PosiYou - Zelfzorg & stress coach voor vrouwen die op zoek zijn naar 
meer grip op hun leven | info@posiyou.nl | 06-83554192 

Blog Layout

Je mag best wat aardiger voor jezelf zijn. Hoe zelfcompassie jou kan helpen.

Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 6 augustus 2020
Ik heb er ook nog altijd moeite mee: aardig zijn voor mezelf. Als ik vind dat ik nog even moet doorbikkelen om mijn werk af te krijgen, al is het nog zo laat. Of als ik iets niet goed genoeg heb gedaan. Pfff, ik word er al moe van als ik dit opschrijf. Als ik dit met mijn vriendinnen bespreek, herkennen ze dat. Ze lopen tegen precies hetzelfde aan. En weet je wat het gekke is? Als zij een probleem tegen mij vertellen of iets vertellen over zichzelf wat zij niet goed vinden, dan zal ik nooit zo hard zijn voor hen als dat ik voor mezelf ben. Ik leef altijd met ze mee of geef ze tips en advies, maar dan op een zachte manier die zeker niet hard aankomt. Want ik hou van die vriendin en ik vind dat ze zichzelf niet zo naar beneden moet halen of zich kleiner moet maken dan ze is. En dat is dan meteen een goede tip voor jou en mij: zeg in zo’n situatie hetzelfde tegen jezelf als wat je tegen een vriendin zou zeggen. Doe lief en wees aardig. Naar jezelf!

Ik wil het anders
Een goed voorbeeld van aardiger voor jezelf zijn, is Hilde. Ze komt bij me voor coaching, omdat ze anders wil omgaan met de problemen waar ze tegenaan loopt met haar moeder. “Nu ik hier bij jou ben, snap ik zelf ook wel dat het om mij gaat en niet om mijn moeder. Om mijn gedrag en hoe ik omga met de situatie waarin ik nu met haar zit. Ik kan er zo boos om worden. Op haar. Maar eigenlijk ben ik moe. Moegestreden van elke keer toch weer mijn energie in haar te stoppen en er niks voor terug te krijgen.” 

Mijn moeder claimt mijn tijd en aandacht
Hilde vertelt dat haar moeder altijd een stempel op haar leven heeft gedrukt. Dat ze heel aanwezig was en dat Hilde niks anders heeft gedaan dan haar te pleasen in de tijd dat ze thuis woonde. Dat is nu natuurlijk alweer jaren geleden, maar doordat haar vader een jaar geleden is overleden leunt haar moeder nu helemaal op haar. Claimt ze haar tijd en aandacht. Maar Hilde heeft haar eigen leven, een latrelatie en het verdriet om haar vader dat nog diep zit. “Ik was altijd papa’s meisje en dat is nooit weggegaan, ook niet toen ik op mezelf ging wonen 25 jaar geleden. Ik mis hem enorm en zelfs nu doet het pijn om over hem te praten.” 

Als ik ja zeg tegen haar, zeg ik nee tegen mezelf
“Mijn moeder denkt alleen aan zichzelf in haar verdriet en zal nooit eens vragen hoe het met mij gaat, met mijn verdriet. Ze claimt me alleen maar en ze vindt dat ik tijd genoeg voor haar heb, omdat ik mijn eigen bedrijf heb en een latrelatie. Als ze me belt of als ik naar haar toe ga, voel ik me al gespannen, maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om nee te zeggen. Dat vind ik dan toch weer zielig voor haar. Maar ja, als ik ja zeg tegen haar, zeg ik nee tegen mezelf. Dat besef ik me maar al te goed. Ik ga dan toch, terwijl ik eigenlijk niet wil en zelf geen behoefte heb aan een bezoek. En eenmaal weer thuis voel ik me leeggezogen, want het gaat alleen maar over haar. Hoe kan ik dit doorbreken?” 

Zelfzorg is een onderdeel van zelfcompassie
Zelfcompassie kan Hilde helpen om aardiger voor zichzelf te zijn. Juist nu ze haar vader mist en haar moeder Hilde’s tijd en aandacht claimt. Met zelfcompassie kan ze zichzelf steunen en hoeft ze niet meer zo streng voor zichzelf te zijn. Een onderdeel van zelfcompassie is zelfzorg, waardoor je vriendelijker bent voor jezelf, jouw eigen behoeftes durft uit te spreken en zo je grenzen aangeeft. Mindfulness- en zelfcompassietrainer Marlou Kleve zegt: “Als je zelfcompassie integreert in je leven, help je daar jezelf, maar indirect ook anderen mee. Uit onderzoek blijkt dat mensen met zelfcompassie minder angstig zijn, minder vaak last hebben van depressie, minder gestrest zijn en over het algemeen gelukkiger, gezonder en tevredener in het leven staan. Dat kan alleen maar goed zijn voor de mensen om je heen.” 

Ik stap in de rol die van me wordt verwacht
Als ik dit aan Hilde vertel, verschijnt er een kleine glimlach op haar gezicht. “Hier kan ik me wel wat bij voorstellen ja. Als ik kijk naar hoe ik er dan bij zit als ik bij mijn moeder op bezoek ben, dat is niet altijd even gezellig en ontspannen. Ik zit daar, omdat zij wil dat ik er ben. Niet omdat ik het zelf wil. Dus met veel weerstand en irritatie, omdat ik weet dat ze het alleen maar over zichzelf heeft. En dan toch blijf ik aardig tegen haar, omdat ik ook wel zie dat ze het niet makkelijk heeft zonder mijn vader. Ik stap in de rol van dochter zoals het dan hoort te zijn of in ieder geval zoals ik denk dat er van me wordt verwacht.” 

Bepaal zelf je koers
Marlou Kleve zegt: “We kunnen onze compassievolle stem vaak niet horen, omdat onze kritische stem er zo hard doorheen tettert. Als je die kritische stem steeds beter herkent en de volumeknop ervan wat zachter zet, dan kun je je eigen compassievolle stem duidelijker laten spreken. Angst zit diep verankerd in de mens en wordt versterkt door onze prestatiegerichte samenleving waarin van je wordt verwacht dat je sterk en succesvol bent. Zie je angsten en zelfkritiek als ‘usual suspects’, reisgenoten die je vergezellen op je levenspad. Ze zijn er en je kan van ze leren, maar laat ze niet jouw koers bepalen. Hierin helpt het jezelf te aanvaarden en waarderen, en van jezelf te houden.” 

Het gaat er vooral om dat ik liever ben voor mezelf
In het volgende coachgesprek vertelt Hilde: “Ik voel nu veel beter hoe ik het wil en het is heel anders als ik wél mijn behoefte aan mijn moeder vertel. Als ik aangeef wat ík wil en mijn eigen verdriet ook laat zien. Mijn kwetsbaarheid. Ik ben goed zoals ik ben. En spring dus niet elke keer op als zij me nodig heeft. Dan zeg ik dus nee tegen haar wensen en ja tegen mezelf, omdat ik op dat moment te moe of te verdrietig ben om haar te steunen. Ik vind het nog steeds lastig, maar ik zit op de momenten dat ik wel bij haar ben beter in mijn vel en zij heeft er ook meer aan. En misschien gaat ze uiteindelijk zelfs inzien dat ik ook veel pijn en verdriet heb om papa en dat we dit samen kunnen delen. Maar het gaat er vooral om dat ik liever ben voor mezelf. Dat ik beter luister naar wat goed voelt voor mij. Als ik goed voor mezelf zorg, kan ik ook goed voor anderen zorgen.” 

Tip
Marlou Kleve heeft het boek ‘Hartvol. De kracht van zelfcompassie’ geschreven. Dit boek staat op mijn lijstje om te lezen en een boekentip over te schrijven. Dus als je meer over zelfcompassie wil lezen, houd mijn Inspiratieblog of mijn posts op Facebook en Instagram dan in de gaten! Je kunt je ook inschrijven voor mijn nieuwsbrief dan lees je als eerste de nieuwe artikelen, interviews, coaching, boekentips, nieuwe plekken en nog veel meer.

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling 18 december 2024
Als je jouw laagjes gaat afpellen, voel je steeds meer wat jij belangrijk vindt. Diep van binnen zit dat interne weten. Het meisje van vroeger die nog blanco was zonder overtuigingen in haar hoofd en verwachtingen waar ze aan moest voldoen. Zonder allerlei ongeschreven regels over wie je moest zijn, want je was gewoon jezelf. Dat stukje is er nog steeds. Alleen zijn er allerlei gebeurtenissen geweest en heb je ervaringen opgedaan die jou gemaakt hebben tot wie je nu bent. Veel daarvan is goed, die hebben jou geholpen en veel opgeleverd. Maar niet allemaal. Nu zit je in een fase dat je eraan toe bent om de balans van je leven op te maken, zodat je minder bezig bent om steeds aardig te zijn voor iedereen of jezelf voorbij te lopen. Voel wat jij diep van binnen wilt Het is tijd om te voelen wat jij belangrijk vindt. Dat je zelf beslist hoe je omgaat met waar je op dit moment tegenaan loopt. Soms raak je dat even kwijt in de loop van je volle leven. Dat is helemaal niet gek, omdat je hier niet elke dag bewust mee bezig bent. Als je niet volgens jouw eigen waarden leeft, verloochen je jouw eigenwaarde. Wie je bent. Al ben je gevormd door alles wat je hebt meegekregen. Jij bepaalt of dat ook een plek krijgt in jouw leven. Of misschien heeft het wel een plek gekregen, maar dient het je nu niet meer. Zachter en bewuster naar jezelf kijken Zoals bijvoorbeeld de waarde verantwoordelijkheid. Is dat een van jouw waarden? En zo ja, kan je voelen of deze waarde zich voor jouw gevoel alleen naar buiten richt, naar je omgeving? Of ook naar jezelf en vind je het terug in het dagelijks leven? Als je diep van binnen voelt wat je wilt, wat je belangrijk vindt, dan is het ook makkelijker om je uit te spreken. Als je een belangrijke waarde niet alleen projecteert op je omgeving, maar ook integreert in je eigen leven dan geeft dat een positieve vibe. Ook aan de manier waarop je naar jezelf kijkt: zachter en bewuster. Met zelfcompassie. Ontmasker jezelf Hoe je bent geconditioneerd en gevormd kan op een gegeven moment gaan wringen. Je bent wie je bent door al die laagjes die zijn ontstaan: je gedachten, je emoties, je gedrag, je keuzes, de stappen die je wel of niet neemt. En dat kan prima zijn. Totdat je merkt dat het niet meer bij je past of dat het je uitput, je wordt er verdrietig of gestrest van. Dan is het tijd om je eigen richting te bepalen. Van buiten naar binnen wordt dat lastig. Van binnen naar buiten is dat eenvoudiger. "Je hoeft niet de beste versie van jezelf te worden. Dat ben je diep van binnen al. Pel het schilletje eraf en laat jezelf zien. Wie je bent in je zijn, niet wie je bent geworden." (uit InspiratieDoeBoek 1). Haal het muurtje weg Durf je te vertrouwen op wat in jou zit? Om de richting van je leven te bepalen van binnenuit? Het helpt om te begrijpen waarom je een masker hebt opgezet of waarom je dat muurtje hebt gebouwd. Dat doe je om pijn, afwijzing of lastige situaties te voorkomen. Je reageert vaak vanuit onzekerheid of omdat je je zorgen maakt. Uit de gedachte wat anderen van je vinden of omdat je stress ervaart. Het tegenovergestelde daarvan kan jou juist helpen om je richting te vinden, om meer positiviteit en geluk te voelen. TO DO: Schrijf eens op wat ervoor heeft gezorgd dat jij, misschien uit bescherming, een masker hebt opgezegd of een muurtje om je heen hebt gebouwd. Maak hier één woord of zin van en schrijf daar het tegenovergestelde bij op. Hoe duidelijker het verschil, hoe groter de positieve impact. Bijvoorbeeld: je zorgen maken - wensen en verlangen. Of: kritiek - waardering. Of: wat anderen van je vinden - je eigen pad vinden. Route naar binnen: geloof in jezelf Je mag de rust, ontspanning, het vertrouwen en geloof in jezelf (terug)vinden. Stap voor stap van binnenuit het goede blijven opzoeken en geloven dat het goed komt. Positieve gedachten, positieve gevoelens, positieve acties. Van moeten naar willen. Weten en voelen dat het klopt. Doen wat nodig en goed is voor jou. Juist als je te veel weggeeft, voor anderen zorgt of als er problemen en gedoe is, is het belangrijk om de route naar binnen te nemen. In jou zelf, want dat ben jij. Jouw eigen ik, jouw essentie en van daaruit ontstaan mooie dingen. Ga er zelf mee aan de slag In het InspiratieDoeBoek 2 lees je meer over het afpellen van je laagjes. Over ruimte maken voor jezelf, je lat lager leggen, je zorgen uitspreken of je grenzen aangeven. Klik op deze link en lees alles over het boek . Je bekijkt en bestelt het in de PosiYou webshop . Ik stuur het naar je toe in een brievenbus pakketje. Of kies voor deskundige begeleiding van coach Yura Als je het fijn vindt om hierbij persoonlijke hulp te krijgen, vraag dan een gratis verhelderend gesprek aan. We maken niet alleen kennis met elkaar, maar het wordt ook duidelijk waar je tegenaan loopt. Waarom dat zo is. Dat zetten we samen op een rijtje. Denk je meteen: ja dat wil ik? Meld je hier dan aan . Het gratis verhelderend gesprek is online, telefonisch of wandelend en duurt 45 minuten.
door Yura Boerma - Quote 21 november 2024
Soms loopt het leven lekker en dan opeens zit je in een moeilijke periode. Daar kan je enorm van balen. Gabriëlla kwam laatst bij mij voor een vervolggesprek en begon meteen te vertellen dat ze zo teleurgesteld was in zichzelf. De vorige keer dat we elkaar spraken ging het zo goed. Maar nu stapte ze iedere keer weer in haar valkuil om meteen klaar te staan voor haar collega's op het werk. "Weet je wat het is? Als ik iemand zie aanmodderen en ik weet hoe het moet omdat ik het al zo vaak heb gedaan, dan schiet ik meteen in de hulp stand. Neem ik het over en los ik het op. Hoe kan dat nou? Ik voelde mij juist zo sterk dat ik dat niet meer deed en dat gaf me veel energie." "Als ik nu thuis kom, dan ben ik chagrijnig en niet te genieten. Kan ik niet vrolijk zijn bij mijn gezin. Ik vind het ook erg dat ik zo'n terugslag heb, terwijl ik tijdens het vorige gesprek zo goed ging. Pfff... daar kan ik echt niet tegen." Ik zie het bij meer vrouwen gebeuren die ik coach. Ze leren zichzelf steeds beter kennen en weten waarom hun schuldgevoel wordt getriggerd. Of waarom ze altijd aan het zorgen zijn voor anderen en zichzelf vergeten. Ze gaan beter voor zichzelf zorgen, zonder anderen opzij te zetten en voelen meer ruimte om te doen wat bij hen past. En als ze dan even een terugslag hebben, zijn ze streng voor zichzelf. Dat mag dan niet, ze moeten het goed blijven doen. Maar echt, dat hoort erbij. Dat je eerder een kort lontje hebt of het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen. Dat mag, lieve vrouw. We zijn geen robot die je anders kan programmeren, waardoor je alles 100% doet zoals je zou willen. Zodat alles perfect gaat en jij alleen maar vrolijk en positief ben. Voel compassie voor jezelf en gun jezelf hierin tijd en ruimte.
door Yura Boerma - Boekentip 1 november 2024
Ik kan het gewoon niet. Opschrijven wat er als eerste in mij opkomt bij de drie mensen die voor mij zitten. Wat voor werk doen ze? Is die ene vrouw moeder? Wonen ze in een rijtjeshuis of in een luxe villa? Dat soort dingen. Ik kan de opdracht van de trainer gewoonweg niet doen, schrijf niks op en ze vraagt zich af waarom. Ik zie drie mensen, zonder er van alles bij te bedenken of in te vullen. Blanco, niets. Ik heb als coach een groot voordeel Opgeleid als cultureel antropoloog kijk ik onbevooroordeeld. Hoor ik van die ander wie zij is, wat ze doet en wat haar bezighoudt. Als coach is dat een groot voordeel, omdat ik zonder oordeel of zelfgevormd beeld de gesprekken inga. Pas als ik de persoon een of twee keer heb gesproken en gehoord, weet ik wie ze is en wat haar sterke en zwakke kanten zijn. Dat je de rest van je leven een weirdo bent Op het moment dat ik het boek Da’s gek. Een antropologische kijk op normaal van Danielle Braun lees, realiseer ik me dat ik als antropoloog toch wel een vreemde eend in de bijt ben. In het voorwoord schrijft Joris Luyendijk (journalist, auteur, antropoloog): “Wat ze je niet vertellen, wanneer je zoals ik antropologie gaat studeren, is dat je de rest van je leven een weirdo bent. Je leert jezelf deprogrammeren door je eigen vanzelfsprekendheden en aannames over wat normaal is fundamenteel tegen het licht te houden en ter discussie te stellen. Dit maakt je voor altijd een ander mens en isoleert je van de mensen voor wie deze vanzelfsprekendheden nog steeds precies dat zijn: dingen die vanzelf spreken. Dus wordt er gezegd: zo gaat dat hier gewoon. Of: waarom doe je zo moeilijk?” Dat gevoel kreeg ik ook toen de trainer naar mij keek en niet begreep dat ik de opdracht niet deed. Waarom doe ik zo moeilijk? Ik zie die drie mensen toch zitten? Dan komen er toch allerlei gedachten op? Haar normaal en mijn normaal waren heel verschillend. Een blik op de wereld die jou helpt te ordenen Maar ja, wat is gek en wat is normaal? Waar je opgroeit, leeft en werkt leer je afspraken, normen en waarden. Elke groep heeft eigen omgangsvormen en die bepalen wat je gek vindt en wat niet. Waar je een oordeel over hebt. Daar is niks mis mee, maar het kan heel verhelderend en bevrijdend zijn om hier eens anders naar te kijken. Op het moment dat je een oordeel hebt over iets of iemand gaat daar een gedachte aan vooraf die jouw oordeel bepaalt. Door de stad of het dorp waarin jij leeft. Jouw opvoeding of opleiding. Je relatie of vriendengroep. Het bedrijf waar je werkt of de sportclub waar je fan van bent. Door al die invloeden heb je een blik op de wereld gekregen, die jou helpt te ordenen. Zodat je weet hoe jij ergens tegenaan kijkt. Wat je ergens van vindt. Een beetje verder uitzoomen dan je gewend bent Als je durft te kijken met nieuwe ogen naar jezelf en je omgeving zie en ervaar je andere dingen. Je leert jezelf een oordeel uit te stellen, omdat je een beetje verder uitzoomt dan je gewend bent. Danielle Braun (organisatie antropoloog) noemt dat “uit je denkbubbel stappen, waardoor je minder oordeelt. En daardoor origineler en vrijer wordt, op je werk en thuis.” Zij schrijft in haar boek dat het gaat om het “trainen van je verwonderde blik en je compassiespier. Het vraagt om een beetje dissociëren. De blik van de buitenstaander, de reiziger, de antropoloog. Een onwaarschijnlijk belangrijke vaardigheid voor leiders en begeleiders van verandering in organisaties. Dat is precies wat ik je met dit boek wil laten ervaren. Dat vanzelfsprekendheden minder vanzelfsprekend zijn.” Lees het blog verder onder de foto van het boek verder en n eem dat wat gek is of normaal weer eens onder de loep.
Share by: