonden in geklaag en gedoe. Ik ben heel erg van de harmonie, rust en gelijkwaardigheid, dus ik doe er alles aan om de sfeer goed te houden of te maken.” Al doorpratend merkt ze op dat haar waarden ervoor zorgen dat ze haar eigen grenzen overschrijdt. Op het moment dat ze thuis is, wil ze dat het met haar pubers allemaal in goede harmonie gaat, dus doet ze er alles aan om het leuk te houden. Maar innerlijk voelt ze zich helemaal niet rustig. En datzelfde geldt ook voor de bila’s met haar teamleden. Ze geeft zoveel van zichzelf weg, door maar mee te gaan in hun geklaag, dat ze niet laat zien wat zij écht belangrijk vindt, naast harmonie, rust en gelijkwaardigheid. Dus daar zijn we verder mee aan de slag gegaan. “Als je het gevoel hebt dat je geleefd wordt, is het hoog tijd dat je de regie over je eigen leven terugneemt” (Voor Positiviteit) Vraag 2: Welke gedachte maakt dat je zoveel weggeeft of weghoudt van jezelf? “Dat moeten, daar wil ik echt vanaf” vertelt Lucia tijdens een van de volgende coachsessies. “Waarom leg ik de lat zo hoog? Ik wil gewoon een lat die prima te bereiken is, waardoor ik mezelf kan zijn en me fijn voel. Niet alleen op mijn werk, maar ook als ik thuis ben.” Er zitten vaak gedachten in je hoofd die maken dat je bepaald gedrag laat zien. Gedachten die zijn gevormd door de overtuigingen die je onder andere hebt meegekregen in het gezin waar je bent opgegroeid, waar bijvoorbeeld altijd de harmonie werd bewaard. Je denkt dan al gauw: laat ik er maar niks van zeggen, want anders komt er gedoe. Of vroeger werd jou misschien al snel de mond gesnoerd als je kritische vragen stelde of iets van iemand vond. Er werd continu alles aan gedaan om de lieve vrede te bewaren. Dat was ook het geval bij Lucia thuis. “Ik denk dan al snel bij zo’n gesprek met een van mijn teamleden: ik neem wel even de tijd, laat haar maar praten en stoom afblazen, dan is ze er vanaf. Maar ik voel ook wel dat ik het met sommige dingen niet eens ben die ze bijvoorbeeld over bepaalde collega’s zegt, maar toch doe ik er niks mee. Want stel je voor dat er gedoe komt op de afdeling of dat het gesprek een verkeerde kant opgaat, dan weet ik niet meer wat ik moet doen. Tja, en zo bepaalt die gedachte rondom harmonie dus die gesprekken en wat ik wel en niet mag, of zelfs moet, doen. Ik voel me er opgejaagd door en dat veroorzaakt stress.” De harmonielat van Lucia ligt zo hoog dat ze niks van zichzelf laat zien en dat gaat wringen, want ze wil juist heel graag in gesprek gaan op haar manier. En datzelfde geldt thuis in contact met haar kinderen. Het liefst zonder stress, gedoe en een tijdslimiet. Maar ook op een manier dat niet haar meiden bepalen hoe het gaat, maar zijzelf meer bepaalt wat er gaat gebeuren. En daarvoor wil ze de waarden openheid en groei meer inzetten. “Elke keer dat je tegen jezelf zegt ‘ik zou moeten’ of ‘ik kan niet’, vervang je door een positieve gedachte, zoals ‘ik zou kunnen’ of ‘ik kan’. Wanneer je jezelf bevrijdt van gedachten als ‘zou moeten’ en ‘kan niet’, begin je je te richten op de positieve aspecten van wat we in ons leven kunnen of zouden kunnen doen” (uit: Mindful leven. Een plan voor 8 weken van Jeanie Seward-Magee) Vraag 3: Waar ligt je invloed om dingen anders te doen? De derde vraag heeft Lucia bij het afgelopen coachgesprek meegekregen en daar is zij nu mee bezig voor de volgende keer. Het gaat om de cirkel van betrokkenheid en de cirkel van invloed, een tool van Stephen Covey. Alles wat in jouw cirkel van betrokkenheid zit door je loyaliteit, verantwoordelijkheidsgevoel en enthousiasme kan ook veel energie kosten. Je geeft dan veel van jezelf weg of je laat het gebeuren en daardoor kom je in reactief gedrag terecht. Het lijkt of alles jou overkomt en je kunt er niks aan doen. Je denkt dan ook niet meer aan wat je kan veranderen, maar gaat mee met die stroom, alhoewel je het er niet mee eens bent. Als je dan gaat bekijken hoe je je cirkel van invloed kan vergroten, dan laat je meer proactief gedrag zien: wat kun je anders doen, zodat je merkt dat het meer op jouw manier gaat of dat je meer het resultaat behaalt wat jij wilt? Hoe kun je anders tegen mensen of taken aankijken? Zo kun je je invloed op een positieve manier inzetten voor jezelf, maar ook voor je omgeving. Zoals Lucia dat wil doen met haar waarden openheid en groei: door meer van zichzelf te laten zien in bijvoorbeeld een gesprek met een teamlid, waardoor ze meer kan sturen vanuit zichzelf. Ze kan haar eigen bevindingen weergeven, maar ook kijken naar de groei van de ander, zodat diegene bijvoorbeeld inziet dat het klagen tot niks leidt. Of met haar pubermeiden, dat ze open en eerlijk zegt dat zij moe is van een dag werken en stress voelt als ze thuis komt. En dat het fijn is als ze haar helpen met koken of opruimen, zodat ze met elkaar kunnen gaan eten. Zo bevordert ze ook hun zelfstandigheid (groei) en ‘zit ze zelf meer achter het stuur van haar leven dan dat ze zich mee laat rijden’ met wat er op zo’n moment gebeurt. Wat heb jij nodig om aan het stuur van je leven te (blijven) staan? Uiteraard zijn er nog andere vragen om de regie weer terug te krijgen over je leven. Deze 3 vragen horen bij het verhaal van Lucia. Wil jij ook weten hoe je weer aan het stuur gaat zitten in ‘de bus van je leven’ in plaats van mee te rijden? Ik help je graag weer de regie terug te krijgen en houden, zodat je voelt dat je op een fijne manier in control bent. Wat er ook gebeurt. Tip: kies voor de strippenkaart van 3 uur coaching net zoals Lucia.

Ben je veel bezig met anderen? Voel je dat jij zelf niet aan het stuur van je leven staat? Dan komt deze quote wel even binnen … Maar het zet je ook in beweging, lieve vrouw. Door te weten waar jouw aandacht naartoe gaat, kan je dit ook anders doen. Want natuurlijk wil je anderen helpen, ondersteunen of naar hen luisteren. Maar niet als het ten koste gaat van jezelf. Van jouw rust of tijd voor jezelf. Ik noem dat aandachtvreters. Je geeft aandacht weg, of het wordt door iemand weggehaald of gekaapt van wat je wél graag wilt doen. Wat goed voelt voor jou. Waar je energie van krijgt of wat je nodig hebt om lekker in je vel te zitten. Dat zijn je aandachtgunners. Schrijf ze allebei eens op. Je aandachtvreters en -gunners EN ONTHOUDT: je kan niet iedereen in je leven tevreden stellen. Als je dat wel wilt doen, is het gevaar dat je niet tevreden bent over je eigen leven. Dat heeft een negatief effect op jou waardoor je de kans loopt om vaak te mopperen en te klagen. Dus: stop tijd in je aandachtgunners en investeer in zelfzorg. Doe wat voor jou belangrijk is De tekst komt uit mijn InspiratieDoeBoek 2. Lees hier alles over dit boek . Je bestelt het in mijn webshop, waarna je het boek in je brievenbus ontvangt. Klik hier om te bestellen

En opeens ontstaan er kriebels… Ik snap nog niet helemaal waarom, want ik ben halverwege de twintig en lekker een carrière aan het opbouwen. Van tikgeit naar de ledenadministratie bij een kappersorganisatie tot officemanager bij een pr & reclamebureau. Zonder enige beroepsopleiding ben ik op mijn 19 e gestart met werken en heb ik mij opgewerkt in het bedrijfsleven. En toch ervaar ik dat dit het niet is. ‘Gebakken lucht’ verkopen, zo voelt het voor mij. Ik voel me vaak moe en gespannen. En ben niet meer de blije werknemer die ik eerst was. De zoektocht begint Maar waar word ik dan wel blij van? Al pratende met familie en vrienden merk ik dat ik toch graag wil gaan studeren. Dat heb ik nooit gedaan na het vwo. Ik wil niet zomaar een studie, maar het liefst iets waarmee ik een bijdrage kan leveren aan de wereld. En ik wil heel graag Nederland uit. Ik ben helemaal klaar met ons kleine landje en wil meer, mijn vleugels uitslaan. Dus een zoektocht begint. Om een studie te vinden, waarna ik in het buitenland kan werken én waardevol en zinvol bezig kan zijn. Leren begrijpen wat de ander beweegt De keuze valt op culturele antropologie. Ik vind het interessant om meer te weten over wat mensen of groepen beweegt, wat hun drijfveren zijn. Antropologie gaat vooral over de sociale, culturele context van mensen waardoor ze beïnvloed worden in hun gedrag. Een gedragswetenschap, dat lijkt mij wel wat. Begrijpen waarom de ander doet wat hij doet, ook als die ander iets doet wat ik zelf nooit zou doen. De nadruk op de culturele diversiteit van de mens en de internationale oriëntatie sluiten goed aan bij mijn wens om naar het buitenland te gaan. Ik ben uit een impasse gestapt en zit weer vol energie Zo zat ik pas op mijn 26 e voor het eerst in de collegebanken van de Universiteit Utrecht. Twee keer per week ging ik in de avond naar college. Ik zat er tussen allerlei volwassenen die net als ik óók een andere richting op wilden met hun leven. Die ook aan het onderzoeken waren wat ze anders wilden gaan doen in hun carrière. Heerlijk om die gelijkgestemde mensen tegen te komen. Maar het allerfijnst was dat ik weer blij was en vol energie zat. Dat ik uit een impasse was gestapt van werk dat ik niet meer leuk vond en dat ik zelf een situatie aan het creëren was waarin ik naar een baan ging toewerken waar ik 100% achter zou staan. Als ik terugkijk op mijn leven, besef ik dat ik dit vaker heb gedaan; stappen zetten om niet meer vast te zitten in werk of een situatie waar ik me niet goed bij voelde als ik merkte dat ik vast zat. Maar daarover later meer… Mijn intrinsieke motivatie is groot, maar het is ook pittig En nee, deze keuze om te gaan studeren op latere leeftijd was niet makkelijk, want ik combineerde het met een part-time baan als receptioniste bij een platenmaatschappij in Hilversum. Dat was pittig. Ik had een duo-baan met een lieve collega, die mij altijd enorm steunde en waarmee ik het heel goed kon vinden. Tot op de dag van vandaag is zij een van mijn beste vriendinnen.  Het ging er vooral om dat dit was wat ik wilde. Dus mijn intrinsieke motivatie om de studie af te ronden was groot. Ik keek ernaar uit om buiten Nederland te gaan wonen en werken en wilde een bijdrage leveren aan een samenleving ergens op de wereld. Naar Ghana Ik koos voor de specialisaties gender en onderwijs in ontwikkelingslanden en vertrok in 1999 voor zes maanden naar Ghana voor mijn afstudeeronderzoek. Ik had contact gelegd met een kleine organisatie in het noorden van het land dat basisscholen opzette voor jongens en meisjes die overdag op het land moesten werken en water moesten halen. Ze konden dan aan het einde van de middag naar school om te leren lezen, schrijven en rekenen. Ik ging daar in twee dorpen onderzoeken hoe het zat met het aantal drop-outs, wat de oorzaak hiervan was en of hierin verschil was tussen jongens en meisjes. In een dorpje op een compound De begeleider van die organisatie verklaarde me voor gek dat ik dit helemaal in mijn eentje durfde te doen. In een dorpje wonen op een compound met de Ghanese bevolking en daar participerende observaties doen – hét werk van een antropoloog. Een van de hoogtepunten in mijn leven Ik heb daar zes geweldige maanden gehad, ook afgezien natuurlijk, maar het was een van de hoogtepunten in mijn leven. Een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een vraagstuk waar zij tegenaan liepen en hierin inzicht geven, gaf mij veel energie en voldoening. En dat is wat ik wilde, zocht en heb gevonden! Wil jij ook een bijdrage leveren aan de maatschappij/wereld en worstel je ermee hoe dan? Wat past bij jou? Ik ben graag jouw sparringpartner Vind je het moeilijk om in je eentje te bedenken hoe jouw bijdrage eruitziet of hoe jij dit kan aanpakken? Welke keuzes je dan gaat maken en wat jou misschien nog tegenhoudt om het écht te gaan doen? Mail dan een bericht naar i nfo@posiyou.nl of meld je hier aan voor een gratis verhelderend gesprek . Ik ben graag jouw sparringpartner tijdens een wandeling in het bos of een gesprek in mijn coachruimte. Online kan ook. Spreek ik jou binnenkort?