Zo stop je stress en piekeren

Yura Boerma - Rust in je hoofd • 12 oktober 2023

Heb je veel last van stress, gepieker of hoofdpijn? Dan is bewegen in de natuur een goede manier om er van af te komen. Het helpt om mentale en fysieke klachten te verminderen. Ik ervaar als buitencoach dagelijks de positieve effecten van het buiten zijn, het bewegen in de natuur, de frisse lucht en de stilte. Het kan helend werken, als een soort ‘medicijn’ en daarnaast ook als richtingaanwijzer in je leven.

 

Ik ben de weg kwijt

Anke was helemaal vastgelopen in haar werk en daardoor voelde ze zich uit balans. Ze wist eigenlijk niet meer wat ze moest doen om de balans tussen werk en gezin te herstellen. “Ik ben een echte piekeraar. En doordat ik ben vastgelopen, voel ik zoveel stress dat ik voor mijn gevoel helemaal de weg kwijt ben.” Ik neem Anke mee het bos in en zie haar gezicht zachter worden: “Ik weet niet wat er met me gebeurt, maar het wordt rustiger in mijn hoofd. Het is net alsof de rust van de natuur in mijn hoofd kruipt. De problemen die eerst als spinsels ronddoolden, maken ruimte voor rust.” Ik laat haar alle zintuigen gebruiken: ze kijkt, luistert, voelt en ruikt. Zo simpel, maar ook doeltreffend want ze zegt: “Opeens zie ik de mooie, gekleurde bladeren aan de bomen, voel ik de wind op mijn gezicht, hoor ik de specht roffelen en ruik ik de paddenstoelen. Toen ik net uit mijn auto stapte, was ik daar echt niet mee bezig.”

 

Stop de stress

Uit onderzoek blijkt dat lichaamsbeweging één van de beste manieren is om stress, ontevredenheid, onrust en onzekerheid te bestrijden. Door bewegen neemt de productie van stresshormonen af en neemt het geluksgevoel toe omdat de afgifte van endorfine en andere positieve neurotransmitters juist toenemen. En dit zorgt ervoor dat je in een andere ‘mindset’ komt, zodat je anders tegen je problemen, je vastgeroeste patronen en overtuigingen aan kijkt. Ze lijken plotseling lichter en daardoor krijg je nieuwe inzichten die zorgen voor een positieve verandering in je leven!

 

Ik zie dat daar mijn pad ligt

Gaandeweg de wandeling komt Anke steeds meer in beweging. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Als ik haar de keuze geef voor een wandelpad, dan kiest ze niet voor een rommelig, smal paadje langs een weiland, maar voor een wandelpad met daarlangs een statige bomenrij. “Het is net alsof de bomen mij de weg wijzen. Wat is mijn pad, waar wil ik naar toe? Kijk die bomenrij, volgens mij zijn het beuken. Groot, stoer en sterk. Niet dat ik dat ben hoor, maar ik zie wel dat daar mijn pad ligt. De beuken staan voor mijn lieve partner, mijn familie en vrienden. Ze zijn er voor mij en willen mij helpen. Ik ben het zo gewend om altijd alles zelf te doen en nu wordt het tijd om hulp te leren vragen. Tja, dat is wel lastig voor mij.”

 

Maak makkelijker keuzes

Anke is een goed voorbeeld hoe de natuur je kan helpen om met symbolen en metaforen tastbaar en helder te maken hoe jij er nu voor staat (in dit geval: vastgelopen) en wat je anders kunt doen (hier: hulp vragen). Soms mag je iets loslaten of accepteren, maar het kan ook zijn dat je iets (anders) nodig hebt en dat je in de natuur een symbool ziet die staat voor jouw keuze. Door het tastbaar te maken en de beelden van jouw symbool of metafoor te gebruiken, sta je sterker in je schoenen om daadwerkelijk die keuze te maken. Voor Anke is dat de bomenrij met grote beuken die klaar staan om haar te helpen en is hulp vragen voor haar wat ze anders wil gaan doen in haar leven, zodat ze niet meer zo vastloopt!

 

Zo krijgt piekeren veel minder kans

Een paar weken later lopen we weer op ‘haar pad’: “Wat ben ik blij dat ik nu hulp durf te vragen. Ik snap soms niet waarom ik dat niet eerder heb gedaan. Ik denk dat het de angst was voor wat anderen dan wel niet van me zouden denken. Een soort faalangst dat ik het niet goed deed en niet voldeed aan de verwachtingen van anderen. Nu ik het niet meer alleen hoef te doen, zorg ik veel beter voor mezelf. En zodra ik weer een vastloper heb, dan weet ik dat het tijd is om aan een collega te vragen hoe zij een probleem zou oplossen. Of ik vraag ’s avonds aan mijn partner of hij de keuken wil opruimen. Dat geeft me zoveel ruimte, dat voel ik meteen in mijn hoofd. En zo krijgt piekeren veel minder de kans bij mij.”

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wandelen in je eigen voetsporen

door Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Ons dilemma is dat we verandering haten en er van houden

door Yura Boerma - Quote • 26 mei 2025
Er zijn van die momenten dat je vast zit in een situatie op het werk, privé of met jezelf. Je wil uit die situatie, je wil het anders maar hoe. Verandering is moeilijk, want wat voor consequenties heeft het... Dat is vaak onvoorspelbaar of althans, zo voelt het. En daarom hebben we een hekel aan verandering en willen we het liever bij het oude houden. Toch is verandering ook verfrissend. Dat heb jij vast ook wel ervaren. En daarom houden we óók ervan. Omdat het ons veel goeds kan brengen. Ik houd het zo niet vol In de coachgesprekken komt het woord verandering vaak aan de orde: 'ik wil het anders in mijn leven', 'ik ben toe aan verandering, maar hoe doe ik dat en durf ik dat?' 'ik wil dat mijn relatie, mijn kind of mijn werk verandert, want zou houd ik het niet vol'. Bij het doorvragen naar waar het precies om gaat, realiseren veel vrouwen zich dat het gaat om het verbeteren van hun leven, relatie of werk. Niet zozeer dat het meteen helemaal verandert, maar dat het passender is. Bij wat ze écht belangrijk vinden en hoe ze in het leven staan. Het kloppend maken van de situatie Een situatie hoeft niet meteen helemaal te veranderen, maar je kan wel onderzoeken hoe het beter wordt voor jou. Dat het klopt met je waarden, wat er toe doet voor jou. Zodat je leven, relatie of werk goed voelt. Ik gebruik vaak het woord 'jobcrafting' bij het passend maken van werk. Dit kan je op andere gebieden vertalen naar 'lifecrafting' of 'relationcrafting'. Hierin is het kennen van je waarden noodzakelijk. Wat zijn belangrijke waarden voor jou? Denk aan: ontspanning, lichtheid, zelfzorg, openheid, afwisseling, gezondheid, balans, eigenheid, zelfstandigheid, vertrouwen, uitdaging, vrijheid. Zien waar voor jou de verandering zit Als je herkent dat je wil dat dingen hetzelfde blijven, maar ook beter worden neem dan contact met mij op . Dan help ik je bij het onderzoeken van je waarden. In 3-5 coachgesprekken krijg je al veel nieuwe inzichten en zie je heel goed waar voor jou de verandering zit. Op een positieve manier, zonder dat we de negatieve aspecten negeren. Ook die zijn er en zijn onderdeel van je leven. We gaan samen kijken wat werkt voor jou, zodat je met meer rust of plezier in het leven staat of naar je werk gaat. Denk je nu meteen: ja, ik wil hiermee aan de slag? Bestel hier dan een strippenkaart met 3 coachgesprekken Zodra ik jouw gegevens binnen heb, maken we een afspraak voor het eerste gesprek. Wandelend, online of binnen in mijn coachruimte.

Wat échte zelfzorg is

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 19 mei 2025
Zelfzorg wordt op veel manieren gebruikt in social media, boeken, reclames. Waar het vaak om lijkt te gaan is dat je een weekendje weg of op retraite moet gaan of dat je een speciaal kussen of douchegel moet kopen, inclusief allerlei beloftes rondom selfcare. Dat kan in eerste instantie een goed gevoel geven of ontspanning. En dat is fijn, maar op die manier zoek je het buiten jezelf... Wat is dan échte zelfzorg? Echte zelfzorg gebeurt in jezelf en gaat over persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is een innerlijk proces waarin je aan jezelf werkt en leert om bijvoorbeeld je grenzen te stellen of keuzes te maken die bij jou passen. En in plaats van of In het leven gaat het om het zien en voelen van negatieve én positieve gedachten, gevoelens en ervaringen. Het complete plaatje van jezelf. Dat maakt jou wie je bent. En dat is vollediger dan als je je alleen op het negatieve richt. Want daar zijn we vaak mee bezig in ons hoofd: wat er niet goed is gegaan, wat beter kan of wat die andere persoon wel niet van je zal denken. Dat je niet goed genoeg bent, fouten maakt of jezelf niet helemaal durft te laten zien. Negatieve ervaringen of overtuigingen hebben je ook gevormd tot wie je bent, evenals positieve. Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat die je vaak ook veel hebben gebracht. Maar dat je op een punt in je leven komt dat je er last van krijgt of dat ze je gaan belemmeren of beperken. Dan is het tijd om er iets mee te gaan doen. Vanuit een ander perspectief kijken Alle problemen en tegenslag die je hebt ervaren of moeilijke perioden in je leven kun je vanuit een ander perspectief bekijken. Naast het lijden, je negatieve gedachten en gevoelens ga je ook kijken en voelen wat dit voor betekenis voor je kan hebben. Wat je eruit kan meenemen. Hoe die ervaring je gevormd heeft tot wie je nu bent. Dan kijk je er milder naar, genuanceerder, met andere ogen. Daarnaast helpt het om meer vanuit je waarden te leven. Op die manier kijk je ook milder naar jezelf, door te weten wat jij écht belangrijk vindt, wat je wilt in plaats van moet van jezelf of wat van je verwacht wordt. Zo kun je vanuit zelfcompassie keuzes maken die passen bij wie jij bent. Meer balans in jezelf Dit leidt allemaal tot een gevoel van meer regie over je leven. Dat jij je weer in balans voelt en ziet wat voor invloed je hebt. Wil je meer weten? Of heb je hier een vraag over? Klik hier om mij een berichtje te sturen Dan kijken wij samen wat past bij jou.