Sta jij altijd 'aan'? En ben je vaak moe? Dit kan te maken hebben met de verwachtingen die je over jezelf hebt.
Hoge verwachtingen hebben je ver gebracht of veel opgeleverd. Maar je komt op een punt in je leven dat je er ook last van krijgt en dan voelt het dubbel. Dan wil je er liever vanaf of in ieder geval dat het minder is. Zo ook Tanja. Ze wil het graag anders, want ze voelt dat ze bijna gaat omvallen en dat wil ze voorkomen.
Bezig zijn met de ander
Ik praat met Tanja over verwachtingen. Die ze van zichzelf heeft en die ze denkt dat anderen over haar hebben. Eerst begint ze te vertellen dat ze die hoge lat voor zichzelf legt, dat ze het fijn vindt en het haar focus geeft. Maar dan opeens zegt ze: “Ik ben toch wél heel erg bezig met de ander. Nu wij het hier over hebben, realiseer ik me dat ik altijd bezig ben met wat iemand ervan vindt of dat ik me indenk wat de ander van mij verwacht. Daar wil ik dan aan voldoen."
De bril waar je doorheen kijkt
"Zo ben ik niet alleen op mijn werk bezig, maar ook thuis. Dat het altijd allemaal netjes moet zijn, want je weet nooit wie er zomaar langskomt. De buurvrouw bijvoorbeeld die iets wil vragen of een vriendin die in de buurt is. Ik wil eigenlijk heel graag dat die hoge lat vanuit mezelf komt, omdat mijn man en kinderen er altijd wat van zeggen. Van mijn opruimwoede. Dan antwoord ik dat ik het fijn vind en het voor mezelf doe. Dat ik daar rustig van word in mijn hoofd en dat ik me daar prettig bij voel. Maar zoals jij in een eerder gesprek het verschil uitlegde tussen normen en waarden; ik leg mezelf een norm op dat het zo hoort of moet, maar doe het vooral voor die ander. Dat is de bril waar ik doorheen kijk."
Het is wel heel vermoeiend
"Ik dek me in om het oordeel of een blik van die ander te voorkomen. Om aan hun verwachtingen te voldoen, die ík trouwens bedenk. Ook op mijn werk, zodat ik niet op mijn vingers getikt kan worden door mijn leidinggevende of dat een van mijn teamleden mij ergens op moet wijzen. Hmmm, als ik het zo tegen jou vertel, klinkt het wel heel vermoeiend. Ik sta altijd ‘aan’. Vind je het gek dat ik het gevoel heb om te vallen…”
Op je tenen lopen
Als je steeds bezig bent met de verwachtingen van anderen, dan ben je extern gemotiveerd bezig. Je projecteert externe verwachtingen op jouw gedrag door de gedachte ‘Wat zullen anderen van me denken?’ En daar móet je voor jouw gevoel aan voldoen. Anders is het niet goed. Dat betekent ook dat je op je tenen loopt om aan de lat van die ander te voldoen.
Gehoord en gezien willen worden
Achter het voldoen aan de verwachtingen van anderen zit vaak het idee dat je dan gewaardeerd wordt. Dat je dan de erkenning krijgt voor wat je hebt gedaan. Dat heeft ook weer te maken met gehoord en gezien worden. Een hele normale behoefte die we allemaal hebben. Dus het is niet zo gek dat dit gebeurt. Echter, als je merkt dat het je veel energie en tijd kost en dat je niet genoeg gewaardeerd wordt (al doe je nog zo je best), dan is het fijn om te ontdekken hoe je het anders kan doen. Vooral als je net als Tanja voelt dat je op omvallen staat of op het randje zit van te druk zijn.
Zo sta je niet altijd meer 'aan'
Wil jij weten hoe je het anders kan doen, zodat je niet meer altijd 'aan' staat en moe bent?
Bestel dan het InspiratieDoeboek 2 en lees hoe het verder gaat met Tanja, maar ook hoe jij zelf je lat lager kan leggen.