"Mezelf steeds beter leren kennen is zwaar met momenten, maar altijd waardevol" - Brigit van Rooij
Yura Boerma - Interview • 14 juli 2020
Brigit van Rooij: runt haar eigen onderneming Gittepetit en is opruimkracht bij de bibliotheek
Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?
Al vele jaren had ik de droom om ooit eens een warme, veilige plek te hebben waar mensen elkaar kunnen ontmoeten om samen te zijn en samen creatief te zijn. Maar vanwege allerlei factoren (lees: beren op de weg) bleef dat bij dromen. Totdat ik deelnam aan een cursustraject op mijn werk waarin je je droom ging visualiseren en concretiseren. In diezelfde periode volgde ik - op advies van mijn huisarts - een revalidatietraject voor mensen met chronische pijn en vermoeidheid. En toen ik ook nog de mogelijkheid kreeg om een kort coaching traject te volgen bij Rosalie van Zie Coaching was dat het laatste zetje dat ik nodig had om al die beren de andere kant op te sturen en mezelf te gaan laten zien. Binnen een paar weken was Gittepetit er en had ik een pand gevonden om te starten. Ik ben daar nog steeds ongelooflijk trots op.
Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?
Mijn grote droom heb ik bereikt. En dat voelt heel fijn. Het is jammer dat we door de coronacrisis een hele tijd hebben stilgelegen. Ik hoor dat mensen het echt missen. Daarom heb ik een aangepaste variant van ons creatief café bedacht. Kleine groepjes en op uitnodiging. Het gaat behoorlijk in tegen mijn visie van laagdrempeligheid, maar het is wat het is. Ik hoop dat we ooit weer terug kunnen naar de spontaniteit en vanzelfsprekendheid van vóór corona.
Wat ik nu nog graag wil gaan voelen, is volledig oké zijn met wat er is en met wie ik ben. Het vertrouwen hebben dat alles helemaal goed is zoals het is en dat alles gebeurt op precies het goede moment voor mij. En dat ik er niet voor hoef te werken, strijden of wegrennen.
En ik zou heel graag ooit in een klein fijn huisje aan de rand van het bos willen wonen. Met manlief uiteraard. En heel misschien met een lief nieuw hondje.
Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?
Ik vind het heerlijk (en noodzakelijk) om tijd voor mezelf te hebben. Niemand om me heen en geen verplichtingen. En dan doen waar ik zin in heb. Lezen, haken, in mijn journal werken of een fijne serie kijken.
Ik merk dat ik vaak nog te lang doorren, voordat ik ga stilstaan. Maar ik probeer dan lief voor mezelf te zijn en daar geen oordeel over te hebben.
We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?
Steeds meer kom ik erachter dat ik dingen dan mag proberen los te laten. Het piekeren en het willen weten. Het komt vanzelf. Dat ervaar ik steeds vaker en dat geeft vertrouwen dat het goedkomt. De quote “Als je troebel water met rust laat wordt het vanzelf helder” helpt me dan enorm.
Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richtinggevers in je leven?
Verbondenheid, authenticiteit en creativiteit.
Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?
Dit vind ik een lastige vraag. Ik merk dat ik nog vaak mijn stemming of gevoel laat afhangen van mensen of omstandigheden om me heen. Ik mag vaker naar binnen keren en daar vertrouwen vinden. Diep van binnen weet ik dat ik een fantastisch mens ben en dat ik alles aankan dat op mijn pad komt. Er zitten alleen nog behoorlijk wat laagjes omheen.
Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?
Stilstaan en ademen. Naar buiten en het bos in. Rustgevende muziek luisteren. Mij terugtrekken in mijn fijne hobbykamer. Mediteren. Een dutje doen.
Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?
Mijn grootste energievreter is absoluut het mantelzorger zijn voor mijn moeder die frontotemporale dementie heeft. Ik wil daar niet veel over kwijt, maar het confronteert me enorm met mezelf, op allerlei gebieden. Ik kan daar mijn weg (nog) niet goed in vinden.
Mijn grootste energiegever was tot voor kort een dag in mijn eentje naar onze stacaravan in het bos. Daar kwam ik onmiddellijk tot rust bij het ruisen van de wind door de bomen en het ruiken van de zompige boslucht. Helaas hebben we de caravan vorig jaar verkocht. Visualiseren dat ik daar ben werkt ook, maar is toch niet hetzelfde.
Wat ik ook heel fijn vind is een collage maken in mijn bulletjournal met een mooie cd aan en mijn telefoon uit. Van John Denver of Kenny Rogers word ik heel rustig.
Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?
Met mijn zus op pad en samen leuke dingen doen. Ze maakt me altijd weer aan het lachen, soms tot ik er buikpijn van heb. En laatst op vakantie heb ik trampoline gesprongen, dat was heerlijk. Ik vind het best lastig om bij dat gevoel van speelsheid te komen. Maar kleine Gitje duikt steeds vaker even op. Fijn vind ik dat.
Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?
De liefde voor mijn man en dochter en de mensen om mij heen. Verbondenheid voelen met mensen en dat ook faciliteren voor anderen (door Gittepetit). Doen waar ik blij van word. En mezelf steeds beter leren kennen. Die ontdekkingstocht is enorm zwaar met momenten, maar altijd waardevol.
Ik vind het heel fijn om mijn ervaringen te delen op Instagram en op mijn blog
Ik merk dat anderen zich herkennen in mijn verhaal en ook dat geeft verbinding. En dan glimlacht mijn hart elke keer weer.
Waar werk je?
Ik ben werkzaam bij de bibliotheek als opruimkracht. Daarnaast run ik mijn eigen onderneming Gittepetit. Dit is een creatieve ontmoetingsplek met als missie ontmoeting en verbinding. Gittepetit is een particulier sociaal-maatschappelijk initiatief dat geheel wordt gedraaid door vrijwilligers. Ik doe dit samen met mijn drie lieve vriendinnen Anneke, Marjolein en Saskia. Ik heb hen leren kennen door Gittepetit.
Wie ben je en hoe ziet – in het kort – je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)?
Ik ben vijftig lentes jong, al meer dan dertig jaar samen met mijn man en we hebben een dochter van 22 die studeert en sinds ruim een jaar op kamers woont. Dat was een stap waar we alle drie aan toe waren en die ons allemaal goed bevalt.
Ik heb een paar goede vriendinnen en een superzus met wie ik regelmatig fijne dingen doe. Mijn man is niet zo van het sociale, dus ik ga daarin voornamelijk mijn eigen weg. Door Gittepetit heb ik heel veel mensen leren kennen en ook met mijn directe collega’s van de bibliotheek heb ik een goede band.
Al zolang ik me kan herinneren vind ik het fijn om creatief bezig te zijn. Met allerlei materialen. De laatste jaren werk ik veel met (afgeschreven) prentenboeken waarmee ik van alles maak. Ik ben dol op lezen. Voornamelijk mooie romans, maar ook hobbyboeken en zelfhulpboeken en tijdschriften. Sportief ben ik eigenlijk nooit geweest, maar tegenwoordig doe ik thuis aan steps en ik loop al jaren elke ochtend een fijn rondje in de natuur.
Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!
Er zijn veel dingen te doen die een vrij, blij en zomers gevoel geven al ga je niet echt op vakantie. Door weg te gaan of thuis te blijven. Ik heb 7 tips voor jou. Tip 1: Ga zomerse dagjes weg. Ik doe dit zelf op het moment en het bevalt mij heel goed. Je rijdt of treint naar een plek die je nog niet kent en gaat daar de omgeving verkennen. Een natuurgebied, bloemen pluktuin, stad, dorpje, bos of strand. Net waar je zin in hebt. Om er actief bezig te zijn door te wandelen, fietsen, kanoën of een museum te bezoeken, maar je kan er natuurlijk ook een relaxte dag van maken. Net waar jij zin in hebt en wat jou een zomers- of vakantiegevoel geeft. Tip 2: Fiets naar de stad waar je het dichtst bij woont en die goed voor jou te bereiken is. Ik woon zelf ‘dichtbij’ Utrecht en het is heel verfrissend om op een andere manier de stad binnen te komen. Het leuke is dat je je ook een beetje inwoner voelt van die plek, want het voelt zo anders en vrij dan dat je met de trein of auto aankomt. Probeer het maar eens uit. Tip 3: Gun jezelf nieuwe inzichten met het PosiYou InspiratieDoeBoek. Ik heb speciaal voor jou twee boeken geschreven om op een laagdrempelige, leuke en soms ook creatieve manier jezelf beter te leren kennen. InspiratieDoeBoek 1 is echt een boek voor jou ‘als je verlangt naar meer ruimte, rust en tijd voor jezelf. Als je wilt leven en werken vanuit je hart, in lijn met jezelf’. InspiratieDoeBoek 2 is voor jou ‘als je verlangt naar meer balans in jezelf. Tussen geven en nemen. Tussen zorgen en zelfzorg. Tussen je hoofd en je hart’. Via de linkjes hierboven bekijk en bestel je ze in mijn webshop. Het is tijd voor jou! Tip 4: Maak een puzzel met een afbeelding die jou blij maakt, waar je echt wat mee hebt. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een puzzel waar Frida Kahlo op staat in verschillende poses en gedaantes uit de schilderijen die ze zelf maakte. Tip 5: Doe inspiratie op via mijn blog waar ik regelmatig schrijf over de nieuwe plekken die ik ontdek. Bijvoorbeeld: Villa Augustus, landgoed Rhijnauwen, de tuinen van Kraaybeekerhof, Texel, Schoorl of Arnhem met een fijn koffietentje en de 7 straatjes. Ik geniet daar enorm van: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Via deze link lees & bekijk je ze alle 21 en kies je een plek uit die jij ook wilt bezoeken. Tip 6: Plan een thuisdag of -week en lees eindelijk dat tijdschrift dat er al zo lang ligt. Pak je dagboek weer op, ga handletteren of start een creatieve (online) cursus. Kies nieuwe foto’s uit voor de lijsten die in je woonkamer of overloop hangen. Bak een gezonde taart met zomers fruit of kook een nieuw recept met ingrediënten die je niet zo snel zou kiezen. Nieuwe dingen doen geeft energie en dat past goed bij de zomer! Tip 7: Gun jezelf coaching. Ik heb een fijne zomeraanbieding met een mini VIP dag. Drie uur 1-op-1 coaching op een mooie wandel locatie vlakbij Utrecht. Je leert in een halve dag hoe je meer ruimte, rust en tijd voor jezelf neemt. Zonder schuldgevoel. Hier lees je er alles over en meld je je aan We plannen samen een datum, zodat ik jou kan helpen naar meer balans in je leven!
Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken . Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Aan de rand van Utrecht De Veldkeuken in Bunnik tussen landgoed Amelisweerd en Rhijnauwen is een plek die je echt moet kennen. Met een fijn (rookvrij) terras en Buitenbar aan de Kromme Rijn, vlakbij een brug zodat je er van alles te zien hebt. Er komen wandelaars, fietsers en kanoërs langs. Het ligt aan de rand van Utrecht, heel centraal in het land en toch is er een rustige sfeer. Vooral als je er in de ochtend bent. Eigen bakkerij en landgoedwinkel Ze staan voor puur en lekker eten. Bij de koffie en thee bestel je overheerlijke taartjes, die uit hun eigen bakkerij komen en die ook bij veel andere koffietentjes in de buurt worden verkocht. Je kunt er ook ontbijten en lunchen met het lekkerste desembrood. Die je gelukkig ook in hun landgoedwinkel kunt kopen. En waar ze veel meer lekkers te koop hebben liggen. Dus vergeet daar vooral niet te gaan kijken! In de zomer kun je er ook dineren en maken ze de lekkerste gerechten met alles wat net geoogst is. Kijk even op de website tot welke datum dit is, dan kun je meteen reserveren. Wandelen langs het water en door het bos Aan het einde van de parkeerplaats Amelisweerd zie je een bordje staan met Bunkerpad. Die kun je volgen naar landgoed Rhijnauwen, waar je verder kunt lopen langs de Kromme Rijn of door het bos. Hier kom je ook het bekende Theehuis Rhijnauwen tegen. Je kunt vanaf de parkeerplaats ook meteen doorlopen naar de Veldkeuken, er lekker binnen of op het terras zitten en vanaf daar gaan wandelen. Langs de Kromme Rijn richting Utrecht en dan zo langzamerhand het bos van landgoed Amelisweerd in. Er zijn genoeg mogelijkheden en routes. Er lopen ook genoeg fietspaden en -routes als je meer een fietser bent. Onder de foto van de landgoedwinkel vind je meer leuke tips in de buurt van de Veldkeuken en informatie over de Veldkeuken, zoals hun site voor de parkeermogelijkheden, reserveren, webshop voor het bestellen van brood etcetera.
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje
