"Ik vind rust in mijn hoofd door even back to basic te gaan"- Marianne Mors

Yura Boerma - Interview • 24 juni 2022

Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?

Mijn gezondheid. Die liet behoorlijk te wensen over. Achteraf heb ik door alle stress en verkeerde keuzes behoorlijke roofbouw op mijn lichaam gepleegd. Toen ik daar vorig jaar ook ernstige darmproblemen bij kreeg, besloot ik zelf het roer helemaal te gaan gooien. Ik ging naar een ontgiftingskliniek en begon met een eliminatiedieet. Ik knapte langzaam op, mijn darmen kwamen tot rust, mijn pijn verdween stapje voor stapje en ik kreeg weer energie! Na jaren therapie om te leren omgaan met Fibromyalgie, onstekingsremmers, iedere week fysio, antidepressiva en zelf prednisonprikken kreeg ik eindelijk weer zelf de regie over mijn leven en lijf. Wat een openbaring was dat! Ik ben intussen 15 kilo lichter en kan de hele wereld weer aan.


Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?

Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik op een punt ben aangekomen waar ik ook wil zijn. Ik ben een dankbaar en tevreden mens, geniet van de kleine geluksmomenten in het leven, van de natuur, heb meer tijd voor mezelf en samen met Peter probeer ik leuke dingen te doen in onze vrije tijd. Tuurlijk zijn er altijd wensen, zoals nog veel reizen en zien van de wereld, maar dat is geen doel op zich. Ik ben ook heel blij in mijn eigen tuin, die ik helemaal ontdekt heb. Opgeknapt, gezaaid, geplant, geoogst… daar heb ik zoveel plezier in.


Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?

Ik merk nu veel sneller als ik mezelf weer voorbij hol. Sinds dit jaar gebruik ik een weekplanner om overzicht te hebben over de balans tussen verplichtingen en vrije tijd. Dat werkt heel goed voor mij. Ik houd nu meer tijd over om gewoon even te niksen, lezen, haken, in de tuin zitten, wandelen. Ook ben ik jaren geleden een dankbaarheidsboekje begonnen. Iedere avond 3 dingen opschrijven waar ik die dag dankbaar voor was. Werkt zo goed! Kan ik iedereen aanraden. Het geeft je na een tijdje echt een positieve mindset. Nu heb ik dat boekje niet meer nodig. Het zit gewoon in mijn systeem om het te herkennen en van te genieten.


We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?

Door de tijd te nemen om te onderzoeken. Ik haal veel inspiratie van leuke mensen op Instagram en ik lees de Flow, dat is echt mijn lijfblad. Ik kijk naar wat goed voelt voor mij, wat ik op dat moment aankan. Ik vind namelijk zoveel dingen leuk om te doen, ik heb een hele brede interesse. Dat is ook een valkuil, dus soms even pas op de plaats en prioriteiten stellen.


Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richting gevers in je leven?

Dat zijn: respect voor alles wat leeft, gezonde keuzes maken en positief in het leven staan.


Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?

Door mij te kleden in heel veel kleur en mooie patronen. Sinds 3 jaar durf ik dat pas. Mijn vriendin kleedde zich al haar hele leven zo en ik vond het heel tof! Maar je valt op als je er zo uit ziet, dat vond ik lastig. Mensen vinden daar wat van en daar moet je mee om kunnen gaan. Helaas overleed zij 3 jaar geleden aan de uitzaaiingen van borstkanker. Tot het laatst aan toe trok ze prachtig gekleurde kleding aan. Ze weigerde om de moed op te geven. Ik mis haar nog iedere dag, maar ze leeft een stukje in mij voort want ik ben vanaf de dag dat ze werd begraven mij ook zo gaan kleden. Het leven is veel te kort om niet te doen waar je je fijn bij voelt! En ik krijg heel veel positieve reacties. Als je je goed voelt in wat je draagt, dan straal je dat uit.


Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?

Even back to basic. Dat is voor mij tijd doorbrengen in mijn tuin, wandelen met onze hond Soof, alle geuren ruiken, vogels horen, vlinders en bijen zien fladderen en zoemen. Een soort mindfulness. Even geen drukke afspraken plannen, maar terug naar mezelf.


Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?

De natuur geeft mij de meeste energie, een boek lezen, haken Oftewel, doen wat ik leuk vind. Ook het werken op de Zorgboerderij geeft veel energie. Ik ben wel moe na zo’n dag, maar het geeft ook zoveel voldoening! Mijn energievreters zijn met stip de zorgen om onze kinderen. Die wil je zo graag gelukkig en gezond oud zien worden, maar daar heb je dus geen grip op. Dat is lastig. En een te volle agenda, dat vreet ook bakken met energie.


Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?

Als ik buiten ben in contact met de planten, dieren, de zon, wind, regen. Nieuwe dingen ontdek, verwondering, leuke uitjes met vriendinnen. ‘s Ochtends wakker worden en de tuin in lopen en zien dat die ene bloem is gaan bloeien. Kleuren, plakken en knippen. Oftewel, op zijn tijd lekker knutselen.


Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?

Mijn lieve man en natuurlijk ook onze kinderen met alle ups en downs. Dat mijn moeder nog in goede gezondheid is en ik tijd met haar door kan brengen. De schoonheid van de natuur en lieve vriendinnen. Mijn Instagram account geeft ook heel veel plezier door alle lieve belangstellende volgers met leuke reacties en vragen. 


Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)? 

Ik heb samen met mijn man een loodgietersbedrijf, waarvoor ik een stukje administratie doe en de telefoon aanneem. Verder werk ik 1 dag in de week als vrijwilligster op een Zorgboerderij sinds 2,5 jaar.


Ik ben 54 jaar en 32 jaar getrouwd met Peter. Samen hebben wij 4 kinderen, 3 jongens en 1 meisje. 


Onze oudste zoon is bijna 28 jaar. Hij heeft een Autisme Spectrum Stoornis en een Angst en Dwangstoornis. In zijn kinderjaren was het een lief, gevoelig kind. In de puberteit kreeg hij positieve faalangst en is meerdere keren getest op Autisme, maar hij had steeds te weinig kenmerken voor een diagnose. Nadat hij op zijn 18e ging studeren en uit huis om op kamers te wonen, ging het mis. Omdat hij niet meer thuis woonde en hij veel voor ons verzweeg, kwamen we er pas laat achter hoe erg het met hem was gesteld. We haalden hem terug naar huis en schakelden de huisarts in. De hulpverlening is behoorlijk te kort geschoten, we stonden steeds overal alleen voor. Daardoor belandde hij zelfs in de crisisopvang, omdat wij het niet meer aankonden thuis. Pas op zijn 23e kreeg hij de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en sinds 2 jaar woont hij eindelijk op de juiste plek met 24 uur begeleiding, goede hulpverlening en therapie. We zijn nu positiever over zijn toekomst.


Onze dochter is 26 jaar, woont samen en werkt in Amsterdam. Op haar 18e ging ze de deur al uit om de wereld te verkennen. Voor haar was het niet makkelijk om op te groeien met 3 broers die veel aandacht vroegen. Daar heeft ze nu nog steeds last van.


De tweede zoon kreeg de diagnose PDD-NOS (tegenwoordig heet het ook Autisme Spectrum Stoornis) al toen hij 5 jaar oud was. Daardoor kregen we voor hem een PGB voor thuisbegeleiding en een Rugzakje voor de lagere school. Toen hij naar het voortgezet onderwijs ging, vonden ze dat het zo goed met hem ging dat hij geen Rugzakje meer nodig had… Helaas. Het ging redelijk tot zijn 15e jaar. Toen raakte hij zwaar depressief en kregen we hem niet meer naar school. Opnieuw getest en opgenomen op zijn 18e, opnieuw (natuurlijk) de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en daarbij had hij Dysthyme Depressies (terugkerend). We kregen hem aangemeld voor een woontraining bij de Kliniek Autisme en sinds een jaar heeft hij een eigen huurwoning met ambulante begeleiding van een wijkteam. Werken en school lukt nog steeds niet. Hij volgt nog therapieën en is inmiddels in staat om zijn eigen huishouden te runnen, met een beetje hulp.


Onze derde zoon is 22 jaar en heeft ADHD. Diagnose al met 7 jaar en vanaf die leeftijd neemt hij ook medicatie, waar hij veel baat bij heeft. Hij woont nog thuis bij ons en werkt intussen sinds vorig jaar bij ons in het bedrijf als loodgieter. Ook hij heeft veel last gehad van de problemen die speelden rond zijn 2 broers.


Wij wonen op een verbouwde boerderij met een heerlijke tuin, een weiland met schapen en verder hebben we kippen en een hond. Vlak bij het bos en strand, en rondom de polders en weilanden.


Mijn hobby’s zijn: tuinieren, lezen, wandelen, haken, naaien, post versturen en fotograferen. Ik ben iedere dag actief op Instagram met foto’s en berichten over onze tuin, en dieren. En ik vertel over hoe ik mijn gezondheid zelf weer onder controle heb gekregen, nadat ik 8 jaar geleden de diagnose Fibromyalgie heb gekregen. Door te ontgiften en mijn eetgewoonten aan te passen, ben ik nu helemaal pijnvrij! Ik krijg veel vragen van ig-ers daarover, daarom vertel ik er veel over op mijn account. Ook het loslaten van de dingen waar ik geen controle over heb, maakt dat ik minder spanning en stress heb wat vast ging zitten in mijn lijf.


Verder doe ik dit jaar de opleiding: “Leven met Planten” bij mevrouw Onkruid. Zo ontzettend leuk om met een groep les te krijgen, te wandelen, geneeskrachtige planten te leren gebruiken en herkennen. Een hele mooie aanvulling op mijn nieuwe leven!


Het werken op de Zorgboerderij is ook heerlijk om te doen! Ik had behoefte na al die jaren zorgen en helpen met ons bedrijf om wat voor mezelf te gaan doen. De Zorgboerderij is een leuke positieve plek om te werken met heel veel verschillende doelgroepen en leeftijden. De deelnemers komen daar voor dagbesteding en er is van alles mogelijk. Van tuinieren, tot knutselen en houtbewerking. Er is ook een thee- en pluktuin, dus heel divers. Ik heb in mijn jeugd een opleiding gedaan wat mooi aansluit bij dit werk en heb door mijn ervaring met mijn eigen kinderen al aardig wat expertise opgebouwd. Ik ga er iedere week met veel plezier naar toe. 

Wil je dit bericht met anderen delen? Graag!

Wandelen in je eigen voetsporen

door Yura Boerma - Boekentip • 6 juli 2025
‘Als je me toen had gevraagd waarom ik opnieuw aan de tocht wilde beginnen, had ik je geen antwoord kunnen geven. Pas onderweg zou ik erachter komen wat me dreef, zou ik leren dat een wandeling veel meer is dan één stap voor de andere, meer dan een avontuur of een fysieke inspanning. Ergens tussen de hoge meren van het Lake District en de vredige heuvels van de Yorkshire Dales zou ik begrijpen dat mijn wandeling een afscheid was. Een deur sluiten. Een hart breken. Een bladzijde omslaan. Dromen. Jaren. Charlie.’ Over oude paden naar een nieuwe toekomst Zo begint het boek 'In mijn voetsporen. Trektocht over oude paden naar een nieuwe toekomst' van Sarah Meuleman. Als twintiger doorkruiste ze het noorden van Engeland. Met een zware rugzak liep ze de legendarische en pittige Coast to Coast route. Van de Ierse Zee naar de Noordzee. Op een dag vond ze het dagboek terug dat ze toen heeft bijgehouden en voelde ze dat ze terug wilde keren. Om het pad opnieuw te lopen in haar oude voetsporen. Ze herontdekt het landschap en door een onverwachte wending ook zichzelf. Waar ligt mijn eigen spoor? Sarah loopt de trektocht samen met haar vriend Mark. Hij noemt het haar ‘tweede kruistocht’. Maar zij heeft dan nog niet door wat deze wandeling haar zal brengen. Wel weet ze dat het haar rust gaat brengen en dat ze oude herinneringen tegen gaat komen. Onderweg en in haar hoofd. Het is een zware trektocht, omdat in het begin haar conditie niet heel goed is en ze ook onderling strubbelingen krijgen. Maar ze ontmoeten ook veel mede wandelaars die ieder hun eigen verhaal en reden hebben om de route te lopen. Hier haalt ze veel steun en plezier uit, maar het uiteindelijke verhaal gaat over haar en Mark. Aan het einde van het boek schrijft ze: ‘Sporen. Deze hele trektocht draait om sporen. Niet alleen loop ik in de voetsporen van het meisje dat ik ben geweest, ik zoek ook naar de mijne. Waar wil ik heen? In deze fase van mijn leven? Waar ligt mijn eigen spoor?’ Niet langer bang zijn om ruimte in te nemen ‘Doorzetten betekent hetzelfde spoor aanhouden. Niet uitspreken wat je dwarszit, maar accepteren en verdragen. Sterker zijn dan de pijn. Eigenlijk is doorzetten een vorm van zwijgen. Vroeger heb ik geleerd dat het belangrijk is om nederig en bescheiden te zijn. Het leven draait niet om jou, druk je niet te veel naar de voorgrond, wees vooral niet arrogant. Of, een mooie van mijn vader: jij bent niet de navel van de wereld. Jarenlang heb ik gedacht: wat doe ik ertoe? Elk spoor van mij zal gauw verdwijnen. Net als die witte lijnen in de lucht van straaljagers die net over onze hoofden vlogen. Alles zal vervagen en verstrijken. Langzaam begin ik te begrijpen dat mijn tweede tocht daar tegen indruist. In dit overrompelende landschap plaats ik mijn eigen voetstappen en gedachten centraal. Dat voelt als een omwenteling. Ik wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen. Ik wil mijn eigen lijnen tekenen in de lucht. Sporen achterlaten. Als is het maar voor even.’ Dit vind ik zo’n mooie passage. Ze wil niet langer bang zijn om ruimte in te nemen, al heeft ze jarenlang geleerd en gehoord dat ze nederig en bescheiden moet zijn. Ze moest een soort van klein blijven en vooral niet laten horen wat zij ergens van vindt of iets doen waarmee ze een stempel drukt op de wereld. Al is het klein, zoals dit boek schrijven. Laten zien wat er verborgen zit in jou Ik zie mooie parallellen met de vrouwen die ik coach en die ook moeite hebben met het innemen van ruimte. Het nemen van tijd voor zichzelf of zich dat te gunnen. Terwijl het een basis behoefte is die we allemaal nodig hebben in het drukke leven wat we leiden. Want anders drijven we af van onszelf, van wie we zijn en waar we goed in zijn. Wat ons drijft en waar we blij van worden. Wat we de wereld te bieden hebben, al is het klein en passen we het alleen maar toe in de kring waartoe we behoren. Je doet ertoe, je bent van waarde en je mag zichtbaar zijn. Met alles wat in je zit en wat er misschien al jaren niet uitkomt. Wat zit er stilletjes verborgen in jou? Voel jij dat er iets borrelt van binnen dat eruit mag? Waardoor jij meer jezelf bent en gaat floreren? Laat het zien, lieve vrouw. Want wij zitten daarop te wachten. Op jouw innerlijke wijsheid en jouw talenten. Laat maar zien wat er onder al die laagjes zit verborgen. Wordt er iets in jou aangeraakt door dit verhaal? En vind je het fijn om daar samen over te sparren? Laat het me weten en stuur een berichtje

Ons dilemma is dat we verandering haten en er van houden

door Yura Boerma - Quote • 26 mei 2025
Er zijn van die momenten dat je vast zit in een situatie op het werk, privé of met jezelf. Je wil uit die situatie, je wil het anders maar hoe. Verandering is moeilijk, want wat voor consequenties heeft het... Dat is vaak onvoorspelbaar of althans, zo voelt het. En daarom hebben we een hekel aan verandering en willen we het liever bij het oude houden. Toch is verandering ook verfrissend. Dat heb jij vast ook wel ervaren. En daarom houden we óók ervan. Omdat het ons veel goeds kan brengen. Ik houd het zo niet vol In de coachgesprekken komt het woord verandering vaak aan de orde: 'ik wil het anders in mijn leven', 'ik ben toe aan verandering, maar hoe doe ik dat en durf ik dat?' 'ik wil dat mijn relatie, mijn kind of mijn werk verandert, want zou houd ik het niet vol'. Bij het doorvragen naar waar het precies om gaat, realiseren veel vrouwen zich dat het gaat om het verbeteren van hun leven, relatie of werk. Niet zozeer dat het meteen helemaal verandert, maar dat het passender is. Bij wat ze écht belangrijk vinden en hoe ze in het leven staan. Het kloppend maken van de situatie Een situatie hoeft niet meteen helemaal te veranderen, maar je kan wel onderzoeken hoe het beter wordt voor jou. Dat het klopt met je waarden, wat er toe doet voor jou. Zodat je leven, relatie of werk goed voelt. Ik gebruik vaak het woord 'jobcrafting' bij het passend maken van werk. Dit kan je op andere gebieden vertalen naar 'lifecrafting' of 'relationcrafting'. Hierin is het kennen van je waarden noodzakelijk. Wat zijn belangrijke waarden voor jou? Denk aan: ontspanning, lichtheid, zelfzorg, openheid, afwisseling, gezondheid, balans, eigenheid, zelfstandigheid, vertrouwen, uitdaging, vrijheid. Zien waar voor jou de verandering zit Als je herkent dat je wil dat dingen hetzelfde blijven, maar ook beter worden neem dan contact met mij op . Dan help ik je bij het onderzoeken van je waarden. In 3-5 coachgesprekken krijg je al veel nieuwe inzichten en zie je heel goed waar voor jou de verandering zit. Op een positieve manier, zonder dat we de negatieve aspecten negeren. Ook die zijn er en zijn onderdeel van je leven. We gaan samen kijken wat werkt voor jou, zodat je met meer rust of plezier in het leven staat of naar je werk gaat. Denk je nu meteen: ja, ik wil hiermee aan de slag? Bestel hier dan een strippenkaart met 3 coachgesprekken Zodra ik jouw gegevens binnen heb, maken we een afspraak voor het eerste gesprek. Wandelend, online of binnen in mijn coachruimte.

Wat échte zelfzorg is

door Yura Boerma - Persoonlijke ontwikkeling • 19 mei 2025
Zelfzorg wordt op veel manieren gebruikt in social media, boeken, reclames. Waar het vaak om lijkt te gaan is dat je een weekendje weg of op retraite moet gaan of dat je een speciaal kussen of douchegel moet kopen, inclusief allerlei beloftes rondom selfcare. Dat kan in eerste instantie een goed gevoel geven of ontspanning. En dat is fijn, maar op die manier zoek je het buiten jezelf... Wat is dan échte zelfzorg? Echte zelfzorg gebeurt in jezelf en gaat over persoonlijke ontwikkeling en groei. Het is een innerlijk proces waarin je aan jezelf werkt en leert om bijvoorbeeld je grenzen te stellen of keuzes te maken die bij jou passen. En in plaats van of In het leven gaat het om het zien en voelen van negatieve én positieve gedachten, gevoelens en ervaringen. Het complete plaatje van jezelf. Dat maakt jou wie je bent. En dat is vollediger dan als je je alleen op het negatieve richt. Want daar zijn we vaak mee bezig in ons hoofd: wat er niet goed is gegaan, wat beter kan of wat die andere persoon wel niet van je zal denken. Dat je niet goed genoeg bent, fouten maakt of jezelf niet helemaal durft te laten zien. Negatieve ervaringen of overtuigingen hebben je ook gevormd tot wie je bent, evenals positieve. Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat die je vaak ook veel hebben gebracht. Maar dat je op een punt in je leven komt dat je er last van krijgt of dat ze je gaan belemmeren of beperken. Dan is het tijd om er iets mee te gaan doen. Vanuit een ander perspectief kijken Alle problemen en tegenslag die je hebt ervaren of moeilijke perioden in je leven kun je vanuit een ander perspectief bekijken. Naast het lijden, je negatieve gedachten en gevoelens ga je ook kijken en voelen wat dit voor betekenis voor je kan hebben. Wat je eruit kan meenemen. Hoe die ervaring je gevormd heeft tot wie je nu bent. Dan kijk je er milder naar, genuanceerder, met andere ogen. Daarnaast helpt het om meer vanuit je waarden te leven. Op die manier kijk je ook milder naar jezelf, door te weten wat jij écht belangrijk vindt, wat je wilt in plaats van moet van jezelf of wat van je verwacht wordt. Zo kun je vanuit zelfcompassie keuzes maken die passen bij wie jij bent. Meer balans in jezelf Dit leidt allemaal tot een gevoel van meer regie over je leven. Dat jij je weer in balans voelt en ziet wat voor invloed je hebt. Wil je meer weten? Of heb je hier een vraag over? Klik hier om mij een berichtje te sturen Dan kijken wij samen wat past bij jou.