PosiYou - Zelfzorg & stress coach voor vrouwen die op zoek zijn naar 
meer grip op hun leven | info@posiyou.nl | 06-83554192 

Blog Layout

Soms heb je geen grip, dat is oké

Yura Boerma - Boekentip • 3 juli 2020
Ik weet nog goed wanneer ik hem voor het eerst zag en hoorde spreken. Ik was totaal niet voorbereid op zijn verhaal en al helemaal niet op zijn energie, uitstraling en positiviteit. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar na de lezing over zijn boek was ik meteen fan. Zijn boek is inspirerend, rauw, eerlijk en vol positieve energie. Over wie ik het heb? Over Joseph Oubelkas, de schrijver van het boek ‘400 brieven van mijn moeder’.

Onder de indruk van zijn mentale kracht
Die eerste lezing was puur toeval; Joseph Oubelkas was spreker bij de nieuwjaarsbijeenkomst van mijn beroepsvereniging. Al na de eerste zinnen hing ik aan zijn lippen. Daarom ben ik nu ook weer aanwezig tijdens zijn 1.000e lezing, online vanwege corona. En opnieuw raakt zijn energie me. Vooral zijn mentale kracht, waarvoor hij is ingehuurd door ICM opleidingen om ‘de coronacrisis te lijf te gaan met een onverwoestbare mindset’. 

Wie is Joseph Oubelkas? 
Op zijn 24e werd hij opgepakt in Marokko, het land waar hij op dat moment aan het werk was als IT-ingenieur voor een Nederlands bedrijf. Hij was onschuldig, maar kreeg toch een gevangenisstraf van 10 jaar voor iets waar hij niets mee te maken had. Uiteindelijk heeft hij 4,5 jaar vastgezeten, 1637 dagen en nachten, van maandag tot en met zondag. Opgesloten, afgesloten van iedereen die hem lief was. Hij heeft zoveel verdriet, tegenslag en moeilijkheden ervaren, is van zijn vrijheid beroofd en dan toch zo krachtig praten en handelen. Hoe doet hij dat? 

“Het leven, mijn kind, kent vele drempels die je over moet.
Meestal word je ervoor gewaarschuwd.
Maar ieder mens struikelt eens in zijn leven 
over een onzichtbare drempel.
Daarna, mijn zoon,
sta je op en loop je verder
en zie tussen de donkerste wolken toch een stukje hemelsblauw
en bloemen die bloeien in hun volle schoonheid.
Heel veel liefs, mama.”

Met deze tekst begint Joseph Oubelkas iedere lezing.

Zelfzorg als kernwaarde
De 400 brieven van zijn moeder hebben Joseph op de been gehouden. Hij noemt haar het ultieme voorbeeld van ‘lijden naar leiden’. Ze geeft hem tips over hoe hij op de kleine dingen van het leven moet letten. Bijvoorbeeld op de verandering van de loop van de zon. Of hoe hij een vogel tot in detail kan bestuderen of hoe hij zichzelf heel bewust moet verzorgen. Ze schrijft: “Focus, neem je verantwoordelijkheid, bepaal je doelen. Je moet het wel zelf doen, maar weet dat ik er ben voor je.” Haar enige zoon zit vast, ze kan hem niet lichamelijk steunen en daarom doet ze dat mentaal. De brieven hebben hem doen inzien dat hij altijd een keuze heeft, dat hij zichzelf een doel kan stellen, hoe klein ook. Die werden van levensbelang: “Ik wil de gevangenis verlaten met mijn eigen tanden. Ik wil voor mezelf zorgen.” Hij maakt zelfzorg tot zijn kernwaarde en zo spreekt hij ons ook toe tijdens de lezing: “Jij staat op nummer 1! En dit heeft niks met egoïsme te maken. Ik wil er constant zijn, voor iedereen en dat kan alleen als ik goed voor mezelf zorg.” 

“Al onze gedachten lopen in onzichtbare draadjes naar jou. Wees sterk en hou vol, kind.”

Ik bepaal
Het is ongelofelijk hoe krachtig hij mentaal blijft, al gaat dat met vallen en opstaan: “Ze kunnen mijn lichaam opsluiten, maar mijn geest blijft zo vrij als een vogel. Het is aan mij wat ik eraan doe.” De combinatie van die houding en de brieven van zijn moeder leert hem dat hij kan bepalen: “Ik bepaal hoe ik het verschil ga maken. Ik bepaal mijn geluk voor 100%. Dat heb ik mezelf aangeleerd”. 

Lichtpuntjes in de gevangenis
Zo creëert hij lichtpuntjes in zijn gevangenschap. Bijvoorbeeld door Engelse les te geven, te gaan sporten met medegevangenen, vriendschappen op te bouwen, in de gevangeniswinkel te werken, voor poes Pipi te zorgen, muziek te luisteren, een tuintje aan te leggen met zaadjes die zijn moeder opstuurt en nog veel meer. Hij kent ook hele moeilijke tijden als hij meerdere keren naar een andere gevangenis wordt gebracht, als zijn vriendin Amber het uitmaakt, als visites van familie of vrienden plotseling niet door mag gaan, als goede vrienden worden overgeplaatst of uitgeleverd, als hij goede vriend Appie moet missen en als hij poes Pipi moet achter laten.

Wat kan wel?
Lees dit boek, juist in deze tijd waarin wij soms ook ervaren dat we van onze vrijheid beroofd worden. Waarin we tegenslag te verduren krijgen en moeilijkheden overwinnen. Het helpt je om jezelf af te vragen: wat kan nu wel? Dit is nu de situatie… wat gaan we daarmee doen? Joseph Oubelkas zegt: “Ook voor mij viel alles half maart in elkaar door corona. Ik pas mij aan. Het is wat het is. Wat gaat het brengen? Dat is onduidelijk. Maar ik richt mijn leven in binnen de situatie waarin ik zit. Dat heb ik geleerd in de gevangenis. Het is constant schakelen: wat kan wel?” 

Zet jezelf op nummer 1
Hij sluit zijn online lezing af met het beantwoorden van een aantal vragen en vooral dit antwoord blijft me bij: “Leer omarmen dat je soms uit balans bent. Dan pas kun je ook weer in balans komen. Zet jezelf op nummer 1 en wees van waarde voor anderen. Zo kun je constant schakelen vanuit rust. Laat het leven zijn. Soms heb je geen grip, dat is oké. Dan kun je het beetje voor beetje weer terugpakken.”


Wil jij jezelf ook op nummer 1 zetten en leren omarmen dat je soms uit balans bent?
Meld je dan aan voor het PosiYou traject 'In 5 stappen naar grip op je leven en meer rust in je hoofd en lijf' Je leert keuzes te maken die bij jou passen en je voelt je meer in evenwicht. Je leeft lichter, in lijn met jezelf en je staat aan het stuur van je eigen leven. 

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling 18 december 2024
Als je jouw laagjes gaat afpellen, voel je steeds meer wat jij belangrijk vindt. Diep van binnen zit dat interne weten. Het meisje van vroeger die nog blanco was zonder overtuigingen in haar hoofd en verwachtingen waar ze aan moest voldoen. Zonder allerlei ongeschreven regels over wie je moest zijn, want je was gewoon jezelf. Dat stukje is er nog steeds. Alleen zijn er allerlei gebeurtenissen geweest en heb je ervaringen opgedaan die jou gemaakt hebben tot wie je nu bent. Veel daarvan is goed, die hebben jou geholpen en veel opgeleverd. Maar niet allemaal. Nu zit je in een fase dat je eraan toe bent om de balans van je leven op te maken, zodat je minder bezig bent om steeds aardig te zijn voor iedereen of jezelf voorbij te lopen. Voel wat jij diep van binnen wilt Het is tijd om te voelen wat jij belangrijk vindt. Dat je zelf beslist hoe je omgaat met waar je op dit moment tegenaan loopt. Soms raak je dat even kwijt in de loop van je volle leven. Dat is helemaal niet gek, omdat je hier niet elke dag bewust mee bezig bent. Als je niet volgens jouw eigen waarden leeft, verloochen je jouw eigenwaarde. Wie je bent. Al ben je gevormd door alles wat je hebt meegekregen. Jij bepaalt of dat ook een plek krijgt in jouw leven. Of misschien heeft het wel een plek gekregen, maar dient het je nu niet meer. Zachter en bewuster naar jezelf kijken Zoals bijvoorbeeld de waarde verantwoordelijkheid. Is dat een van jouw waarden? En zo ja, kan je voelen of deze waarde zich voor jouw gevoel alleen naar buiten richt, naar je omgeving? Of ook naar jezelf en vind je het terug in het dagelijks leven? Als je diep van binnen voelt wat je wilt, wat je belangrijk vindt, dan is het ook makkelijker om je uit te spreken. Als je een belangrijke waarde niet alleen projecteert op je omgeving, maar ook integreert in je eigen leven dan geeft dat een positieve vibe. Ook aan de manier waarop je naar jezelf kijkt: zachter en bewuster. Met zelfcompassie. Ontmasker jezelf Hoe je bent geconditioneerd en gevormd kan op een gegeven moment gaan wringen. Je bent wie je bent door al die laagjes die zijn ontstaan: je gedachten, je emoties, je gedrag, je keuzes, de stappen die je wel of niet neemt. En dat kan prima zijn. Totdat je merkt dat het niet meer bij je past of dat het je uitput, je wordt er verdrietig of gestrest van. Dan is het tijd om je eigen richting te bepalen. Van buiten naar binnen wordt dat lastig. Van binnen naar buiten is dat eenvoudiger. "Je hoeft niet de beste versie van jezelf te worden. Dat ben je diep van binnen al. Pel het schilletje eraf en laat jezelf zien. Wie je bent in je zijn, niet wie je bent geworden." (uit InspiratieDoeBoek 1). Haal het muurtje weg Durf je te vertrouwen op wat in jou zit? Om de richting van je leven te bepalen van binnenuit? Het helpt om te begrijpen waarom je een masker hebt opgezet of waarom je dat muurtje hebt gebouwd. Dat doe je om pijn, afwijzing of lastige situaties te voorkomen. Je reageert vaak vanuit onzekerheid of omdat je je zorgen maakt. Uit de gedachte wat anderen van je vinden of omdat je stress ervaart. Het tegenovergestelde daarvan kan jou juist helpen om je richting te vinden, om meer positiviteit en geluk te voelen. TO DO: Schrijf eens op wat ervoor heeft gezorgd dat jij, misschien uit bescherming, een masker hebt opgezegd of een muurtje om je heen hebt gebouwd. Maak hier één woord of zin van en schrijf daar het tegenovergestelde bij op. Hoe duidelijker het verschil, hoe groter de positieve impact. Bijvoorbeeld: je zorgen maken - wensen en verlangen. Of: kritiek - waardering. Of: wat anderen van je vinden - je eigen pad vinden. Route naar binnen: geloof in jezelf Je mag de rust, ontspanning, het vertrouwen en geloof in jezelf (terug)vinden. Stap voor stap van binnenuit het goede blijven opzoeken en geloven dat het goed komt. Positieve gedachten, positieve gevoelens, positieve acties. Van moeten naar willen. Weten en voelen dat het klopt. Doen wat nodig en goed is voor jou. Juist als je te veel weggeeft, voor anderen zorgt of als er problemen en gedoe is, is het belangrijk om de route naar binnen te nemen. In jou zelf, want dat ben jij. Jouw eigen ik, jouw essentie en van daaruit ontstaan mooie dingen. Ga er zelf mee aan de slag In het InspiratieDoeBoek 2 lees je meer over het afpellen van je laagjes. Over ruimte maken voor jezelf, je lat lager leggen, je zorgen uitspreken of je grenzen aangeven. Klik op deze link en lees alles over het boek . Je bekijkt en bestelt het in de PosiYou webshop . Ik stuur het naar je toe in een brievenbus pakketje. Of kies voor deskundige begeleiding van coach Yura Als je het fijn vindt om hierbij persoonlijke hulp te krijgen, vraag dan een gratis verhelderend gesprek aan. We maken niet alleen kennis met elkaar, maar het wordt ook duidelijk waar je tegenaan loopt. Waarom dat zo is. Dat zetten we samen op een rijtje. Denk je meteen: ja dat wil ik? Meld je hier dan aan . Het gratis verhelderend gesprek is online, telefonisch of wandelend en duurt 45 minuten.
door Yura Boerma - Quote 21 november 2024
Soms loopt het leven lekker en dan opeens zit je in een moeilijke periode. Daar kan je enorm van balen. Gabriëlla kwam laatst bij mij voor een vervolggesprek en begon meteen te vertellen dat ze zo teleurgesteld was in zichzelf. De vorige keer dat we elkaar spraken ging het zo goed. Maar nu stapte ze iedere keer weer in haar valkuil om meteen klaar te staan voor haar collega's op het werk. "Weet je wat het is? Als ik iemand zie aanmodderen en ik weet hoe het moet omdat ik het al zo vaak heb gedaan, dan schiet ik meteen in de hulp stand. Neem ik het over en los ik het op. Hoe kan dat nou? Ik voelde mij juist zo sterk dat ik dat niet meer deed en dat gaf me veel energie." "Als ik nu thuis kom, dan ben ik chagrijnig en niet te genieten. Kan ik niet vrolijk zijn bij mijn gezin. Ik vind het ook erg dat ik zo'n terugslag heb, terwijl ik tijdens het vorige gesprek zo goed ging. Pfff... daar kan ik echt niet tegen." Ik zie het bij meer vrouwen gebeuren die ik coach. Ze leren zichzelf steeds beter kennen en weten waarom hun schuldgevoel wordt getriggerd. Of waarom ze altijd aan het zorgen zijn voor anderen en zichzelf vergeten. Ze gaan beter voor zichzelf zorgen, zonder anderen opzij te zetten en voelen meer ruimte om te doen wat bij hen past. En als ze dan even een terugslag hebben, zijn ze streng voor zichzelf. Dat mag dan niet, ze moeten het goed blijven doen. Maar echt, dat hoort erbij. Dat je eerder een kort lontje hebt of het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen. Dat mag, lieve vrouw. We zijn geen robot die je anders kan programmeren, waardoor je alles 100% doet zoals je zou willen. Zodat alles perfect gaat en jij alleen maar vrolijk en positief ben. Voel compassie voor jezelf en gun jezelf hierin tijd en ruimte.
door Yura Boerma - Boekentip 1 november 2024
Ik kan het gewoon niet. Opschrijven wat er als eerste in mij opkomt bij de drie mensen die voor mij zitten. Wat voor werk doen ze? Is die ene vrouw moeder? Wonen ze in een rijtjeshuis of in een luxe villa? Dat soort dingen. Ik kan de opdracht van de trainer gewoonweg niet doen, schrijf niks op en ze vraagt zich af waarom. Ik zie drie mensen, zonder er van alles bij te bedenken of in te vullen. Blanco, niets. Ik heb als coach een groot voordeel Opgeleid als cultureel antropoloog kijk ik onbevooroordeeld. Hoor ik van die ander wie zij is, wat ze doet en wat haar bezighoudt. Als coach is dat een groot voordeel, omdat ik zonder oordeel of zelfgevormd beeld de gesprekken inga. Pas als ik de persoon een of twee keer heb gesproken en gehoord, weet ik wie ze is en wat haar sterke en zwakke kanten zijn. Dat je de rest van je leven een weirdo bent Op het moment dat ik het boek Da’s gek. Een antropologische kijk op normaal van Danielle Braun lees, realiseer ik me dat ik als antropoloog toch wel een vreemde eend in de bijt ben. In het voorwoord schrijft Joris Luyendijk (journalist, auteur, antropoloog): “Wat ze je niet vertellen, wanneer je zoals ik antropologie gaat studeren, is dat je de rest van je leven een weirdo bent. Je leert jezelf deprogrammeren door je eigen vanzelfsprekendheden en aannames over wat normaal is fundamenteel tegen het licht te houden en ter discussie te stellen. Dit maakt je voor altijd een ander mens en isoleert je van de mensen voor wie deze vanzelfsprekendheden nog steeds precies dat zijn: dingen die vanzelf spreken. Dus wordt er gezegd: zo gaat dat hier gewoon. Of: waarom doe je zo moeilijk?” Dat gevoel kreeg ik ook toen de trainer naar mij keek en niet begreep dat ik de opdracht niet deed. Waarom doe ik zo moeilijk? Ik zie die drie mensen toch zitten? Dan komen er toch allerlei gedachten op? Haar normaal en mijn normaal waren heel verschillend. Een blik op de wereld die jou helpt te ordenen Maar ja, wat is gek en wat is normaal? Waar je opgroeit, leeft en werkt leer je afspraken, normen en waarden. Elke groep heeft eigen omgangsvormen en die bepalen wat je gek vindt en wat niet. Waar je een oordeel over hebt. Daar is niks mis mee, maar het kan heel verhelderend en bevrijdend zijn om hier eens anders naar te kijken. Op het moment dat je een oordeel hebt over iets of iemand gaat daar een gedachte aan vooraf die jouw oordeel bepaalt. Door de stad of het dorp waarin jij leeft. Jouw opvoeding of opleiding. Je relatie of vriendengroep. Het bedrijf waar je werkt of de sportclub waar je fan van bent. Door al die invloeden heb je een blik op de wereld gekregen, die jou helpt te ordenen. Zodat je weet hoe jij ergens tegenaan kijkt. Wat je ergens van vindt. Een beetje verder uitzoomen dan je gewend bent Als je durft te kijken met nieuwe ogen naar jezelf en je omgeving zie en ervaar je andere dingen. Je leert jezelf een oordeel uit te stellen, omdat je een beetje verder uitzoomt dan je gewend bent. Danielle Braun (organisatie antropoloog) noemt dat “uit je denkbubbel stappen, waardoor je minder oordeelt. En daardoor origineler en vrijer wordt, op je werk en thuis.” Zij schrijft in haar boek dat het gaat om het “trainen van je verwonderde blik en je compassiespier. Het vraagt om een beetje dissociëren. De blik van de buitenstaander, de reiziger, de antropoloog. Een onwaarschijnlijk belangrijke vaardigheid voor leiders en begeleiders van verandering in organisaties. Dat is precies wat ik je met dit boek wil laten ervaren. Dat vanzelfsprekendheden minder vanzelfsprekend zijn.” Lees het blog verder onder de foto van het boek verder en n eem dat wat gek is of normaal weer eens onder de loep.
Share by: