Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?
Mijn gezondheid. Die liet behoorlijk te wensen over. Achteraf heb ik door alle stress en verkeerde keuzes behoorlijke roofbouw op mijn lichaam gepleegd. Toen ik daar vorig jaar ook ernstige darmproblemen bij kreeg, besloot ik zelf het roer helemaal te gaan gooien. Ik ging naar een ontgiftingskliniek en begon met een eliminatiedieet. Ik knapte langzaam op, mijn darmen kwamen tot rust, mijn pijn verdween stapje voor stapje en ik kreeg weer energie! Na jaren therapie om te leren omgaan met Fibromyalgie, onstekingsremmers, iedere week fysio, antidepressiva en zelf prednisonprikken kreeg ik eindelijk weer zelf de regie over mijn leven en lijf. Wat een openbaring was dat! Ik ben intussen 15 kilo lichter en kan de hele wereld weer aan.
Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik op een punt ben aangekomen waar ik ook wil zijn. Ik ben een dankbaar en tevreden mens, geniet van de kleine geluksmomenten in het leven, van de natuur, heb meer tijd voor mezelf en samen met Peter probeer ik leuke dingen te doen in onze vrije tijd. Tuurlijk zijn er altijd wensen, zoals nog veel reizen en zien van de wereld, maar dat is geen doel op zich. Ik ben ook heel blij in mijn eigen tuin, die ik helemaal ontdekt heb. Opgeknapt, gezaaid, geplant, geoogst… daar heb ik zoveel plezier in.
Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?
Ik merk nu veel sneller als ik mezelf weer voorbij hol. Sinds dit jaar gebruik ik een weekplanner om overzicht te hebben over de balans tussen verplichtingen en vrije tijd. Dat werkt heel goed voor mij. Ik houd nu meer tijd over om gewoon even te niksen, lezen, haken, in de tuin zitten, wandelen. Ook ben ik jaren geleden een dankbaarheidsboekje begonnen. Iedere avond 3 dingen opschrijven waar ik die dag dankbaar voor was. Werkt zo goed! Kan ik iedereen aanraden. Het geeft je na een tijdje echt een positieve mindset. Nu heb ik dat boekje niet meer nodig. Het zit gewoon in mijn systeem om het te herkennen en van te genieten.
We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?
Door de tijd te nemen om te onderzoeken. Ik haal veel inspiratie van leuke mensen op Instagram en ik lees de Flow, dat is echt mijn lijfblad. Ik kijk naar wat goed voelt voor mij, wat ik op dat moment aankan. Ik vind namelijk zoveel dingen leuk om te doen, ik heb een hele brede interesse. Dat is ook een valkuil, dus soms even pas op de plaats en prioriteiten stellen.
Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richting gevers in je leven?
Dat zijn: respect voor alles wat leeft, gezonde keuzes maken en positief in het leven staan.
Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?
Door mij te kleden in heel veel kleur en mooie patronen. Sinds 3 jaar durf ik dat pas. Mijn vriendin kleedde zich al haar hele leven zo en ik vond het heel tof! Maar je valt op als je er zo uit ziet, dat vond ik lastig. Mensen vinden daar wat van en daar moet je mee om kunnen gaan. Helaas overleed zij 3 jaar geleden aan de uitzaaiingen van borstkanker. Tot het laatst aan toe trok ze prachtig gekleurde kleding aan. Ze weigerde om de moed op te geven. Ik mis haar nog iedere dag, maar ze leeft een stukje in mij voort want ik ben vanaf de dag dat ze werd begraven mij ook zo gaan kleden. Het leven is veel te kort om niet te doen waar je je fijn bij voelt! En ik krijg heel veel positieve reacties. Als je je goed voelt in wat je draagt, dan straal je dat uit.
Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?
Even back to basic. Dat is voor mij tijd doorbrengen in mijn tuin, wandelen met onze hond Soof, alle geuren ruiken, vogels horen, vlinders en bijen zien fladderen en zoemen. Een soort mindfulness. Even geen drukke afspraken plannen, maar terug naar mezelf.
Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter? Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?
De natuur geeft mij de meeste energie, een boek lezen, haken Oftewel, doen wat ik leuk vind. Ook het werken op de Zorgboerderij geeft veel energie. Ik ben wel moe na zo’n dag, maar het geeft ook zoveel voldoening! Mijn energievreters zijn met stip de zorgen om onze kinderen. Die wil je zo graag gelukkig en gezond oud zien worden, maar daar heb je dus geen grip op. Dat is lastig. En een te volle agenda, dat vreet ook bakken met energie.
Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?
Als ik buiten ben in contact met de planten, dieren, de zon, wind, regen. Nieuwe dingen ontdek, verwondering, leuke uitjes met vriendinnen. ‘s Ochtends wakker worden en de tuin in lopen en zien dat die ene bloem is gaan bloeien. Kleuren, plakken en knippen. Oftewel, op zijn tijd lekker knutselen.
Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?
Mijn lieve man en natuurlijk ook onze kinderen met alle ups en downs. Dat mijn moeder nog in goede gezondheid is en ik tijd met haar door kan brengen. De schoonheid van de natuur en lieve vriendinnen. Mijn Instagram account geeft ook heel veel plezier door alle lieve belangstellende volgers met leuke reacties en vragen.
Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)?
Ik heb samen met mijn man een loodgietersbedrijf, waarvoor ik een stukje administratie doe en de telefoon aanneem. Verder werk ik 1 dag in de week als vrijwilligster op een Zorgboerderij sinds 2,5 jaar.
Ik ben 54 jaar en 32 jaar getrouwd met Peter. Samen hebben wij 4 kinderen, 3 jongens en 1 meisje.
Onze oudste zoon is bijna 28 jaar. Hij heeft een Autisme Spectrum Stoornis en een Angst en Dwangstoornis. In zijn kinderjaren was het een lief, gevoelig kind. In de puberteit kreeg hij positieve faalangst en is meerdere keren getest op Autisme, maar hij had steeds te weinig kenmerken voor een diagnose. Nadat hij op zijn 18e ging studeren en uit huis om op kamers te wonen, ging het mis. Omdat hij niet meer thuis woonde en hij veel voor ons verzweeg, kwamen we er pas laat achter hoe erg het met hem was gesteld. We haalden hem terug naar huis en schakelden de huisarts in. De hulpverlening is behoorlijk te kort geschoten, we stonden steeds overal alleen voor. Daardoor belandde hij zelfs in de crisisopvang, omdat wij het niet meer aankonden thuis. Pas op zijn 23e kreeg hij de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en sinds 2 jaar woont hij eindelijk op de juiste plek met 24 uur begeleiding, goede hulpverlening en therapie. We zijn nu positiever over zijn toekomst.
Onze dochter is 26 jaar, woont samen en werkt in Amsterdam. Op haar 18e ging ze de deur al uit om de wereld te verkennen. Voor haar was het niet makkelijk om op te groeien met 3 broers die veel aandacht vroegen. Daar heeft ze nu nog steeds last van.
De tweede zoon kreeg de diagnose PDD-NOS (tegenwoordig heet het ook Autisme Spectrum Stoornis) al toen hij 5 jaar oud was. Daardoor kregen we voor hem een PGB voor thuisbegeleiding en een Rugzakje voor de lagere school. Toen hij naar het voortgezet onderwijs ging, vonden ze dat het zo goed met hem ging dat hij geen Rugzakje meer nodig had… Helaas. Het ging redelijk tot zijn 15e jaar. Toen raakte hij zwaar depressief en kregen we hem niet meer naar school. Opnieuw getest en opgenomen op zijn 18e, opnieuw (natuurlijk) de diagnose Autisme Spectrum Stoornis en daarbij had hij Dysthyme Depressies (terugkerend). We kregen hem aangemeld voor een woontraining bij de Kliniek Autisme en sinds een jaar heeft hij een eigen huurwoning met ambulante begeleiding van een wijkteam. Werken en school lukt nog steeds niet. Hij volgt nog therapieën en is inmiddels in staat om zijn eigen huishouden te runnen, met een beetje hulp.
Onze derde zoon is 22 jaar en heeft ADHD. Diagnose al met 7 jaar en vanaf die leeftijd neemt hij ook medicatie, waar hij veel baat bij heeft. Hij woont nog thuis bij ons en werkt intussen sinds vorig jaar bij ons in het bedrijf als loodgieter. Ook hij heeft veel last gehad van de problemen die speelden rond zijn 2 broers.
Wij wonen op een verbouwde boerderij met een heerlijke tuin, een weiland met schapen en verder hebben we kippen en een hond. Vlak bij het bos en strand, en rondom de polders en weilanden.
Mijn hobby’s zijn: tuinieren, lezen, wandelen, haken, naaien, post versturen en fotograferen. Ik ben iedere dag actief op Instagram met foto’s en berichten over onze tuin, en dieren. En ik vertel over hoe ik mijn gezondheid zelf weer onder controle heb gekregen, nadat ik 8 jaar geleden de diagnose Fibromyalgie heb gekregen. Door te ontgiften en mijn eetgewoonten aan te passen, ben ik nu helemaal pijnvrij! Ik krijg veel vragen van ig-ers daarover, daarom vertel ik er veel over op mijn account. Ook het loslaten van de dingen waar ik geen controle over heb, maakt dat ik minder spanning en stress heb wat vast ging zitten in mijn lijf.
Verder doe ik dit jaar de opleiding: “Leven met Planten” bij mevrouw Onkruid. Zo ontzettend leuk om met een groep les te krijgen, te wandelen, geneeskrachtige planten te leren gebruiken en herkennen. Een hele mooie aanvulling op mijn nieuwe leven!
Het werken op de Zorgboerderij is ook heerlijk om te doen! Ik had behoefte na al die jaren zorgen en helpen met ons bedrijf om wat voor mezelf te gaan doen. De Zorgboerderij is een leuke positieve plek om te werken met heel veel verschillende doelgroepen en leeftijden. De deelnemers komen daar voor dagbesteding en er is van alles mogelijk. Van tuinieren, tot knutselen en houtbewerking. Er is ook een thee- en pluktuin, dus heel divers. Ik heb in mijn jeugd een opleiding gedaan wat mooi aansluit bij dit werk en heb door mijn ervaring met mijn eigen kinderen al aardig wat expertise opgebouwd. Ik ga er iedere week met veel plezier naar toe.