"In mijn kwetsbaarheid gebeuren dingen die mij zelfvertrouwen geven" - Vivienne Westerhoud
Yura Boerma - Interview • 10 november 2020
Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?
Toen ik moeder werd, zag ik veel vrouwen om me heen worstelen met de balans in werk en privé. Dat intrigeerde me. Ik zocht naar alternatieven voor mezelf. Ik zag in die tijd de film ‘Babyboom’ met Diane Keaton. Zij ‘erft’ in die film een baby en moet kiezen tussen haar carrière en deze wolk van een baby. Uiteindelijk gaat zij voor zichzelf werken met die baby in haar armen, op haar schoot. Ze wordt natuurlijk heel succesvol. Ik dacht toen: ‘Dat wil ik ook! Werken met mijn kinderen om me heen.’ En dat ben ik toen ook vrij snel gaan doen. Ik was er altijd voor ze. Stond ’s middags op het schoolplein en schonk thee en limonade voor alle kinderen in de buurt, wiens moeders daar geen tijd voor hadden. Ik werkte binnen schooltijden en kon daarvan leven. Dat was mijn grote droom. En die kwam uit.
Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?
Wat ik wilde bereiken is bereikt. Ik heb twee kinderen groot gebracht in mijn eentje en ik was er altijd. En nee, ik heb niet alles ‘goed’ gedaan. Maar mijn doel was om te werken met mijn kinderen om me heen. Een integratie van werk en leven, die mij vrijheid gaf. Dat neemt niemand ons ooit meer af. En ja, ik broed nu op nieuwe dromen en doelen. Ik wil weer meer gaan reizen als dat kan. Als digital nomad over de wereld zwerven. Ik kan immers mijn werk overal doen.
Vroeger woonde ik op verschillende plekken over de hele wereld. Ik was 32 keer verhuisd voor ik kinderen kreeg. Ik wilde mijn dochters een ‘thuis’ geven, zodat ze konden zeggen: ‘ik kom dáár vandaan’. Het was voor mij erg wennen in het begin. Maar ik heb het zeker leren waarderen om lange tijd op één plek te wonen. Het fijne contact met leuke buren heeft daar ook aan bijgedragen. Daarom hoef ik ook niet voorgoed te vertrekken. Maar ik wil gewoon voor een paar maanden mijn koffers kunnen pakken als ik daar behoefte aan heb.
Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?
Ik heb drie jaar geleden een flinke burn-out gehad. Ik kon nauwelijks lopen, had angst om naar buiten te gaan en een zware depressie. Ik realiseerde me al snel dat ik te lang niet goed voor mezelf gezorgd had. Dat had vooral te maken met een ongezonde liefdesrelatie, die ik in de jaren ervoor had. Ik was mezelf behoorlijk kwijt. Ik heb een jaar nodig gehad om te herstellen. Yoga en meditatie hielpen me daarbij.
Ik heb sindsdien elke dag zelfzorg nodig. Ik maak elke dag een lange wandeling in de natuur. En als ik moe ben doe ik een dutje. Ik vraag me niet af of ik daar wel tijd voor heb. Ik zeg vaker ‘nee’ tegen alles en iedereen als ik voel dat ik rust nodig heb. Eerst vond ik dat heel onaardig van mezelf. Nu durf ik het beter en kunnen anderen het ook beter accepteren. Grenzen aangeven kun je leren. Het is een mooi proces. Want elke keer als je nee zegt tegen een ander, zeg je ja tegen jezelf.
We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?
Ik vind keuzes maken heel moeilijk. Ik heb nog steeds een lijstje van dingen, die ik graag zou willen ‘worden’. Zoals zangeres, modeontwerpster of fotograaf. Inspiratie om stappen te zetten heb ik niet echt nodig. Ik doe juist alles altijd gelijk. Zonder veel na te denken. Ik zing, ik fotografeer en ik zit af en toe achter mijn naaimachine. Het ontbreekt mij wel behoorlijk aan focus. Ik kan heel veel dingen een beetje. Het lijkt me heerlijk om één ding echt heel goed te kunnen. Maar ik denk dat dat gewoon niet bij mij hoort. Het is niet ‘de sprong maken’ die ik moeilijk vind. Maar focus aanbrengen voelt als een verlies op andere vlakken. Ik durf inmiddels wel te zeggen dat ik echt goed kan schrijven. Dat doe ik al twintig jaar elke dag en vind ik ook nog steeds heel fijn om te doen. Eigenlijk best bijzonder dat ik daarmee al zo lang mijn geld verdien. Daar sta ik niet zo vaak bij stil.
Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richtinggevers in je leven?
De eerste is makkelijk. Vrijheid is mijn hoogste goed. Daarnaast wil ik een bijdrage leveren aan een duurzame en eerlijke wereld, waarin iedereen gelijke rechten heeft. Duurzaamheid en gelijkheid zijn dan denk ik de twee andere waarden, die mij de meeste richting geven. Mooie vraag!
Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?
Ik zocht als kind en jonge vrouw vaak bevestiging buiten mezelf. Ik had een grote mond, maar was erg onzeker over mezelf. De afgelopen jaren leerde ik met vallen en opstaan om meer van mezelf te houden. Ik had geen makkelijke jeugd. Maar ik ben daar wel sterk door geworden. Dat ‘vechten’ bracht me een heel eind. Maar toen ik moeder werd, kwam er een kwetsbaarheid in mijn leven. Mijn kinderen noemen me ‘Mama Beer’ omdat ze zich altijd veilig voelen bij mij. Dat vind ik fijn om te horen. En tegelijk zie ik mezelf dan ‘brullen als een beer’ als er ‘gevaar’ dreigt. Ik ga door roeien en ruiten als het erop aan komt. Ik ben geen bangerik.
Maar echt kwetsbaar zijn, daar is veel meer moed voor nodig. Dat durf ik nog lang niet in elke situatie. Maar ik heb wel gemerkt dat juist in mijn kwetsbaarheid dingen gebeuren die me zelfvertrouwen geven. Dat verbaast me nog steeds wel vaak. Dat gevoel van eigenwaarde heeft voor mij vooral te maken met écht contact maken met de wereld om mij heen. Dat gebeurt niet als je ‘vecht’ of ‘brult’. Dat heeft veel meer ‘stilte’ nodig. Ik zie het nu zo: ‘Moed brengt me overal naartoe. Het legt de wereld voor me open. Kwetsbaarheid brengt me in wezenlijk contact met dat álles’.
Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?
Mijn hoofd is altijd druk. Niet alleen met gedachten over alledaagse dingen. Er gaan hele scenario’s door mijn hoofd. Die ik achteraf vaak weer verwerp. En ik droom over van alles. Een dagdromer ben ik. Als ik yoga doe of mediteer, komt er rust. Echt een verademing soms. En slapen kan ik heel goed en doe ik graag. Dat reset ook mijn drukke geest. Ik slaap elke nacht tussen de acht en negen uur. Dat heb ik echt nodig. Zo lang als ik me kan herinneren al.
Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?
Buiten zijn, in mijn tuin of wandelend door de natuur geeft mij de meeste energie. Lichamelijk kan ik er moe van worden, maar geestelijk geeft het me veel rust. Energievreters zijn zonder twijfel de negatieve scenario’s die ik soms in mijn hoofd heb. Verdriet of boosheid over dingen uit het verleden. Die waaien makkelijk mee met de wind als ik buiten ben. Dan kan ik echt goed in het NU komen.
Balans is voor mij wel een lastig woord. Het klinkt in mijn oren zelfs een beetje saai. Echte balans heb ik denk ik nooit ervaren. Ik heb elke week wel een slechte dag, waarop er niets uit mijn handen komt en ik me verdrietig kan voelen. Daarom maak ik graag de balans op per week. Of per maand. En dan kan ik vaak heel tevreden terugkijken. Ups en downs horen er voor mij gewoon bij. Sinds ik dat accepteer, ben ik veel vaker tevreden over mezelf.
Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?
Mijn kinderen en mijn hond maken me vaak vrolijk. En als ik dans voel ik me zo vrij als een kind. Dansen brengt me altijd een geluksgevoel. Daarom doe ik dat ook zo graag.
Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?
De afgelopen jaren waren mijn kinderen de reden dat ik elke ochtend uit bed sprong. Sinds zij mij minder nodig hebben, ben ik wel op zoek naar meer zingeving geweest. Iets bijdragen aan de wereld, daar verlang ik naar. Maar ik oefen me ook steeds meer in ‘er gewoon te kunnen zíjn’. Zijn wie ik ben. Want dat zou al genoeg zin of betekenis mogen hebben. Mijn dochter zei laatst: ’Mam, jouw taak zit erop. Ga het maar eens lekker rustig aan doen.’ Ik vond dat een verademing om te horen. Want ik piekerde me suf over een nieuwe manier om van betekenis te zijn. Dat heb ik nu los gelaten. Ik werk natuurlijk ook nog gewoon. Maar er is nu meer ruimte voor ‘mij’. Ik moedig mezelf aan om die ruimte te pakken.
Ik heb vaak verlangd naar meer rust. Maar als het voor je ligt, ga je toch zoeken naar invulling. Ik oefen me er nu in om meer open te laten. Zonder plan of zin te geven aan de vrije tijd die ik heb. Gewoon zíjn zonder plan brengt me wonderlijke ontmoetingen en gesprekken. Soms met wildvreemden. Dat vind ik een mooi avontuur. Het voelt als ‘de bedoeling’ zonder dat ik dat van tevoren had kunnen plannen. Het moeiteloze spreekt me daarin ook erg aan. Misschien is ‘zin’ of ‘betekenis’ ook per definitie iets waar je niet achteraan kunt jagen. En hoef je alleen gewoon ‘jezelf’ te zijn. Dat vind ik een heel geruststellend idee.
Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet – in het kort – je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort) ?
Ik onderneem al 20 jaar vanuit huis. Ik startte in 2001 het eerste online magazine voor moeders: www.mamas.nl. Ik was de eerste blogger van Nederland. Ook al noemde je dat toen nog niet zo. Daarna heb ik meerdere online initiatieven ondernomen, zoals www.haareigenzaak.nl, het netwerk en online magazine voor vrouwelijke ondernemers en www.9tot3.nl, de vacaturebank voor banen die flexibel kunnen worden vervuld. Ik werk nog elke dag met plezier aan mijn bedrijf.
Ik studeerde biologie in Wageningen en ben sinds 2002 alleenstaande moeder van twee dochters Rosa (1999) en Julia (2001). Direct na de scheiding van de vader van mijn kinderen ben ik gaan ondernemen, zodat ik vanuit huis kon werken.
Ik ben sindsdien nog wel een paar keer stevig verliefd geweest, maar ik ben nooit meer samen gaan wonen. Op dit moment ben ik vrijgezel. Mijn oudste dochter is al uit huis om te studeren. De jongste heeft een tussenjaar. Ik wandel graag met onze hond Samu. Er lopen regelmatig vrienden en vriendinnen mee. Het praat zo lekker, in beweging in de natuur. Ik hou van echte gesprekken. Delen hoe je je voelt. Wat je beweegt. Dan voel ik echte verbinding.
Ik hou van tuinieren: lekker met mijn handen in de aarde en haren in de wind. En zingen vind ik heerlijk. Soms trek ik de stoute schoenen aan en zing ik op een podium. Maar dat vind ik eigenlijk net iets te spannend. Ik doe sinds een paar jaar yoga en ik dans mijn hele leven al graag. Vaak gewoon thuis, maar soms ook in de stad. Van dansen word ik altijd blij.
Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!
Er zijn veel dingen te doen die een vrij, blij en zomers gevoel geven al ga je niet echt op vakantie. Door weg te gaan of thuis te blijven. Ik heb 7 tips voor jou. Tip 1: Ga zomerse dagjes weg. Ik doe dit zelf op het moment en het bevalt mij heel goed. Je rijdt of treint naar een plek die je nog niet kent en gaat daar de omgeving verkennen. Een natuurgebied, bloemen pluktuin, stad, dorpje, bos of strand. Net waar je zin in hebt. Om er actief bezig te zijn door te wandelen, fietsen, kanoën of een museum te bezoeken, maar je kan er natuurlijk ook een relaxte dag van maken. Net waar jij zin in hebt en wat jou een zomers- of vakantiegevoel geeft. Tip 2: Fiets naar de stad waar je het dichtst bij woont en die goed voor jou te bereiken is. Ik woon zelf ‘dichtbij’ Utrecht en het is heel verfrissend om op een andere manier de stad binnen te komen. Het leuke is dat je je ook een beetje inwoner voelt van die plek, want het voelt zo anders en vrij dan dat je met de trein of auto aankomt. Probeer het maar eens uit. Tip 3: Gun jezelf nieuwe inzichten met het PosiYou InspiratieDoeBoek. Ik heb speciaal voor jou twee boeken geschreven om op een laagdrempelige, leuke en soms ook creatieve manier jezelf beter te leren kennen. InspiratieDoeBoek 1 is echt een boek voor jou ‘als je verlangt naar meer ruimte, rust en tijd voor jezelf. Als je wilt leven en werken vanuit je hart, in lijn met jezelf’. InspiratieDoeBoek 2 is voor jou ‘als je verlangt naar meer balans in jezelf. Tussen geven en nemen. Tussen zorgen en zelfzorg. Tussen je hoofd en je hart’. Via de linkjes hierboven bekijk en bestel je ze in mijn webshop. Het is tijd voor jou! Tip 4: Maak een puzzel met een afbeelding die jou blij maakt, waar je echt wat mee hebt. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een puzzel waar Frida Kahlo op staat in verschillende poses en gedaantes uit de schilderijen die ze zelf maakte. Tip 5: Doe inspiratie op via mijn blog waar ik regelmatig schrijf over de nieuwe plekken die ik ontdek. Bijvoorbeeld: Villa Augustus, landgoed Rhijnauwen, de tuinen van Kraaybeekerhof, Texel, Schoorl of Arnhem met een fijn koffietentje en de 7 straatjes. Ik geniet daar enorm van: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Via deze link lees & bekijk je ze alle 21 en kies je een plek uit die jij ook wilt bezoeken. Tip 6: Plan een thuisdag of -week en lees eindelijk dat tijdschrift dat er al zo lang ligt. Pak je dagboek weer op, ga handletteren of start een creatieve (online) cursus. Kies nieuwe foto’s uit voor de lijsten die in je woonkamer of overloop hangen. Bak een gezonde taart met zomers fruit of kook een nieuw recept met ingrediënten die je niet zo snel zou kiezen. Nieuwe dingen doen geeft energie en dat past goed bij de zomer! Tip 7: Gun jezelf coaching. Ik heb een fijne zomeraanbieding met een mini VIP dag. Drie uur 1-op-1 coaching op een mooie wandel locatie vlakbij Utrecht. Je leert in een halve dag hoe je meer ruimte, rust en tijd voor jezelf neemt. Zonder schuldgevoel. Hier lees je er alles over en meld je je aan We plannen samen een datum, zodat ik jou kan helpen naar meer balans in je leven!
Nieuwe plekken ontdekken en delen Een van de dingen die ik het allerleukst vind om te doen, is het ontdekken van nieuwe plekken . Daar kan ik enorm van genieten: foto's maken, kijken, luisteren en voelen hoe de sfeer is. Daar word ik heel blij van. En hoe mooi is het dan om die plekken te delen? Dat doe ik graag via mijn Inspiratieblog en via social media. Aan de rand van Utrecht De Veldkeuken in Bunnik tussen landgoed Amelisweerd en Rhijnauwen is een plek die je echt moet kennen. Met een fijn (rookvrij) terras en Buitenbar aan de Kromme Rijn, vlakbij een brug zodat je er van alles te zien hebt. Er komen wandelaars, fietsers en kanoërs langs. Het ligt aan de rand van Utrecht, heel centraal in het land en toch is er een rustige sfeer. Vooral als je er in de ochtend bent. Eigen bakkerij en landgoedwinkel Ze staan voor puur en lekker eten. Bij de koffie en thee bestel je overheerlijke taartjes, die uit hun eigen bakkerij komen en die ook bij veel andere koffietentjes in de buurt worden verkocht. Je kunt er ook ontbijten en lunchen met het lekkerste desembrood. Die je gelukkig ook in hun landgoedwinkel kunt kopen. En waar ze veel meer lekkers te koop hebben liggen. Dus vergeet daar vooral niet te gaan kijken! In de zomer kun je er ook dineren en maken ze de lekkerste gerechten met alles wat net geoogst is. Kijk even op de website tot welke datum dit is, dan kun je meteen reserveren. Wandelen langs het water en door het bos Aan het einde van de parkeerplaats Amelisweerd zie je een bordje staan met Bunkerpad. Die kun je volgen naar landgoed Rhijnauwen, waar je verder kunt lopen langs de Kromme Rijn of door het bos. Hier kom je ook het bekende Theehuis Rhijnauwen tegen. Je kunt vanaf de parkeerplaats ook meteen doorlopen naar de Veldkeuken, er lekker binnen of op het terras zitten en vanaf daar gaan wandelen. Langs de Kromme Rijn richting Utrecht en dan zo langzamerhand het bos van landgoed Amelisweerd in. Er zijn genoeg mogelijkheden en routes. Er lopen ook genoeg fietspaden en -routes als je meer een fietser bent. Onder de foto van de landgoedwinkel vind je meer leuke tips in de buurt van de Veldkeuken en informatie over de Veldkeuken, zoals hun site voor de parkeermogelijkheden, reserveren, webshop voor het bestellen van brood etcetera.
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje
