Langzamer leven

Yura Boerma - Rust in je hoofd • 23 september 2022

Stel je voor dat je langzamer kan leven dan dat je nu doet. Hoe zou dat zijn? Ik sprak afgelopen week met Laura tijdens het eerste coachgesprek, waarin ze me vertelde dat haar dag altijd zo vol zit en haar hoofd daardoor ook. Voor mijn gevoel zat ze in de hoogste versnelling, omdat ze een waterval van woorden en verhalen was.

 

Ik ga net zolang door totdat iets klaar is

“Ik ben zo druk, waardoor ik vast zit een soort vicieuze cirkel. Ik heb geen idee wat ik zou kunnen veranderen en al helemaal niet wat ik dan wél wil.“ Het eerste beeld dat tijdens het gesprek bij mij opkwam was: langzamer leven. Dus ik vroeg aan haar: is dat misschien wat je wilt? “Ja, dat zou heerlijk zijn” antwoordde Laura meteen. “Kan jij me daarbij helpen? Nu word ik elke keer getriggerd door alles wat er in mijn agenda staat en wat iedereen aan me vraagt. Ik wil het ook allemaal goed doen en af hebben, al is het nog zo veel. Dus ik ga net zolang door totdat het klaar is. Ik werk ook vaak op mijn vrije dag.”

 

Brandjes blussen voor anderen

Als je zo’n bezige bij bent als Laura dan doe je alles wat er op je bordje komt. Wat daar wordt neergelegd door anderen: je leidinggevende, cliënten of patiënten, collega’s, ouders, partner, kinderen. En omdat het er ligt, ga je het doen. Niet omdat je het zelf wilt, maar doordat je vindt dat je het moet doen. Want ja, jij bent dan verantwoordelijk of die persoon heeft jou hulp nodig. Je vindt dat jij het moet oplossen of je tijd ervoor vrij moet maken. Maar eigenlijk ben je brandjes aan het blussen voor anderen. En zo kom je in het mechanisme terecht van dat jíj de persoon bent die altijd druk en bezig is. Het wordt het een norm, jouw eigen standaard, waarnaar je gaat leven en werken.

 

Ik weet prima wat goed voor me is, maar ik doe het niet

Als ik aan Laura vraag wat zij graag zou willen doen, waar zij naar verlangt dan zegt ze: “Ik houd van sporten, dan maak ik mijn volle hoofd leeg. Lekker basketballen op recreatief niveau met een groep leuke vrouwen. Een avond trainen per week en daarna nog even bijkletsen met een drankje. Daar houd ik van. Maar in mijn eentje hardlopen vind ik ook fijn. Met goede muziek in mijn oortjes en dan een stuk door het bos. Dan zie ik de natuur veranderen met de seizoenen en voel ik de zon of de regen op mijn huid. Dat helpt me ook te voelen hoe het met me gaat. Dat gevoel van warmte of kou brengt me in dat moment. Nu ik dit zo vertel, denk ik terug aan de tijd dat ik een mindfulness training deed en veel meer in het nu leefde. Het gekke is dat ik prima weet wat goed voor me is en waardoor ik lekkerder in mijn vel zit, maar ik doe het niet.”

 

Je hoofd bedenkt dat je het ook echt allemaal moet doen

Vaak houden bepaalde gedachten en overtuigingen ons tegen om te doen waar we naar verlangen, wat we echt graag willen. Die gedachten zijn zo sterk dat ze je gevoel overschreeuwen. Ze lijken soms zo echt, alsof het de waarheid is. Terwijl een gedachte iets is wat zich in je hoofd afspeelt, maar niet in de werkelijkheid. Dat is ook de reden dat je je druk maakt, omdat je hoofd bedenkt dat je dat ook echt allemaal moet doen. Wat zullen ze anders van je vinden? Of als jij het niet doet, wie dan wel? Vooral als je denkt dat jij het moet oplossen en klaar moet staan voor anderen, omdat het zo hoort en van je verwacht wordt.

 

Hierdoor sneeuwen je eigen verlangens en wensen onder. Dingen die je fijn vindt om te doen en waardoor je kan ontspannen of jezelf mee kan opladen. Je vindt er gewoonweg niet meer de tijd en ruimte voor. En dat komt dus echt door je brein, die bepaalt.

 

“Ik weet echt niet hoe ik dat moet doen”

Ik leg Laura uit dat zij haar tijd en ruimte in laat vullen door haar omgeving, waardoor er weinig tot niks overblijft voor zichzelf. Daarna vraag ik haar hoe ze meer ruimte en tijd voor zichzelf kan nemen, zodat het wat minder vol wordt in haar leven. Ze kijkt me verbaasd aan: “Denk je echt dat ik weet hoe ik dat moet doen? Nee hoor, ik ben niet voor niets bij jou gekomen voor coaching. Ik ben veel te bang dat als ik het anders ga aanpakken dat ik mijn collega’s bijvoorbeeld teleurstel of mijn zoon niet meer genoeg aandacht geef. Dat gaat aan me vreten. Dat weet ik nu al.”

 

Leven in zo’n hoge versnelling houd je niet lang vol

Dan vraag ik Laura: Wat is je alternatief? Dat jij eraan onderdoor gaat en omvalt? Nu leef je je leven in zo’n hoge versnelling, dat houd je niet lang vol. En stel je jezelf teleur, omdat je niet de dingen kan doen die je graag wilt. En geef je jezelf te weinig aandacht om goed voor jezelf te zorgen, waardoor je lekkerder in je vel komt te zitten. Als je dat wél zou doen, kan jij zelf veel meer bepalen op welk tempo je leeft.

 

Leven met een leger hoofd

Laura schrikt even en zegt dan: “Poeh dat is wel een eye-opener voor mij. Ik voel aan alles dat ik dit niet lang meer volhoudt en dan heeft niemand wat aan me. Je hebt gelijk. Het is tijd dat ik me realiseer dat het ook goed met mij moet gaan, voordat ik voor al die andere mensen ga zorgen. Het is bij mij zo met de paplepel ingegoten dat ik altijd klaar moet staan voor iedereen, waardoor het voor mij voelt als: eerst die ander en dan pas mijzelf. Maar het kan natuurlijk ook allebei, naast elkaar. En dan vooral langzamer, zodat ik goed kan voelen hoe het met mij gaat en dat mijn hoofd leger wordt. Dat ik voel dat ik een keuze kan maken in wat ik wel en wat ik niet ga doen.”

 

We hebben afgesproken om het volgende gesprek verder te gaan met hoe ze die keuzes kan én durft te maken.


NB: De blogs die ik schrijf gaan nooit over één persoon. Het is altijd een mix van verhalen door elkaar heen, die herkenbaar zijn voor de lezer. De naam bedenk ik zelf en is niet te herleiden naar iemand. 



Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wandelen in je eigen voetsporen

door Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Ons dilemma is dat we verandering haten en er van houden

door Yura Boerma - Quote • 26 mei 2025
Er zijn van die momenten dat je vast zit in een situatie op het werk, privé of met jezelf. Je wil uit die situatie, je wil het anders maar hoe. Verandering is moeilijk, want wat voor consequenties heeft het... Dat is vaak onvoorspelbaar of althans, zo voelt het. En daarom hebben we een hekel aan verandering en willen we het liever bij het oude houden. Toch is verandering ook verfrissend. Dat heb jij vast ook wel ervaren. En daarom houden we óók ervan. Omdat het ons veel goeds kan brengen. Ik houd het zo niet vol In de coachgesprekken komt het woord verandering vaak aan de orde: 'ik wil het anders in mijn leven', 'ik ben toe aan verandering, maar hoe doe ik dat en durf ik dat?' 'ik wil dat mijn relatie, mijn kind of mijn werk verandert, want zou houd ik het niet vol'. Bij het doorvragen naar waar het precies om gaat, realiseren veel vrouwen zich dat het gaat om het verbeteren van hun leven, relatie of werk. Niet zozeer dat het meteen helemaal verandert, maar dat het passender is. Bij wat ze écht belangrijk vinden en hoe ze in het leven staan. Het kloppend maken van de situatie Een situatie hoeft niet meteen helemaal te veranderen, maar je kan wel onderzoeken hoe het beter wordt voor jou. Dat het klopt met je waarden, wat er toe doet voor jou. Zodat je leven, relatie of werk goed voelt. Ik gebruik vaak het woord 'jobcrafting' bij het passend maken van werk. Dit kan je op andere gebieden vertalen naar 'lifecrafting' of 'relationcrafting'. Hierin is het kennen van je waarden noodzakelijk. Wat zijn belangrijke waarden voor jou? Denk aan: ontspanning, lichtheid, zelfzorg, openheid, afwisseling, gezondheid, balans, eigenheid, zelfstandigheid, vertrouwen, uitdaging, vrijheid. Zien waar voor jou de verandering zit Als je herkent dat je wil dat dingen hetzelfde blijven, maar ook beter worden neem dan contact met mij op . Dan help ik je bij het onderzoeken van je waarden. In 3-5 coachgesprekken krijg je al veel nieuwe inzichten en zie je heel goed waar voor jou de verandering zit. Op een positieve manier, zonder dat we de negatieve aspecten negeren. Ook die zijn er en zijn onderdeel van je leven. We gaan samen kijken wat werkt voor jou, zodat je met meer rust of plezier in het leven staat of naar je werk gaat. Denk je nu meteen: ja, ik wil hiermee aan de slag? Bestel hier dan een strippenkaart met 3 coachgesprekken Zodra ik jouw gegevens binnen heb, maken we een afspraak voor het eerste gesprek. Wandelend, online of binnen in mijn coachruimte.

Wat échte zelfzorg is

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 19 mei 2025
Zelfzorg wordt op veel manieren gebruikt in social media, boeken, reclames. Waar het vaak om lijkt te gaan is dat je een weekendje weg of op retraite moet gaan of dat je een speciaal kussen of douchegel moet kopen, inclusief allerlei beloftes rondom selfcare. Dat kan in eerste instantie een goed gevoel geven of ontspanning. En dat is fijn, maar op die manier zoek je het buiten jezelf... Wat is dan échte zelfzorg? Echte zelfzorg gebeurt in jezelf en gaat over persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is een innerlijk proces waarin je aan jezelf werkt en leert om bijvoorbeeld je grenzen te stellen of keuzes te maken die bij jou passen. En in plaats van of In het leven gaat het om het zien en voelen van negatieve én positieve gedachten, gevoelens en ervaringen. Het complete plaatje van jezelf. Dat maakt jou wie je bent. En dat is vollediger dan als je je alleen op het negatieve richt. Want daar zijn we vaak mee bezig in ons hoofd: wat er niet goed is gegaan, wat beter kan of wat die andere persoon wel niet van je zal denken. Dat je niet goed genoeg bent, fouten maakt of jezelf niet helemaal durft te laten zien. Negatieve ervaringen of overtuigingen hebben je ook gevormd tot wie je bent, evenals positieve. Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat die je vaak ook veel hebben gebracht. Maar dat je op een punt in je leven komt dat je er last van krijgt of dat ze je gaan belemmeren of beperken. Dan is het tijd om er iets mee te gaan doen. Vanuit een ander perspectief kijken Alle problemen en tegenslag die je hebt ervaren of moeilijke perioden in je leven kun je vanuit een ander perspectief bekijken. Naast het lijden, je negatieve gedachten en gevoelens ga je ook kijken en voelen wat dit voor betekenis voor je kan hebben. Wat je eruit kan meenemen. Hoe die ervaring je gevormd heeft tot wie je nu bent. Dan kijk je er milder naar, genuanceerder, met andere ogen. Daarnaast helpt het om meer vanuit je waarden te leven. Op die manier kijk je ook milder naar jezelf, door te weten wat jij écht belangrijk vindt, wat je wilt in plaats van moet van jezelf of wat van je verwacht wordt. Zo kun je vanuit zelfcompassie keuzes maken die passen bij wie jij bent. Meer balans in jezelf Dit leidt allemaal tot een gevoel van meer regie over je leven. Dat jij je weer in balans voelt en ziet wat voor invloed je hebt. Wil je meer weten? Of heb je hier een vraag over? Klik hier om mij een berichtje te sturen Dan kijken wij samen wat past bij jou.