Je mag best wat aardiger voor jezelf zijn. Hoe zelfcompassie jou kan helpen.
Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 6 augustus 2020
Ik heb er ook nog altijd moeite mee: aardig zijn voor mezelf. Als ik vind dat ik nog even moet doorbikkelen om mijn werk af te krijgen, al is het nog zo laat. Of als ik iets niet goed genoeg heb gedaan. Pfff, ik word er al moe van als ik dit opschrijf. Als ik dit met mijn vriendinnen bespreek, herkennen ze dat. Ze lopen tegen precies hetzelfde aan. En weet je wat het gekke is? Als zij een probleem tegen mij vertellen of iets vertellen over zichzelf wat zij niet goed vinden, dan zal ik nooit zo hard zijn voor hen als dat ik voor mezelf ben. Ik leef altijd met ze mee of geef ze tips en advies, maar dan op een zachte manier die zeker niet hard aankomt. Want ik hou van die vriendin en ik vind dat ze zichzelf niet zo naar beneden moet halen of zich kleiner moet maken dan ze is. En dat is dan meteen een goede tip voor jou en mij: zeg in zo’n situatie hetzelfde tegen jezelf als wat je tegen een vriendin zou zeggen. Doe lief en wees aardig. Naar jezelf!
Ik wil het anders
Een goed voorbeeld van aardiger voor jezelf zijn, is Hilde. Ze komt bij me voor coaching, omdat ze anders wil omgaan met de problemen waar ze tegenaan loopt met haar moeder. “Nu ik hier bij jou ben, snap ik zelf ook wel dat het om mij gaat en niet om mijn moeder. Om mijn gedrag en hoe ik omga met de situatie waarin ik nu met haar zit. Ik kan er zo boos om worden. Op haar. Maar eigenlijk ben ik moe. Moegestreden van elke keer toch weer mijn energie in haar te stoppen en er niks voor terug te krijgen.”
Mijn moeder claimt mijn tijd en aandacht
Hilde vertelt dat haar moeder altijd een stempel op haar leven heeft gedrukt. Dat ze heel aanwezig was en dat Hilde niks anders heeft gedaan dan haar te pleasen in de tijd dat ze thuis woonde. Dat is nu natuurlijk alweer jaren geleden, maar doordat haar vader een jaar geleden is overleden leunt haar moeder nu helemaal op haar. Claimt ze haar tijd en aandacht. Maar Hilde heeft haar eigen leven, een latrelatie en het verdriet om haar vader dat nog diep zit. “Ik was altijd papa’s meisje en dat is nooit weggegaan, ook niet toen ik op mezelf ging wonen 25 jaar geleden. Ik mis hem enorm en zelfs nu doet het pijn om over hem te praten.”
Als ik ja zeg tegen haar, zeg ik nee tegen mezelf
“Mijn moeder denkt alleen aan zichzelf in haar verdriet en zal nooit eens vragen hoe het met mij gaat, met mijn verdriet. Ze claimt me alleen maar en ze vindt dat ik tijd genoeg voor haar heb, omdat ik mijn eigen bedrijf heb en een latrelatie. Als ze me belt of als ik naar haar toe ga, voel ik me al gespannen, maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om nee te zeggen. Dat vind ik dan toch weer zielig voor haar. Maar ja, als ik ja zeg tegen haar, zeg ik nee tegen mezelf. Dat besef ik me maar al te goed. Ik ga dan toch, terwijl ik eigenlijk niet wil en zelf geen behoefte heb aan een bezoek. En eenmaal weer thuis voel ik me leeggezogen, want het gaat alleen maar over haar. Hoe kan ik dit doorbreken?”
Zelfzorg is een onderdeel van zelfcompassie
Zelfcompassie kan Hilde helpen om aardiger voor zichzelf te zijn. Juist nu ze haar vader mist en haar moeder Hilde’s tijd en aandacht claimt. Met zelfcompassie kan ze zichzelf steunen en hoeft ze niet meer zo streng voor zichzelf te zijn. Een onderdeel van zelfcompassie is zelfzorg, waardoor je vriendelijker bent voor jezelf, jouw eigen behoeftes durft uit te spreken en zo je grenzen aangeeft. Mindfulness- en zelfcompassietrainer Marlou Kleve zegt: “Als je zelfcompassie integreert in je leven, help je daar jezelf, maar indirect ook anderen mee. Uit onderzoek blijkt dat mensen met zelfcompassie minder angstig zijn, minder vaak last hebben van depressie, minder gestrest zijn en over het algemeen gelukkiger, gezonder en tevredener in het leven staan. Dat kan alleen maar goed zijn voor de mensen om je heen.”
Ik stap in de rol die van me wordt verwacht
Als ik dit aan Hilde vertel, verschijnt er een kleine glimlach op haar gezicht. “Hier kan ik me wel wat bij voorstellen ja. Als ik kijk naar hoe ik er dan bij zit als ik bij mijn moeder op bezoek ben, dat is niet altijd even gezellig en ontspannen. Ik zit daar, omdat zij wil dat ik er ben. Niet omdat ik het zelf wil. Dus met veel weerstand en irritatie, omdat ik weet dat ze het alleen maar over zichzelf heeft. En dan toch blijf ik aardig tegen haar, omdat ik ook wel zie dat ze het niet makkelijk heeft zonder mijn vader. Ik stap in de rol van dochter zoals het dan hoort te zijn of in ieder geval zoals ik denk dat er van me wordt verwacht.”
Bepaal zelf je koers
Marlou Kleve zegt: “We kunnen onze compassievolle stem vaak niet horen, omdat onze kritische stem er zo hard doorheen tettert. Als je die kritische stem steeds beter herkent en de volumeknop ervan wat zachter zet, dan kun je je eigen compassievolle stem duidelijker laten spreken. Angst zit diep verankerd in de mens en wordt versterkt door onze prestatiegerichte samenleving waarin van je wordt verwacht dat je sterk en succesvol bent. Zie je angsten en zelfkritiek als ‘usual suspects’, reisgenoten die je vergezellen op je levenspad. Ze zijn er en je kan van ze leren, maar laat ze niet jouw koers bepalen. Hierin helpt het jezelf te aanvaarden en waarderen, en van jezelf te houden.”
Het gaat er vooral om dat ik liever ben voor mezelf
In het volgende coachgesprek vertelt Hilde: “Ik voel nu veel beter hoe ik het wil en het is heel anders als ik wél mijn behoefte aan mijn moeder vertel. Als ik aangeef wat ík wil en mijn eigen verdriet ook laat zien. Mijn kwetsbaarheid. Ik ben goed zoals ik ben. En spring dus niet elke keer op als zij me nodig heeft. Dan zeg ik dus nee tegen haar wensen en ja tegen mezelf, omdat ik op dat moment te moe of te verdrietig ben om haar te steunen. Ik vind het nog steeds lastig, maar ik zit op de momenten dat ik wel bij haar ben beter in mijn vel en zij heeft er ook meer aan. En misschien gaat ze uiteindelijk zelfs inzien dat ik ook veel pijn en verdriet heb om papa en dat we dit samen kunnen delen. Maar het gaat er vooral om dat ik liever ben voor mezelf. Dat ik beter luister naar wat goed voelt voor mij. Als ik goed voor mezelf zorg, kan ik ook goed voor anderen zorgen.”
Tip
Marlou Kleve heeft het boek ‘Hartvol. De kracht van zelfcompassie’ geschreven. Dit boek staat op mijn lijstje om te lezen en een boekentip over te schrijven. Dus als je meer over zelfcompassie wil lezen, houd mijn Inspiratieblog
of mijn posts op Facebook
en Instagram
dan in de gaten! Je kunt je ook inschrijven voor mijn nieuwsbrief
dan lees je als eerste de nieuwe artikelen, interviews, coaching, boekentips, nieuwe plekken en nog veel meer.
Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!
Er zijn veel dingen te doen die een vrij, blij en zomers gevoel geven al ga je niet echt op vakantie. Door weg te gaan of thuis te blijven. Ik heb 7 tips voor jou. Tip 1: Ga zomerse dagjes weg. Ik doe dit zelf op het moment en het bevalt mij heel goed. Je rijdt of treint naar een plek die je nog niet kent en gaat daar de omgeving verkennen. Een natuurgebied, bloemen pluktuin, stad, dorpje, bos of strand. Net waar je zin in hebt. Om er actief bezig te zijn door te wandelen, fietsen, kanoën of een museum te bezoeken, maar je kan er natuurlijk ook een relaxte dag van maken. Net waar jij zin in hebt en wat jou een zomers- of vakantiegevoel geeft. Tip 2: Fiets naar de stad waar je het dichtst bij woont en die goed voor jou te bereiken is. Ik woon zelf ‘dichtbij’ Utrecht en het is heel verfrissend om op een andere manier de stad binnen te komen. Het leuke is dat je je ook een beetje inwoner voelt van die plek, want het voelt zo anders en vrij dan dat je met de trein of auto aankomt. Probeer het maar eens uit. Tip 3: Gun jezelf nieuwe inzichten met het PosiYou InspiratieDoeBoek. Ik heb speciaal voor jou twee boeken geschreven om op een laagdrempelige, leuke en soms ook creatieve manier jezelf beter te leren kennen. InspiratieDoeBoek 1 is echt een boek voor jou ‘als je verlangt naar meer ruimte, rust en tijd voor jezelf. Als je wilt leven en werken vanuit je hart, in lijn met jezelf’. InspiratieDoeBoek 2 is voor jou ‘als je verlangt naar meer balans in jezelf. Tussen geven en nemen. Tussen zorgen en zelfzorg. Tussen je hoofd en je hart’. Via de linkjes hierboven bekijk en bestel je ze in mijn webshop. Het is tijd voor jou! Tip 4: Maak een puzzel met een afbeelding die jou blij maakt, waar je echt wat mee hebt. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een puzzel waar Frida Kahlo op staat in verschillende poses en gedaantes uit de schilderijen die ze zelf maakte. Tip 5: Doe inspiratie op via mijn blog waar ik regelmatig schrijf over de nieuwe plekken die ik ontdek. Bijvoorbeeld: Villa Augustus, landgoed Rhijnauwen, de tuinen van Kraaybeekerhof, Texel, Schoorl of Arnhem met een fijn koffietentje en de 7 straatjes. Ik geniet daar enorm van: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Via deze link lees & bekijk je ze alle 21 en kies je een plek uit die jij ook wilt bezoeken. Tip 6: Plan een thuisdag of -week en lees eindelijk dat tijdschrift dat er al zo lang ligt. Pak je dagboek weer op, ga handletteren of start een creatieve (online) cursus. Kies nieuwe foto’s uit voor de lijsten die in je woonkamer of overloop hangen. Bak een gezonde taart met zomers fruit of kook een nieuw recept met ingrediënten die je niet zo snel zou kiezen. Nieuwe dingen doen geeft energie en dat past goed bij de zomer! Tip 7: Gun jezelf coaching. Ik heb een fijne zomeraanbieding met een mini VIP dag. Drie uur 1-op-1 coaching op een mooie wandel locatie vlakbij Utrecht. Je leert in een halve dag hoe je meer ruimte, rust en tijd voor jezelf neemt. Zonder schuldgevoel. Hier lees je er alles over en meld je je aan We plannen samen een datum, zodat ik jou kan helpen naar meer balans in je leven!
Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken . Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Aan de rand van Utrecht De Veldkeuken in Bunnik tussen landgoed Amelisweerd en Rhijnauwen is een plek die je echt moet kennen. Met een fijn (rookvrij) terras en Buitenbar aan de Kromme Rijn, vlakbij een brug zodat je er van alles te zien hebt. Er komen wandelaars, fietsers en kanoërs langs. Het ligt aan de rand van Utrecht, heel centraal in het land en toch is er een rustige sfeer. Vooral als je er in de ochtend bent. Eigen bakkerij en landgoedwinkel Ze staan voor puur en lekker eten. Bij de koffie en thee bestel je overheerlijke taartjes, die uit hun eigen bakkerij komen en die ook bij veel andere koffietentjes in de buurt worden verkocht. Je kunt er ook ontbijten en lunchen met het lekkerste desembrood. Die je gelukkig ook in hun landgoedwinkel kunt kopen. En waar ze veel meer lekkers te koop hebben liggen. Dus vergeet daar vooral niet te gaan kijken! In de zomer kun je er ook dineren en maken ze de lekkerste gerechten met alles wat net geoogst is. Kijk even op de website tot welke datum dit is, dan kun je meteen reserveren. Wandelen langs het water en door het bos Aan het einde van de parkeerplaats Amelisweerd zie je een bordje staan met Bunkerpad. Die kun je volgen naar landgoed Rhijnauwen, waar je verder kunt lopen langs de Kromme Rijn of door het bos. Hier kom je ook het bekende Theehuis Rhijnauwen tegen. Je kunt vanaf de parkeerplaats ook meteen doorlopen naar de Veldkeuken, er lekker binnen of op het terras zitten en vanaf daar gaan wandelen. Langs de Kromme Rijn richting Utrecht en dan zo langzamerhand het bos van landgoed Amelisweerd in. Er zijn genoeg mogelijkheden en routes. Er lopen ook genoeg fietspaden en -routes als je meer een fietser bent. Onder de foto van de landgoedwinkel vind je meer leuke tips in de buurt van de Veldkeuken en informatie over de Veldkeuken, zoals hun site voor de parkeermogelijkheden, reserveren, webshop voor het bestellen van brood etcetera.
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje
