"Ik accepteer wie ik ben: een steeds veranderend en lerend mens" - Monique van den Berg-Manders

Yura Boerma - Interview • 3 november 2022

Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?

Inspiratie komt van overal en nergens en is vaak niet precies aan te wijzen. Dat je dan exact kunt zeggen dát was hetgeen wat mij ertoe dreef om dat te doen. Maar steeds vaker zie ik wel verbanden tussen mijn handelen en wat daar aan vooraf is gegaan. Dat ene gesprekje met een vriendin, een opmerking op een post op Instagram, ideeën die ineens in mijn hoofd oppoppen tijdens een wandeling in het bos of die ingeving wanneer ik een wasje in de wasmachine stop. Dat alles samen kan soms leiden tot een keuze, een actie, een verandering. Zo kan ik nu ook niet maar één ding aanwijzen wat mij heeft geïnspireerd om van job te veranderen maar wat wel duidelijk was is dat er een verlangen was naar iets nieuws, naar nieuwe ervaringen.


Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?

Mijn agenda is over het algemeen meer leeg dan helemaal volgepland met afspraken en things to do. Die rust en ook ruimte voor spontaniteit, daar ga ik goed op. Nadat ik jaren heel veel tijd en aandacht heb besteed aan mijn geestelijke gezondheid heb ik er het afgelopen jaar heel bewust voor gekozen om aandacht te besteden aan mijn fysieke gezondheid. Een gezond brein en een gezond lichaam versterkt elkaar. Dat ik hierin een betere balans heb kunnen aanbrengen betekent veel voor mij - ik voel me veel energieker en tegelijkertijd kalmer dan voorheen. Ik leef zo veel mogelijk in het moment, daardoor merk ik op dat het verleden en de toekomst een stuk minder belangrijk zijn geworden. Dromen voor de toekomst? Niet echt. Doelen? Niet echt iets waar ik naar streef. Maar ik probeer wel een zo goed mogelijk mens te zijn voor mezelf en de mensen om mij heen en de natuur. Dat kun je wel als doel zien. Ik zou het bijna vergeten. Een niet geheel onbelangrijk en heel persoonlijk doel dat ik heb, is opnieuw kalm de snelweg op kunnen. En daar heb ik ook gelijk een wens te pakken. Ja, dat is mijn wens. Over het algemeen genomen ben ik een heel tevreden mens met waar ik nu sta.


Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?

Goed zorgen voor mezelf begint met een goede nachtrust. Wanneer ik minder uurtjes slaap heb gehad, dan merk ik op dat oude patronen die nog niet helemaal zijn vervangen sneller voorrang krijgen. Ik merk dat dan gelijk in mijn keuzes in voeding of in mijn communicatie naar bijvoorbeeld de kinderen. Wanneer ik minder uurtjes heb geslapen, betekent goed zorgen voor mezelf een powernapje pakken. Maar er niet de hele dag over door blijven zeuren dat ik weinig heb geslapen en dat daardoor alles misloopt, helpt ook enorm. En als ik een keuze maak die ik liever anders had gezien maak ik dat niet groter dan het is. Ik blijf dan vriendelijk voor mezelf en ik mag het een volgende keer proberen anders te doen. Goed zorgen voor mezelf betekent gedurende de dag op meerdere momenten even heel bewust inchecken bij mezelf. Soms stel ik mezelf een vraag en andere keren probeer ik vooral te voelen. Maar het belangrijkste is denk ik wel dat ik zelfzorg niet uitstel tot het moment dat ik opmerk dat ik bijvoorbeeld hartstikke moe ben of niet meer kan. Ik plan die massage al eerder in. Voorkomen is beter dan genezen.


We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?

Als je iets wilt vinden, dan zal je moeten zoeken en dat suggereert dat je heel actief moet zijn. Maar zoeken betekent voor mij eerst kijken en luisteren, voelen en ervaren. Iets minder in dat hoofd dus en iets meer in dat lijf. Omdat ik heel recent de stap heb gezet om met een nieuwe baan te starten, kan ik het me nog precies herinneren. Ik zat niet vast, er was zeker nog wel ruimte voor groei (kan ik nu zeggen), maar ik voelde ook dat er een heleboel deuren waren die openstonden, die mij nieuwsgierig maakte naar de ervaringen, kansen en het avontuur wat daarachter schuil ging. Het moeilijkste was eigenlijk niet om iets nieuws te starten, maar meer om het oude los te laten. Toen ik eenmaal die knoop had doorgehakt en daarvoor alle acties die nodig waren had afgerond, kreeg ik al vrij snel de uitnodiging op mijn sollicitatie als verkoopmedewerkster bij Bijou Brigitte in het filiaal Uden en kreeg ik de baan.


Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richting gevers in je leven?

Afgelopen zomer heb ik deze vraag ook gekregen tijdens een online masterclass. Als basis dacht en denk ik nu nog steeds gelijk aan de waarden liefde, vrijheid en vriendelijkheid. Tijdens die masterclass kwam ook veiligheid heel sterk naar voren als een belangrijke waarde. En niet te vergeten: mijn gevoel is ook een richting gever. Wanneer ik weerstand voel, ga ik niet op zoek naar afleiding maar neem ik hier de tijd voor om goed naar te luisteren.


Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?

Het is al wat jaren geleden dat ik op een keerpunt kwam in mijn leven en dat ik tot het besef kwam dat ik nog heel veel te ontdekken had over wie ik was. Ik kende mezelf helemaal niet. En ook al had ik nu ik er op terugkijk echt wel aanwijzingen dat ik anderen maar vooral mezelf te kort deed, ik zag het niet. Ik had faalangst, weinig zelfvertrouwen en dacht niet vaak positief over mezelf. Ik had een moment in tijd nodig dat alles even stilzette. Een moment waardoor ik heel helder zag dat ik in beweging mocht komen. Ik kwam in een burn-out terecht. Ik greep deze kans aan en leerde mezelf kennen. Ik nam verantwoordelijkheid voor mijn handelen, ik was eerlijk naar mezelf en sprak mezelf uit. Oh wat had ik veel te leren en nog steeds. Met het verschil dat ik nu, wat ik kan veranderen aanpak en wat ik niet kan veranderen accepteer. Ik accepteer wie ik ben - door de ervaringen die ik dagelijks opdoe - een steeds veranderend en lerend mens. Het is een ongoing proces waarin ik niet alleen datgene wat op mijn pad komt, maar vooral ook mezelf mag omarmen. Ik herinner mezelf hier regelmatig aan.


Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?

In mijn hoofd is het over het algemeen vrij rustig. Het is niet meer te vergelijken met mijn hoofd van 10 of 5 jaar geleden of 2 jaar geleden. Waar ik voorheen nog wel eens kon wakker liggen van alles wat die dag was voorbij gekomen, wat er een week geleden was gebeurt of wat er de volgende dag moest gebeuren of dat feestje wat er aan zat te komen, wat iemand zei of vond, is het nu stil. De rust in mijn hoofd is een combinatie van meerdere factoren. Een daarvan is de manier waarop ik aandacht geef aan mijn gedachten, de dingen die doe. Ik sta hier bewust bij stil en stel mezelf vragen als: Voel ik me hier goed bij? Is dit helpend? Een tweede is het afronden van zaken. Onafgemaakte dingen, of het nu gaat om het kopje in de vaatwasser zetten, de was na het opvouwen direct in de kast leggen of een gesprek waarin ik al snel een ja hebt gezegd maar eigenlijk een nee bedoelde en het niet hebt gezegd. Ik kom er op terug en spreek het meteen uit. Ik handel het af. Afronden. Ja dat geeft echt rust. Een derde is dat ik met een heleboel dingen niks hoef te doen. De tijd die je dan overhoudt om te doen wat echt belangrijk is…!


Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?

De manier waarop ik aandacht en uiting geef aan mijn gedachten is mijn grootste energievreter. Zo klaag ik wel eens over iemands anders geklaag. Dat deel ik dan weer met mijn partner, die daar dan ook iets van vindt. Daar vind ik dan weer wat van etcetera. Accepteren dat ik dat doe en zo ervaar is helpend. Daarnaast probeer ik het te beperken tot het bewust zijn van die enkele gedachte en het daarbij te laten zodat het verhaaltje niet nog groter kan worden, zoals dat wel kan gebeuren wanneer ik het met anderen deel. De socials kunnen zowel een energiegever als energievreter zijn. Soms vind ik het heel erg ondersteunend en inspirerend en op andere momenten denk ik dat het mij belemmert en beperkt. Hier heb ik nog geen goede balans in gevonden. Mijn grootste energiegever op dit moment is de liefde voor mezelf.


Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?

Ik ben van nature een opgewekt en speels persoon. Ik zie de wereld een stukje groter worden als het heeft geregend en ik in de weerspiegeling van de plassen kijk. Ik zie de blaadjes naar me zwaaien als het waait en ik voel de warmte van de zon op mijn wang. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik wakker word door het fluiten van de vogels. Ik word vrolijk van midden in de kamer  dansen samen met mijn dochter en het maakt me blij als ik iemand op een muurtje zie springen om te balanceren, terwijl ze de hand uitsteekt en geholpen wordt door de persoon waar ze mee samen is. Ik word blij als ik dat besefmomentje heb dat ik iets zie wat mij raakt. Hoe het licht valt op een bloemblaadje. Dat mijn lach aankomt en ik een lach terug mag ontvangen. Of hoe nu in de herfst de gevleugelde propellertjes van de esdoorn naar beneden vallen en ik ze weer op mijn neus zet, zoals ik deed toen ik klein was. En dat ik dat aan mijn kinderen heb kunnen doorgeven. Zij dat nu ook doen en misschien later ook weer doorgeven. Dat ik dit hier nu kan beschrijven en mag delen. Dat maakt mij ook vrolijk.


Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?

Als ik denk aan wat zin geeft aan mijn leven denk ik gelijk aan de liefde. Liefde geven. Liefde zijn. Liefde voelen. Ik voel me het allermeeste aanwezig in het moment als dat moment met liefde is omgeven. De manier waarop ik verbinding maak/heb met het leven, met de mensen die ik lief heb…. Dat je dat aan anderen kunt geven. Dat is allesomvattend. Dat overstijgt alles. Dat, wat je met woorden niet kunt omschrijven, dat geeft betekenis aan mijn leven. Dat is voor mij de zin van mijn bestaan. 


Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)?

Ik sta sinds september 15 uurtjes in het filiaal Uden van Bijou Brigitte als verkoopmedewerkster. Een hele verandering na meer dan 10 jaar als zelfstandige coach, organisator en aandachtgever. Hoewel er vaak veel weerstand is bij verandering, omarm ik het compleet en sta ik met een glimlach op om naar mijn werk te gaan.

In het dorp waar ik ben geboren en getogen, in een huis in het midden van de straat woon ik samen met mijn man Theodoor, kinderen Daan en Lynn en hond Nova. Het is ons thuis, een veilige plek waar er ruimte is voor iedereen om compleet zichzelf te zijn. Dat we dat samen voor onszelf, de kinderen en de mensen die hier over de vloer komen, hebben gecreëerd, maakt me blij.

Nu de kinderen wat ouder worden hebben mijn man en ik sinds kort een date night in het leven geroepen. Vond ik eerst altijd belachelijk want we brachten al heel veel tijd met elkaar door. Maar we hebben afgesproken dat het belangrijk is om even wat langer aandacht te hebben voor elkaar. We stellen elkaar vragen en gaan hier ook dieper op in. Nu maken we echt tijd vrij om naar elkaar te luisteren en wat voor ons belangrijk is in het leven te bespreken. Dat doen we tijdens een dagje of weekendje weg. Ik merk op dat we op deze manier nieuwe dingen van elkaar mogen ontdekken en op een hele mooie manier elkaar motiveren en stimuleren. We gaan op een hele verdiepende wijze opnieuw die verbinding met elkaar aan. En dat na 25 jaar! - vast de reden dat ik nog steeds hartstikke verliefd ben. Ik prijs mezelf een gelukkig mens met vriendinnen om mij heen waar ik graag mee afspreek en leuke dingen doe. Zij zijn een grote inspiratiebron voor mij en ik weet dat ik altijd bij hen terecht kan. Ik denk in mogelijkheden -als je het kunt bedenken kan het wat mij betreft (daar denkt manlief anders over ;)). Ik ga graag samen met mijn dochter naar de kringloop, filosofeer er rustig op los met mijn zoon, duik graag in een boek en vind het leuk om bezig te zijn met de styling van mijn huis. 

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wandelen in je eigen voetsporen

door Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Ons dilemma is dat we verandering haten en er van houden

door Yura Boerma - Quote • 26 mei 2025
Er zijn van die momenten dat je vast zit in een situatie op het werk, privé of met jezelf. Je wil uit die situatie, je wil het anders maar hoe. Verandering is moeilijk, want wat voor consequenties heeft het... Dat is vaak onvoorspelbaar of althans, zo voelt het. En daarom hebben we een hekel aan verandering en willen we het liever bij het oude houden. Toch is verandering ook verfrissend. Dat heb jij vast ook wel ervaren. En daarom houden we óók ervan. Omdat het ons veel goeds kan brengen. Ik houd het zo niet vol In de coachgesprekken komt het woord verandering vaak aan de orde: 'ik wil het anders in mijn leven', 'ik ben toe aan verandering, maar hoe doe ik dat en durf ik dat?' 'ik wil dat mijn relatie, mijn kind of mijn werk verandert, want zou houd ik het niet vol'. Bij het doorvragen naar waar het precies om gaat, realiseren veel vrouwen zich dat het gaat om het verbeteren van hun leven, relatie of werk. Niet zozeer dat het meteen helemaal verandert, maar dat het passender is. Bij wat ze écht belangrijk vinden en hoe ze in het leven staan. Het kloppend maken van de situatie Een situatie hoeft niet meteen helemaal te veranderen, maar je kan wel onderzoeken hoe het beter wordt voor jou. Dat het klopt met je waarden, wat er toe doet voor jou. Zodat je leven, relatie of werk goed voelt. Ik gebruik vaak het woord 'jobcrafting' bij het passend maken van werk. Dit kan je op andere gebieden vertalen naar 'lifecrafting' of 'relationcrafting'. Hierin is het kennen van je waarden noodzakelijk. Wat zijn belangrijke waarden voor jou? Denk aan: ontspanning, lichtheid, zelfzorg, openheid, afwisseling, gezondheid, balans, eigenheid, zelfstandigheid, vertrouwen, uitdaging, vrijheid. Zien waar voor jou de verandering zit Als je herkent dat je wil dat dingen hetzelfde blijven, maar ook beter worden neem dan contact met mij op . Dan help ik je bij het onderzoeken van je waarden. In 3-5 coachgesprekken krijg je al veel nieuwe inzichten en zie je heel goed waar voor jou de verandering zit. Op een positieve manier, zonder dat we de negatieve aspecten negeren. Ook die zijn er en zijn onderdeel van je leven. We gaan samen kijken wat werkt voor jou, zodat je met meer rust of plezier in het leven staat of naar je werk gaat. Denk je nu meteen: ja, ik wil hiermee aan de slag? Bestel hier dan een strippenkaart met 3 coachgesprekken Zodra ik jouw gegevens binnen heb, maken we een afspraak voor het eerste gesprek. Wandelend, online of binnen in mijn coachruimte.

Wat échte zelfzorg is

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 19 mei 2025
Zelfzorg wordt op veel manieren gebruikt in social media, boeken, reclames. Waar het vaak om lijkt te gaan is dat je een weekendje weg of op retraite moet gaan of dat je een speciaal kussen of douchegel moet kopen, inclusief allerlei beloftes rondom selfcare. Dat kan in eerste instantie een goed gevoel geven of ontspanning. En dat is fijn, maar op die manier zoek je het buiten jezelf... Wat is dan échte zelfzorg? Echte zelfzorg gebeurt in jezelf en gaat over persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is een innerlijk proces waarin je aan jezelf werkt en leert om bijvoorbeeld je grenzen te stellen of keuzes te maken die bij jou passen. En in plaats van of In het leven gaat het om het zien en voelen van negatieve én positieve gedachten, gevoelens en ervaringen. Het complete plaatje van jezelf. Dat maakt jou wie je bent. En dat is vollediger dan als je je alleen op het negatieve richt. Want daar zijn we vaak mee bezig in ons hoofd: wat er niet goed is gegaan, wat beter kan of wat die andere persoon wel niet van je zal denken. Dat je niet goed genoeg bent, fouten maakt of jezelf niet helemaal durft te laten zien. Negatieve ervaringen of overtuigingen hebben je ook gevormd tot wie je bent, evenals positieve. Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat die je vaak ook veel hebben gebracht. Maar dat je op een punt in je leven komt dat je er last van krijgt of dat ze je gaan belemmeren of beperken. Dan is het tijd om er iets mee te gaan doen. Vanuit een ander perspectief kijken Alle problemen en tegenslag die je hebt ervaren of moeilijke perioden in je leven kun je vanuit een ander perspectief bekijken. Naast het lijden, je negatieve gedachten en gevoelens ga je ook kijken en voelen wat dit voor betekenis voor je kan hebben. Wat je eruit kan meenemen. Hoe die ervaring je gevormd heeft tot wie je nu bent. Dan kijk je er milder naar, genuanceerder, met andere ogen. Daarnaast helpt het om meer vanuit je waarden te leven. Op die manier kijk je ook milder naar jezelf, door te weten wat jij écht belangrijk vindt, wat je wilt in plaats van moet van jezelf of wat van je verwacht wordt. Zo kun je vanuit zelfcompassie keuzes maken die passen bij wie jij bent. Meer balans in jezelf Dit leidt allemaal tot een gevoel van meer regie over je leven. Dat jij je weer in balans voelt en ziet wat voor invloed je hebt. Wil je meer weten? Of heb je hier een vraag over? Klik hier om mij een berichtje te sturen Dan kijken wij samen wat past bij jou.