Wat ik van mijn opa leerde

Yura Boerma - Levensverhalen • 21 april 2024

Eerst klim ik met veel moeite de steile en krakende trap op. Daar is zijn domein. Een zolder vol met boeken, dozen met dia’s van alle reizen, een filmscherm, de mooie stenen die hij verzamelt en nog veel meer. Het staat mutje vol met allerlei spullen voor en van zijn hobby’s. Ik vind het allemaal maar oude zooi en heb er niet zoveel aandacht voor. Ik kom voor iets heel anders op die zolder: de donkere kamer.

 

Spannend en ontspannend tegelijk

Het meest magische moment bij mijn opa is als we de foto’s die we hebben gemaakt, hier worden ontwikkeld en afgedrukt. Samen over die bakken met ontwikkelaar en fixeer heen hangen om te kijken wat er gebeurt en hoe de foto’s zijn geworden. Het is spannend en ontspannend tegelijk. Mijn opa weet precies wat er in welke bak moet en hoelang. Ik snap er niks van en vind het maken van de foto’s veel leuker, dus ik laat hem als professional lekker zijn gang gaan.

Als het resultaat uiteindelijk aan de waslijn hangt te drogen in de doka, dan lopen we samen naar beneden. Mijn oma is altijd in haar leunstoel bij het raam te vinden, of in de keuken. Dan is het tijd voor de lunch aan de eettafel of voor een kop zwarte thee met een koekje van de echte bakker.

 

Mijn eerste eigen klikklak camera

Mijn opa en oma woonden in Hilversum, net zoals wij. Ik kon gemakkelijk met mijn fiets naar hen toe. Die zolder, zoals ik hierboven beschrijf… die was spannend, ik ruik ook nog steeds de speciale geur als ik eraan terugdenk. Ik weet nog goed dat opa aan mij – en ook aan mijn broer – een eigen klikklak fotocamera cadeau gaf. Ik was denk een jaar of tien. Dat was voor mij een goede reden om vaker naar hen toe te gaan. Hij leerde mij alle kneepjes van het fotograferen. Geduldig legde hij uit hoe ik een onderwerp perfect in beeld kon brengen, hoe ik mensen dichtbij kon fotograferen en waar ik op moest letten als ik de natuur vastlegde.

 

Hij was trots

Op een dag mocht ik opa zelf op de gevoelige plaat zetten, terwijl we onderweg waren. Heel dichtbij. Ik werd er een beetje zenuwachtig van, want ja ik had al heel wat ‘lessen’ gehad dus nu moest ik laten zien dat ik het kon. Ik kom die foto nog wel eens tegen en het is echt mijn opa, zoals hij kijkt. Hij was trots dat ik hem zo goed had vastgelegd. En eenmaal bij hen thuis mocht ik ook oma fotograferen. In de achtertuin. Zij wilde nooit op de foto, maar liet het toe dat haar kleindochter dit deed. Dat was een speciaal moment!

 

Mijn opa deelde ook zijn foto’s en dia’s

Tot op de dag van vandaag is fotograferen een grote blijmaker voor mij. Mooie plaatjes schieten in een stad, mooi dorpje of natuur. Net dat ene moment vastleggen of iets dat mijn aandacht trekt. En dat delen met anderen. Met mijn gezin, vriendinnen en op Instagram en Facebook. Mijn opa deelde zijn foto’s en dia’s ook graag met ons. Na een vakantiereis werden we bij hen thuis uitgenodigd en zaten we met z’n allen in de eetkamer alles te bekijken. Eerst in fotoboeken en later de dia’s op een groot uitgerold scherm. Mijn opa hield dan zo’n aanwijsstokje vast om zijn verhaal te verduidelijken. Hij was helemaal in zijn element!

 

In mijn element

En dat in je element zijn ervaar ik ook bij het maken van foto’s. Maar ook als ik wandel of nieuwe plekken ontdek. Een nieuw koffietentje bijvoorbeeld met heerlijke cappuccino en wat lekkers of een restaurant waar je lekkere kleine hapjes kunt delen. Of als ik lees, schrijf, knip en plak, mooie plaatjes en quotes verzamel of leuke washi tape en mooie kaarten bij mijn notities plak. Dit deed ik al als kind. Lekker knutselen, tekenen, zelf verhaaltjes schrijven en er boekjes van maken. Fröbelen was echt mijn ding en doe ik nu nog steeds.

 

Haal jouw eigen blijmakers uit de vriezer

Het maakt niet uit hoe oud je bent en wat je doet als hobby. Kijk maar naar mijn opa, die was op zijn 70e nog lekker bezig in de doka. Vergeet niet dat de hobby’s uit de tijd van je jeugd juist de dingen zijn waar je blij van werd en wordt. Jouw eigen blijmakers! Door allerlei redenen zet je ze op een bepaald moment in de koelkast en denk je: dat komt wel weer een keer. Maar voordat je het weet staan ze in de vriezer en komen ze er nooit meer uit.

 

Een positieve boost

Nu is het tijd om ze er weer uit te halen, want weet je, toen ik de hobby’s uit mijn jeugd weer oppakte op mijn 45e heeft het mij geholpen om te zien wat mij energie gaf, een positieve boost. Gewoon even tijd voor mezelf met een mooi notitieboekje, gekleurde pennen, washi tape, stickers en potloden. Of met mijn telefoon een rondje lopen of fietsen in de natuur en foto’s maken van mooie plekken.

 

Wat deed jij graag als kind en zou je weer willen oppakken?

 

Uitnodiging om iets moois voor jezelf te maken

Als je ook van mooie dingen maken houdt met plaatjes, quotes, washi tape, stickers enzo dan nodig ik je graag uit voor de moodboard workshop die ik op zaterdag 25 mei organiseer. Je maakt een inspirerend moodboard voor jezelf waar op staat wat goed is voor jou, waar je energie van krijgt en blij van wordt. Waardoor je je in balans voelt en rust in je hoofd krijgt. Dat wat écht belangrijk is voor jou. De workshop is een fijn moment voor jezelf Lees hier alle informatie over de workshop en meld je aan

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wandelen in je eigen voetsporen

door Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Ons dilemma is dat we verandering haten en er van houden

door Yura Boerma - Quote • 26 mei 2025
Er zijn van die momenten dat je vast zit in een situatie op het werk, privé of met jezelf. Je wil uit die situatie, je wil het anders maar hoe. Verandering is moeilijk, want wat voor consequenties heeft het... Dat is vaak onvoorspelbaar of althans, zo voelt het. En daarom hebben we een hekel aan verandering en willen we het liever bij het oude houden. Toch is verandering ook verfrissend. Dat heb jij vast ook wel ervaren. En daarom houden we óók ervan. Omdat het ons veel goeds kan brengen. Ik houd het zo niet vol In de coachgesprekken komt het woord verandering vaak aan de orde: 'ik wil het anders in mijn leven', 'ik ben toe aan verandering, maar hoe doe ik dat en durf ik dat?' 'ik wil dat mijn relatie, mijn kind of mijn werk verandert, want zou houd ik het niet vol'. Bij het doorvragen naar waar het precies om gaat, realiseren veel vrouwen zich dat het gaat om het verbeteren van hun leven, relatie of werk. Niet zozeer dat het meteen helemaal verandert, maar dat het passender is. Bij wat ze écht belangrijk vinden en hoe ze in het leven staan. Het kloppend maken van de situatie Een situatie hoeft niet meteen helemaal te veranderen, maar je kan wel onderzoeken hoe het beter wordt voor jou. Dat het klopt met je waarden, wat er toe doet voor jou. Zodat je leven, relatie of werk goed voelt. Ik gebruik vaak het woord 'jobcrafting' bij het passend maken van werk. Dit kan je op andere gebieden vertalen naar 'lifecrafting' of 'relationcrafting'. Hierin is het kennen van je waarden noodzakelijk. Wat zijn belangrijke waarden voor jou? Denk aan: ontspanning, lichtheid, zelfzorg, openheid, afwisseling, gezondheid, balans, eigenheid, zelfstandigheid, vertrouwen, uitdaging, vrijheid. Zien waar voor jou de verandering zit Als je herkent dat je wil dat dingen hetzelfde blijven, maar ook beter worden neem dan contact met mij op . Dan help ik je bij het onderzoeken van je waarden. In 3-5 coachgesprekken krijg je al veel nieuwe inzichten en zie je heel goed waar voor jou de verandering zit. Op een positieve manier, zonder dat we de negatieve aspecten negeren. Ook die zijn er en zijn onderdeel van je leven. We gaan samen kijken wat werkt voor jou, zodat je met meer rust of plezier in het leven staat of naar je werk gaat. Denk je nu meteen: ja, ik wil hiermee aan de slag? Bestel hier dan een strippenkaart met 3 coachgesprekken Zodra ik jouw gegevens binnen heb, maken we een afspraak voor het eerste gesprek. Wandelend, online of binnen in mijn coachruimte.

Wat échte zelfzorg is

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 19 mei 2025
Zelfzorg wordt op veel manieren gebruikt in social media, boeken, reclames. Waar het vaak om lijkt te gaan is dat je een weekendje weg of op retraite moet gaan of dat je een speciaal kussen of douchegel moet kopen, inclusief allerlei beloftes rondom selfcare. Dat kan in eerste instantie een goed gevoel geven of ontspanning. En dat is fijn, maar op die manier zoek je het buiten jezelf... Wat is dan échte zelfzorg? Echte zelfzorg gebeurt in jezelf en gaat over persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is een innerlijk proces waarin je aan jezelf werkt en leert om bijvoorbeeld je grenzen te stellen of keuzes te maken die bij jou passen. En in plaats van of In het leven gaat het om het zien en voelen van negatieve én positieve gedachten, gevoelens en ervaringen. Het complete plaatje van jezelf. Dat maakt jou wie je bent. En dat is vollediger dan als je je alleen op het negatieve richt. Want daar zijn we vaak mee bezig in ons hoofd: wat er niet goed is gegaan, wat beter kan of wat die andere persoon wel niet van je zal denken. Dat je niet goed genoeg bent, fouten maakt of jezelf niet helemaal durft te laten zien. Negatieve ervaringen of overtuigingen hebben je ook gevormd tot wie je bent, evenals positieve. Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat die je vaak ook veel hebben gebracht. Maar dat je op een punt in je leven komt dat je er last van krijgt of dat ze je gaan belemmeren of beperken. Dan is het tijd om er iets mee te gaan doen. Vanuit een ander perspectief kijken Alle problemen en tegenslag die je hebt ervaren of moeilijke perioden in je leven kun je vanuit een ander perspectief bekijken. Naast het lijden, je negatieve gedachten en gevoelens ga je ook kijken en voelen wat dit voor betekenis voor je kan hebben. Wat je eruit kan meenemen. Hoe die ervaring je gevormd heeft tot wie je nu bent. Dan kijk je er milder naar, genuanceerder, met andere ogen. Daarnaast helpt het om meer vanuit je waarden te leven. Op die manier kijk je ook milder naar jezelf, door te weten wat jij écht belangrijk vindt, wat je wilt in plaats van moet van jezelf of wat van je verwacht wordt. Zo kun je vanuit zelfcompassie keuzes maken die passen bij wie jij bent. Meer balans in jezelf Dit leidt allemaal tot een gevoel van meer regie over je leven. Dat jij je weer in balans voelt en ziet wat voor invloed je hebt. Wil je meer weten? Of heb je hier een vraag over? Klik hier om mij een berichtje te sturen Dan kijken wij samen wat past bij jou.