Wat heeft jou geïnspireerd om te gaan doen wat je nu doet?
Als kind wilde ik schrijfster worden. Ik kreeg een typemachine en die ging overal mee naar toe. Het liefst schreef ik gedichten. Regelmatig stond ik met een gedicht in meidenbladen, maar ook in de grootste schoolkrant van Nederland en won ik wel eens een schrijfwedstrijd. Ik droomde van de school voor de Journalistiek. Uiteindelijk liep het anders en ging ik naar de tuinbouwschool. Toen ik vervolgens stage liep bij de bloemist bleek mijn talent niet bij het bloemschikken te liggen. De bloemist liet mij daarom de administratie doen en via diverse opleidingen ben ik uiteindelijk secretaresse geworden. In dat werk kon ik een deel van mijn creativiteit kwijt en vond ik het altijd leuk om bijeenkomsten te organiseren.
Toen we hier op onze boerderij een grote oude stal kregen, bedachten we dat een vergader locatie een leuk concept zou zijn. Dat ben ik verder gaan uitwerken. Eerst naast mijn baan maar twee jaar geleden kreeg ik last van mijn ogen en langdurig beeldschermwerk was niet meer mogelijk, waardoor mijn werk als secretaresse stopte. We onderzoeken nu de mogelijkheid de werkzaamheden verder uit te breiden met een klein winkeltje, een theetuin en met mijn ‘versjes van Claudia’ op wenskaarten.
Waar sta je op dit moment in je leven? Sta je op een punt waar je wil zijn, wat je wilde bereiken of heb je nog doelen, dromen of wensen?
Ik ben een dromer. Ergens ben ik ervan overtuigd dat het gewoon op je pad komt, als het zo moet zijn. Ik doe vaak iets, zonder er goed over na te denken. Niet altijd een slimme strategie, want hierdoor word ik soms ook teleurgesteld. Toch werkt dit het beste voor mij. Mijn grootste droom? Een zorgboerderij beginnen. Waar iedereen welkom is, voor én met mensen met een beperking. Met veel dieren, bloemen en blijdschap!
Hoe zorg jij goed voor jezelf? En hoe of wanneer merk je dat je zelfzorg nodig hebt?
Ik heb niet veel slaap nodig en sta altijd vroeg op. Als eerste denk ik aan de dieren en pas daarna aan mijzelf. Dus ik ontbijt vaak laat en als mijn man geen cappuccino maakt voor mij, zet ik deze niet zelf. Ik houd wel altijd mijn ritme, we eten meestal gezond en ik wandel met Pip. In verdrietige tijden vind ik zelfzorg lastig, want dan eet ik weinig en kan ik soms wegzinken in mijn hoofd. Vroeger moest ik dan nog van alles, maar nu mag ik ook van mijzelf met een dekentje op de bank of even lekker lang onder de douche.
We hebben allemaal wel eens periodes dat we vast zitten of niet weten wat we precies willen. Hoe vind jij inspiratie om een volgende stap te zetten of een nieuwe keuze te maken?
Die inspiratie vind ik in mijn dromen. Ik heb altijd een vol hoofd en verzin dan wat ik allemaal zou kunnen doen. Lastig is dat ik het niet allemaal zelf kan uitwerken. Het brengt mij soms ook in de problemen omdat ik impulsief ben. Het komt altijd weer goed. Daar vertrouw ik op.
Wat zijn jouw 3 belangrijkste waarden/richting gevers in je leven?
Eerlijkheid, vertrouwen en liefde. Voor mij is eerlijkheid heel erg belangrijk. Dat kreeg ik mee van mijn ouders. Ik kom uit een warm en hecht gezin en wij kunnen alles met elkaar delen. Eerlijk duurt het langst, zo voelt het voor mij echt. In de liefde heb ik lastige tijden gekend, waardoor mijn vertrouwen een behoorlijke tik kreeg. Toch ben ik altijd in staat om weer het vertrouwen te geven. Dat vind ik een fijne eigenschap van mijzelf. Zo maak je ruimte voor nieuwe liefde. En gevonden hoor. Hoe mooi is dat!
Wat geeft jou zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde? Of wat heb je nodig om vertrouwen in jezelf te voelen of een gevoel van eigenwaarde te hebben?
Ik groei wanneer ik een compliment of waardering krijg. Ik zeg vaak: “Als ik een lach op iemands gezicht tover, ben ik een gelukkig mens.” Iets doen waar een ander blij van wordt, geeft mij zelfvertrouwen om verder te gaan. Bijvoorbeeld vrijwilliger zijn bij de knuffelboerderij, waar mensen met dementie mogen knuffelen met een dier. Die lach op hun gezicht is zo mooi.
Het helpt trouwens ook wanneer ik net bij de kapper vandaan kom én ik geen bril op heb!
Hoe vind jij rust in je hoofd? Wat doe je dan?
Mijn hoofd staat niet zo vaak stil. Ik herken mij in een aantal symptomen van adhd. Dat is niet erg, soms wel lastig. Want het betekent dat ik veel wil en het soms niet goed kan ordenen. Ik doe yoga of dagdroom in de dierenweide. Rust kan mij ook zomaar overvallen in de zon, bij het schrijven van een versje of samen op de bank met een dekentje en oneindig veel knuffels van Pip.
Wat is jouw grootste energiegever en je grootste energievreter?
Mijn grootste energiegever en tegelijkertijd energievreter zijn mijn dieren. Ze zijn geweldig en geven veel energie. Aan de andere kant geeft het ook stress. Juist omdat ik om ze geef en wanneer er iets met ze is. Daar kan ik veel last van hebben. Een andere energievreter is mijn mobiel. Ik kan mij soms lastig losmaken, maar leer steeds beter om hier bewuster mee om te gaan. De zon is natuurlijk de beste energiegever!
Hoe houd je je energie in balans, zodat je genoeg energie hebt over de dag verspreid?
Ik denk door mijn ritme te houden. Tot twee jaar geleden ging ik elke dag naar kantoor, 35 jaar lang, en er was altijd wel energie over in de avond. Toen ik mijn baan verloor, was het makkelijk geweest om in die tijd lang in mijn bed te blijven liggen, maar dat deed ik niet. Ik voelde mij echt intens verdrietig en toch stond ik op en ging door. Geen baan? Oké, dan ga ik vrijwilligerswerk doen. Bezig zijn, onder de mensen. Dat geeft mij energie.
Wat maakt jou vrolijk? Of geeft jou het gevoel van speelsheid, zoals je dat vroeger voelde als kind?
Dansen voor de spiegel! Dat deed ik als kind al uren en doe ik nu nog steeds. Blije stofjes aanmaken, ik kan het iedereen aanraden.
Wat geeft zin of betekenis aan jouw leven?
Liefde! Voor mijn lieve man en hondje Pip, mijn familie en vrienden. Ik ben zo blij dat ik nooit het geloof in de liefde ben verloren én gelukkig met de allerliefste mensen en dieren om mij heen.
Wat doe je op dit moment voor werk en hoe ziet – in het kort – je privé leven eruit (thuissituatie, sport, hobby’s, sociaal leven, enzovoort)?
Ik ben eigenaar van de locatie
Juffrouw Lente. Een ruimte die we verhuren voor kleine bijeenkomsten. Daarnaast ben ik schrijfster van
versjes van Claudia.
Vijf jaar geleden ben ik getrouwd met Simon en kort daarna zijn we samen met ons hondje Pip verhuisd, van een appartement in Haarlem naar een kleine boerderij in Kaag en Braassem. We zagen deze boerderij op Funda staan en in mijn enthousiasme maakte ik direct een afspraak met de makelaar. Na een bezoekje én het zien van de geiten was ik overstag. Ik ben eigenlijk een stadsmens. Geboren en getogen in Amsterdam en lang gewoond in mooi Haarlem. Een heerlijke stad. Toch heb ik nooit hoeven wennen en mis ik Haarlem zelden. Ik ben echt ‘van stadsmeisje naar boerin’ gegaan.
We hebben redelijk wat grond en zijn altijd bezig met het huis, de grote tuin of de dieren. Tot mijn grote blijdschap werden er bij ons twee geitjes geboren en hebben we nu vier geiten en kippen. Ik heb helaas zelf geen kinderen, dus al mijn liefde prop ik in mijn kooikerhondje Pip. Ik houd van dansen, schrijf graag versjes, ben dol op patat én van zon en zee.